γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
Ομάδα με αστέρια, αλλά χωρίς σούπερ-σταρ, η Ίντερ ανέκαμψε από το -7 και βαδίζει σε νέο πετυχημένο μονοπάτι. Καταλυτική η παρουσία του Σιμόνε Ιντζάγκι στον πάγκο, παίρνει το 100% από το ρόστερ του και με τις νέες επενδύσεις του κλαμπ, οι «νερατζούρι» ετοιμάζονται να γράψουν ιστορία.
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Η αντεπίθεση της πρωταθλήτριας Ιταλίας, Ίντερ έχει αρχίσει εδώ και αρκετές εβδομάδες. Όταν ηττήθηκε στην 8η αγωνιστική από τη Λάτσιο, τη μοναδική έως τώρα ήττα της στην εγχώρια Λίγκα, απείχε 7 βαθμούς από την πρωτοπόρο Νάπολι και 5 από τη μισητή Μίλαν. Ο τρόπος ανάκαμψης των «νερατζούρι»: τουλάχιστον εντυπωσιακός. Πριν ολοκληρωθεί η 18η στροφή της Serie A και μετά τον δικό της υγιεινό περίπατο στο Σαλέρνο (5-0), θα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας. Ότι και να κάνουν Μίλαν, Αταλάντα και Νάπολι.
Ακολούθησε ένα αήττητο σερί 10 αγωνιστικών. Οι 5 τελευταίες, συνεχόμενες, νίκες της ήρθαν χωρίς να παραβιαστεί η εστία της. Τρίτη φορά που «σφραγίζει» μία σεζόν με αυτό το κατόρθωμα, μετά τις χρονιές 1989 και 1996. Ξεπέρασε σε ένα ημερολογιακό έτος τα 100 γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα (99 είχε το 1950). Μη σας κουράζουμε με αριθμούς. Η Ίντερ είναι και πάλι εδώ. Αγωνιστικά και όχι μόνο!
Η σταθερότητα που επέδειξε στη Λάτσιο ο Σιμόνε Ιντζάγκι την προηγούμενη 5ετία, αποτέλεσε και το «εισιτήριο» της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας των «νερατζούρι» μετά το σκουντέτο. Η αρχική κριτική προς το πρόσωπο του πρώην διεθνή στράικερ, μεταφράστηκε σε αποθεωτικά σχόλια για την εικόνα που μας προσφέρει η Ίντερ στον αγωνιστικό χώρο.
Ισοπαλίες με Γιούβε, Μίλαν, νίκες με Νάπολι και Ρόμα. Στα υπόλοιπα, απλά μία μέρα στη δουλειά. Ο Μπέπε Μαρότα ήξερε τι έπρεπε να κάνει όταν ο Αντόνιο Κόντε αποφάσισε να φύγει από το Μιλάνο. Η επιλογή του Σιμόνε Ιντζάγκι αποτέλεσε μονόδρομο. Ότι είδε ο Μαρότα προ πολλού, δεν το βλέπαμε εμείς στην αρχή της σεζόν. Λογικό. Κουρασμένοι ποδοσφαιριστές μετά το Euro, νέος προπονητής, νέα ήθη και έθιμα, ίσως και μία υπεροψία προς τους υπόλοιπους, έπειτα από την κατάκτηση του τίτλου.
Τα συμμάζεψε όλα ο 45χρονος εκλέκτορας. Ήρεμα και ωραία. Ακριβώς όπως και το στιλ του στο πλάι του αγωνιστικού χώρου. Ελάχιστες οι εκρήξεις του, σπάνια θα ουρλιάξει προς τους ποδοσφαιριστές. Γιατί άλλωστε; Ότι τους λέει, ότι οδηγία μεταφέρει, πιστοποιείται στο γρασίδι. Ξεκάθαρα. Είναι η «σφραγίδα» του, η αύρα του, η ομάδα του.
Και πείτε μου εσείς. Βλέπετε μία Ίντερ στην κορυφή της Serie A, με το συγκεκριμένο σερί και την ποιότητα στα αποτελέσματά της. Μετά, ρίχνετε και μία ματιά στο ρόστερ. Ειλικρινά, αναρωτιέται κανείς με ποιους παιχταράδες το καταφέρνει αυτό; Δεν θέλω να υποτιμήσω ούτε την Ίντερ, ούτε τους ποδοσφαιριστές. Αλλά είναι κοινής αποδοχής η άποψη (αν δεν είναι, διορθώστε με) ότι στη μία πλευρά του Μιλάνου δεν υπάρχει κανένας σούπερ-σταρ στο δυναμικό της.
