Ο Μαρσέλο Λίπι στο BN Sports: «Μπροστά στον στόχο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το Calciopolis δεν είχε καμία σημασία!» (video)

Συνέντευξη στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006, βρήκε την Ιταλία «πληγωμένη» από τον άδικο αποκλεισμό της στο προηγούμενο Μουντιάλ, μακριά από το τρόπαιο για 24 ολόκληρα χρόνια και παράλληλα, συγκλονισμένη από τον σκάνδαλο Calciopolis.

Οι συνθήκες ίσως δεν ήταν με το μέρος της, αλλά με τόσο ποιοτικό ρόστερ, τις χρειαζόταν, άραγε;

Τότι, Ντελ Πιέρο, Μπουφόν, Καναβάρο, Πίρλο, Νέστα, είναι μόνο μερικοί από τους αστέρες που βρίσκονταν υπό τις οδηγίες του Μαρσέλο Λίπι εκείνο το καλοκαίρι. Όλοι τους σε πολύ καλή ποδοσφαιρική ηλικία, έμπειροι, αλλά και διψασμένοι, καθώς για μερικούς ήταν το τελευταίο τους Παγκόσμιο Κύπελλο.

Εν τέλει, τοποθέτησαν το πολυτιμότερο κομμάτι στο μωσαϊκό της καριέρας τους. Κάτι που τόσο ήθελαν και φυσικά, άξιζαν. Όχι μόνο οι εντός των τεσσάρων γραμμών, αλλά και αυτοί εκτός αυτών.

Πρώτος απ' όλους, ο Μαρσέλο Λίπι, ο «αρχιτέκτονας» εκείνης της ομάδας, που 16 χρόνια μετά «γυρίζει» τον χρόνο πίσω, μιλώντας στο BN Sports, και θυμάται όσα βίωσε.



«Ήταν ένα γκρουπ από σπουδαίους ποδοσφαιριστές, αλλά και πολύ καλούς χαρακτήρες. Χρειαζόταν να παίζουμε με 11, συν όποιοι έμπαιναν αλλαγή, αλλά όλοι ήθελαν να πετύχουμε.

Δεν υπήρχε ανταγωνισμός ανάμεσα στους παίκτες, αλλά συναγωνισμός. Ο ένας ωθούσε τον άλλον προς τον καλύτερό του εαυτό, κι αυτό νομίζω πως μας έκανε καλύτερη ομάδα κατά τη διάρκεια του τουρνουά» αναφέρει χαρακτηριστικά. Η πορεία της Ιταλίας, όμως, όπως προαναφέρθηκε, δεν ήταν στρωμένη με... ροδοπέταλα.



«Η προφανής απάντηση για το πιο δύσκολο ματς, θα ήταν ο τελικός. Νομίζω, όμως, πως υπήρχαν δύο παιχνίδια κομβικής σημασίας, νωρίτερα.

Αρχικά, η δύσκολη νίκη επί της Αυστραλίας στο τελευταίο λεπτό με πέναλτι, αλλά πάνω απ' όλα, ο ημιτελικός με τη Γερμανία.

Η τότε παράδοσή της κόντρα στην εθνική ομάδα της Ιταλίας δεν ήταν τόσο καλή, αλλά παίζαμε στην έδρα τους και μάλιστα, στο γήπεδο της Ντόρτμουντ! Ένα παραδοσιακά "τυχερό" γήπεδο για την Εθνική Γερμανίας.

Η αλήθεια είναι πως είναι υπέροχο να παίζεις σε τέτοια γήπεδα. Από πλευράς κόσμου και ατμόσφαιρας.

Από πλευράς μας, το χειριστήκαμε άψογα. Τακτικά, ίσως πρόκειται για το καλύτερο παιχνίδι ομάδας μου».



Πέραν της τακτικής, χρειάστηκε μία δόση αγνής ποδοσφαιρικής τρέλας από τον Φάμπιο Γκρόσο, ένα αριστοτεχνικό τελείωμα από τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, αλλά και μία νέα παράσταση από τον «βράχο», Φάμπιο Καναβάρο, που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα εκείνη τη χρονιά, παρότι κεντρικός αμυντικός!

Στον τελικό, πολλοί στάθηκαν στην κουτουλιά του Ζινεντίν Ζιντάν στον Μάρκο Ματεράτσι, ωστόσο, κανείς δεν θα μάθει ποτέ, αν η παρουσία του έως το τέλος της αναμέτρησης, θα άλλαζε την έκβασή της.

Ο Φάμπιο Γκρόσο εκτέλεσε το τελευταίο πέναλτι, ευστόχησε, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της Ιταλίας στη διοργάνωση και «σφράγισε» την καλύτερή του ανάμνηση του Μαρσέλο Λίπι από εκείνο το καλοκαίρι.

«Η στιγμή που παίρνεις το Παγκόσμιο Κύπελλο στα χέρια σου. Συνειδητοποιείς τι πέτυχες για τη χώρα σου, αλλά και τι θα μείνει σε σένα, σαν εικόνα και ως επιτυχία. Αυτή νομίζω πως είναι η κορυφαία ανάμνηση».

Ο επίλογος της εθνικής ομάδας της Ιταλίας ήταν ιδανικός, παρότι τα μαύρα «σύννεφα» του Calciopolis, την σκέπαζαν. Η συνθήκη, πάντως, δεν ήταν άγνωστη.



Στην έτερη κατάκτηση του τροπαίου, το 1982, είχε συμβεί κάτι ανάλογο με το σκάνδαλο Totonero και σύμφωνα με τον Μαρσέλο Λίπι, ίσως λειτούργησε ευεργετικά.

«Υπάρχει μία αίσθηση πως βρίσκεσαι σε καταφύγιο και δέχεσαι επίθεση. Λειτούργησε, όπως συνέβη και το 1982.

Όλοι ήθελαν εκείνη την επιτυχία. Αν θέλεις και μπορείς να αποδείξεις την ποδοσφαιρική σου αξία, όσα ακούγονται δεξιά και αριστερά, δεν σε αφορούν!

Σε τελική ανάλυση, όταν ο στόχος που κυνηγάς είναι τόσο ψηλός, ίσως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να μην έχει καμία σημασία».

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Αντρέα Παλομπαρίνι, για την πολύτιμη βοήθειά του στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.

www.bnsports.gr