Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Ιουλίου του 1982 όταν η «σκουάντρα ατζούρα» επικρατούσε της Δυτικής Γερμανίας στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου και… έπιανε τη Βραζιλία στην κορυφή των κατακτήσεων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Την ίδια στιγμή ο «φύλακας άγγελός» της, Ντίνο Τζοφ, γινόταν ο γηραιότερος παίκτης που έχει παίξει σε τελικό Μουντιάλ.
Έζησε μια καριέρα γεμάτη παράσημα και… χρυσές σελίδες. Αχόρταγος και «διψασμένος» για περισσότερες επιτυχίες και κυρίως εμπειρίες, γι’ αυτό ζούσε άλλωστε ποδοσφαιρικά και άντεξε μέχρι την «ανατολή» της πέμπτη δεκαετίας της ζωής του. Ήταν συλλέκτης εμπειριών. Μα πάνω απ’ όλα αισθανόταν υποχρεωμένος να προστατεύει τα γκολπόστ του και μαζί ένα ολόκληρο έθνος. Το έχει πει και ο ίδιος ο Ντίνο Τζοφ άλλωστε στην αυτοβιογραφία του: «Ένιωθα πως ήμουν υπεύθυνος για μια θέση την οποία έπρεπε να προστατέψω και με τη σειρά της με προστάτεψε. Ήταν η θέση μου στον κόσμο».
Ξεκίνησε με τίτλο στην Εθνική
Η απόρριψη τόσο της Ίντερ όσο και της Γιουβέντους για να τον εντάξουν στα τμήματα υποδομών τους, λόγω ύψους, εξελίχθηκε σε «θείο δώρο» τόσο για τον ίδιο όσο και για το ποδόσφαιρο της γειτονικής χώρας. Ο Ντίνο Τζοφ ψήλωσε, πείσμωσε και έγινε ο τρίτος καλύτερος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα κατά το IFFHS με τα όσα πέτυχε φορώντας τη φανέλα της «Βέκια Σινιόρα» και της «σκουάντρα ατζούρα».
Η μετάβασή του στον ιταλικό Νότο για χάρη της Νάπολι το 1967, έφερε και την κλήση του στην Εθνική ομάδα λίγο πριν τη διεξαγωγή της τελικής φάσης του Euro 1968 που διοργάνωσε η χώρα του. Καθιερώθηκε άμεσα, πήρε φανέλα βασικού στο θεσμό και κρατώντας το μηδέν για 210 λεπτά παιχνιδιού, υπήρξε κομβικός παράγοντας στην κατάκτηση του τροπαίου. Όπως και η τύχη βέβαια αφού το νόμισμα στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση έκατσε από τη… σωστή πλευρά.
?? Italy won EURO 1968 #OTD ?
— UEFA EURO 2024 (@EURO2024) June 10, 2020
Italy won their only European title with victory against Yugoslavia in a final replay.
⏪ @azzurri
«Έκλεισε» τη θητεία του με τίτλο
Τα χρόνια περνούσαν, όλα τριγύρω άλλαζαν όμως η θέση κάτω από τα ιταλικά δοκάρια παρέμενε ίδια και απαράλλακτη. Ο Ντίνο Τζοφ καθόταν αγέρωχος στο πόστο του και όσο όμορφα άνοιξε ο κύκλος της «σκουάντρα ατζούρα» για εκείνον, εξίσου εντυπωσιακά κιόλας έκλεισε.
Ετούτη τη φορά άλλαξαν όλοι οι συντελεστές όχι όμως και το κεντρικό πρόσωπο. Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου λάμβανε χώρα κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο δυτικά, στα γήπεδα της Ισπανίας και οι γείτονες δεν ξεκίνησαν και με τον καλύτερο τρόπο, αφού λίγο έλειψαν να μείνουν εκτός συνέχειας από την πρώτη κιόλας φάση (3 ισοπαλίες).
Στη β’ φάση όμως και τον όμιλο του… θανάτου, βρήκαν τα πατήματά τους και κατάφεραν να αποκλείσουν από τα ημιτελικά, τόσο την κάτοχο του τροπαίου (Αργεντινή), όσο και την πάντα ισχυρή Βραζιλία. Στον αγώνα με τη «Σελασάο» μάλιστα, ο Τζοφ… έκοβε και ο Ρόσι έραβε μπροστά (χατ-τρικ) για να έρθει το 3-2. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε την τεράστια απόκρουση του βετεράνου γκολκίπερ που κράτησε το αποτέλεσμα για την Ιταλία, λίγες στιγμές πριν ο διαιτητής της αναμέτρησης σφυρίξει το τέλος;
Το εμπόδιο της αξιόμαχης τότε Πολωνίας δεν ήταν αρκετό για να σταματήσει τους προελαύνοντες Ιταλούς, ενώ και οι δυτικογερμανοί υπέκυψαν στην ανωτερότητά τους στο τελευταίο ημίωρο του τελικού (3-1). Εκείνη η φουρνιά είχε… άστρο και τον Ντίνο Τζοφ ως προστάτη, όπως κάνει ο γονέας για τα παιδιά του. Άλλωστε, ο «θρυλικός» γκολκίπερ είναι ο μοναδικός Ιταλός που έχει στο παλμαρέ του και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αλλά και Παγκόσμιο.
⚽️WORLD CUP PILLS⚽️
— World Cat Football NFT (@WorldCatNFT) October 27, 2022
Dino Zoff ??. In Spain 1982, at 40 years, 4 months and 13 days, he became the oldest World Soccer Champion. pic.twitter.com/MJHXsYBD4V
Το βράδυ λοιπόν της 11ης Ιουλίου, ο Ντίνο Τζοφ σε ηλικία 40 ετών και 133 ημερών έγινε ο γηραιότερος, μέχρι και σήμερα, παίκτης που συμμετέχει σε τελικό Μουντιάλ. Σε ένα χρονικό σημείο που οι περισσότεροι είτε έχουν ήδη κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια και απολαμβάνουν τους κόπους και τις θυσίες μιας καριέρας είτε επηρεασμένοι από το ρομαντισμό τους συνεχίζουν να αγωνίζονται σε χαμηλότερο επίπεδο αρνούμενοι πως έχουν γεράσει, εκείνος σήκωνε το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό της Μαδρίτης, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο μάλιστα στην επιτυχία.
Μάνος Φυρογένης