Είναι παικταράδες οι Λαουτάρο, Τζέκο, Τσαλχάνογλου, Χαντάνοβιτς, Πέρισιτς, Ντε Φράι, Σάντσες, Μπρόζοβιτς; Ναι, πάνω-κάτω, όλοι τους είναι. Αλλά δεν είναι σούπερ-σταρ. Δεν βρίσκονται στο Top 10, ίσως και Top 20 των ονομάτων που θα ονομάσει κανείς, αν πέσει η ερώτηση: «για πες μου τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου».
Προσωπικά η εκτελεστική δεινότητα του Έντιν Τζέκο είναι αξιοθαύμαστη. Τόσο συνεπής στο γκολ, στη δημιουργία φάσεων. Η κυριαρχία του Μπρόζοβιτς στο κέντρο είναι ξεχωριστή. Ο Κροάτης δείχνει να έχει τη στόφα για παρουσία σε ακόμα πιο «βαρβάτη» ομάδα. Το κλειδί, σύμφωνα με τους Ιταλούς, της φετινής Ίντερ είναι ο Νικολό Μπαρέλα. Ο Ιντζάγκι τον έχει τοποθετήσει λίγο πιο ψηλά σε σχέση με πέρσι και ο διεθνής μέσος ανταποδίδει την εμπιστοσύνη με φάσεις και ασίστ. Σύμφωνα με τον ίδιο: «ο Κόντε πέρσι μας πρόσφερε αυτοπεποίθηση, ο Ιντζάγκι φέτος μας έδωσε παραπάνω ηρεμία».
Ο Μαρότα τόνισε ότι δεν θα γίνουν μεταγραφές τον Ιανουάριο. Έχει μάλιστα την πολυτέλεια να κάνει ανταλλαγή τον Αλέξις Σάντσες ή και να τον αφήσει απλά να φύγει. Ο θόρυβος γύρω από τον Έρικσεν είναι μικρότερος τώρα, διότι όλοι επικεντρώνονται στη θριαμβευτική πορεία στο πρωτάθλημα. Η αλλαγή χορηγού την ανεβάζει επίπεδο, την εκσυγχρονίζει. Το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς ούτως ή άλλως την απογείωσε σε άλλη στρατόσφαιρα, οικονομικά και όχι μόνο.
Η Ίντερ κατέκτησε μετά από 11 χρόνια το πρωτάθλημα στη Serie A. Στην τωρινή κατάσταση και με τις βάσεις που έχει χτίσει (σε όλα τα επίπεδα), δείχνει ικανή να ταυτιστεί με την κυρίαρχη, μέχρι πρότινος, Γιουβέντους και να προχωρήσει στη δική της Αυτοκρατορία.
www.bnsports.gr
Η αντεπίθεση της πρωταθλήτριας Ιταλίας, Ίντερ έχει αρχίσει εδώ και αρκετές εβδομάδες. Όταν ηττήθηκε στην 8η αγωνιστική από τη Λάτσιο, τη μοναδική έως τώρα ήττα της στην εγχώρια Λίγκα, απείχε 7 βαθμούς από την πρωτοπόρο Νάπολι και 5 από τη μισητή Μίλαν. Ο τρόπος ανάκαμψης των «νερατζούρι»: τουλάχιστον εντυπωσιακός. Πριν ολοκληρωθεί η 18η στροφή της Serie A και μετά τον δικό της υγιεινό περίπατο στο Σαλέρνο (5-0), θα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας. Ότι και να κάνουν Μίλαν, Αταλάντα και Νάπολι.
Ακολούθησε ένα αήττητο σερί 10 αγωνιστικών. Οι 5 τελευταίες, συνεχόμενες, νίκες της ήρθαν χωρίς να παραβιαστεί η εστία της. Τρίτη φορά που «σφραγίζει» μία σεζόν με αυτό το κατόρθωμα, μετά τις χρονιές 1989 και 1996. Ξεπέρασε σε ένα ημερολογιακό έτος τα 100 γκολ στο ιταλικό πρωτάθλημα (99 είχε το 1950). Μη σας κουράζουμε με αριθμούς. Η Ίντερ είναι και πάλι εδώ. Αγωνιστικά και όχι μόνο!
Ο ρόλος του Ιντζάγκι!
Η σταθερότητα που επέδειξε στη Λάτσιο ο Σιμόνε Ιντζάγκι την προηγούμενη 5ετία, αποτέλεσε και το «εισιτήριο» της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας των «νερατζούρι» μετά το σκουντέτο. Η αρχική κριτική προς το πρόσωπο του πρώην διεθνή στράικερ, μεταφράστηκε σε αποθεωτικά σχόλια για την εικόνα που μας προσφέρει η Ίντερ στον αγωνιστικό χώρο.
Ισοπαλίες με Γιούβε, Μίλαν, νίκες με Νάπολι και Ρόμα. Στα υπόλοιπα, απλά μία μέρα στη δουλειά. Ο Μπέπε Μαρότα ήξερε τι έπρεπε να κάνει όταν ο Αντόνιο Κόντε αποφάσισε να φύγει από το Μιλάνο. Η επιλογή του Σιμόνε Ιντζάγκι αποτέλεσε μονόδρομο. Ότι είδε ο Μαρότα προ πολλού, δεν το βλέπαμε εμείς στην αρχή της σεζόν. Λογικό. Κουρασμένοι ποδοσφαιριστές μετά το Euro, νέος προπονητής, νέα ήθη και έθιμα, ίσως και μία υπεροψία προς τους υπόλοιπους, έπειτα από την κατάκτηση του τίτλου.
Τα συμμάζεψε όλα ο 45χρονος εκλέκτορας. Ήρεμα και ωραία. Ακριβώς όπως και το στιλ του στο πλάι του αγωνιστικού χώρου. Ελάχιστες οι εκρήξεις του, σπάνια θα ουρλιάξει προς τους ποδοσφαιριστές. Γιατί άλλωστε; Ότι τους λέει, ότι οδηγία μεταφέρει, πιστοποιείται στο γρασίδι. Ξεκάθαρα. Είναι η «σφραγίδα» του, η αύρα του, η ομάδα του.
Το ρόστερ των αστεριών, αλλά όχι των σούπερ-σταρ
Και πείτε μου εσείς. Βλέπετε μία Ίντερ στην κορυφή της Serie A, με το συγκεκριμένο σερί και την ποιότητα στα αποτελέσματά της. Μετά, ρίχνετε και μία ματιά στο ρόστερ. Ειλικρινά, αναρωτιέται κανείς με ποιους παιχταράδες το καταφέρνει αυτό; Δεν θέλω να υποτιμήσω ούτε την Ίντερ, ούτε τους ποδοσφαιριστές. Αλλά είναι κοινής αποδοχής η άποψη (αν δεν είναι, διορθώστε με) ότι στη μία πλευρά του Μιλάνου δεν υπάρχει κανένας σούπερ-σταρ στο δυναμικό της.
Είναι παικταράδες οι Λαουτάρο, Τζέκο, Τσαλχάνογλου, Χαντάνοβιτς, Πέρισιτς, Ντε Φράι, Σάντσες, Μπρόζοβιτς; Ναι, πάνω-κάτω, όλοι τους είναι. Αλλά δεν είναι σούπερ-σταρ. Δεν βρίσκονται στο Top 10, ίσως και Top 20 των ονομάτων που θα ονομάσει κανείς, αν πέσει η ερώτηση: «για πες μου τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου».
Προσωπικά η εκτελεστική δεινότητα του Έντιν Τζέκο είναι αξιοθαύμαστη. Τόσο συνεπής στο γκολ, στη δημιουργία φάσεων. Η κυριαρχία του Μπρόζοβιτς στο κέντρο είναι ξεχωριστή. Ο Κροάτης δείχνει να έχει τη στόφα για παρουσία σε ακόμα πιο «βαρβάτη» ομάδα. Το κλειδί, σύμφωνα με τους Ιταλούς, της φετινής Ίντερ είναι ο Νικολό Μπαρέλα. Ο Ιντζάγκι τον έχει τοποθετήσει λίγο πιο ψηλά σε σχέση με πέρσι και ο διεθνής μέσος ανταποδίδει την εμπιστοσύνη με φάσεις και ασίστ. Σύμφωνα με τον ίδιο: «ο Κόντε πέρσι μας πρόσφερε αυτοπεποίθηση, ο Ιντζάγκι φέτος μας έδωσε παραπάνω ηρεμία».
Χωρίς ενίσχυση, με fan tokens, για νέες επιτυχίες η Ίντερ!
Ο Μαρότα τόνισε ότι δεν θα γίνουν μεταγραφές τον Ιανουάριο. Έχει μάλιστα την πολυτέλεια να κάνει ανταλλαγή τον Αλέξις Σάντσες ή και να τον αφήσει απλά να φύγει. Ο θόρυβος γύρω από τον Έρικσεν είναι μικρότερος τώρα, διότι όλοι επικεντρώνονται στη θριαμβευτική πορεία στο πρωτάθλημα. Η αλλαγή χορηγού την ανεβάζει επίπεδο, την εκσυγχρονίζει. Το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς ούτως ή άλλως την απογείωσε σε άλλη στρατόσφαιρα, οικονομικά και όχι μόνο.
Η Ίντερ κατέκτησε μετά από 11 χρόνια το πρωτάθλημα στη Serie A. Στην τωρινή κατάσταση και με τις βάσεις που έχει χτίσει (σε όλα τα επίπεδα), δείχνει ικανή να ταυτιστεί με την κυρίαρχη, μέχρι πρότινος, Γιουβέντους και να προχωρήσει στη δική της Αυτοκρατορία.
www.bnsports.gr
