Ήταν Οκτώβρης του '70, όταν ο Χρήστος Παπανικολάου έγραψε την ιστορία του ελληνικού στίβου στα παγκόσμια βιβλία. Ένα άλμα του χρειάστηκε και η κατάρριψη ενός ρεκόρ, ένω ολόκληρο το στάδιο παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα...
Άλμα επί κοντώ. Ένα άθλημα που χρονολογείται μέχρι την Αρχαία Ελλάδα, εφευρέτρια των Ολυμπιακών Αγώνων. Με τόσους αθλητές ανά τον κόσμο είναι δύσκολο να συναγωνιστεί η μικρή… Ελλαδίτσα. Ο πρώτος, όμως, που κατάφερε να την βάλει στον παγκόσμιο χάρτη του στίβου ήταν ο Χρήστος Παπανικολάου. Άφησε… ανεξίτηλο τόσο το όνομά του, όσο και όλων των Ελλήνων!
Συμπληρώθηκαν 53 χρόνια. Μισός αιώνας και κάτι. Αλλά και πάλι, το επίτευγμα ήταν τόσο σπουδαίο και μοναδικό για την εποχή, που μνημονεύεται έως σήμερα.
Στις 24 Οκτωβρίου του 1970, ο Χρήστος Παπανικολάου, αθλητής του Παναθηναϊκού, φρόντισε να «κλείσει» μία θέση για το όνομά του, στα βιβλία της ιστορίας του ελληνικού στίβου. Πώς; Ξεπερνώντας τα 5.49 μέτρα στο άλμα επί κοντώ, σε αγώνες μεταξύ μεικτών ομάδων Αθήνας-Βελιγραδίου στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Η συγκεκριμένη επίδοση, αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ, και συγκεκριμένα, το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ Έλληνα αθλητή στον στίβο! Και να φανταστεί κανείς ότι το όριο που είχε θέσει ήταν 5.47 μέτρα, ξεπερνώντας τον ίδιο του τον εαυτό!
Διατηρήθηκε ως η κορυφαία στον πλανήτη για 531 ημέρες, έως ότου καταρρίφθηκε από το 1972 από τον Σουηδό, Κίελ Ίσακσον, με 5.51 μέτρα. Στην Ελλάδα δε, χρειάστηκαν 22 ολόκληρα χρόνια για να ξεπεραστεί, με τον συνονόματο του, Χρήστο Παλλάκη, να υπερβαίνει τα 5.52 μέτρα. Πώς, όμως, έφτασε έως εκεί ο Χρήστος Παπανικολάου;
Το 1966 κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, πραγματοποιώντας άλμα 5.05 μέτρων, το οποίο αποτέλεσε και νέο πανελλήνιο ρεκόρ. Την ίδια χρονιά, όμως, κέρδισε το χρυσό στους Βαλκανικούς αγώνες στίβου με άλμα 5 μέτρων. Τα πανελλήνια ρεκόρ, από την άλλη, καταρρίπτονταν το ένα μετά το άλλο.
Από εκεί και έπειτα, οι επιδόσεις του ήταν σταθερά άνω των 5.40 μέτρων. Στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε να πάρει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, το 1968, αλλά και στους Πανευρωπαϊκούς της Αθήνας, το 1969. Στο στάδιο Καραϊσκάκης, όμως, έναν χρόνο αργότερα, γέμισε περηφάνεια όλη τη χώρα.
Πήρε φόρα, «πέταξε» στα 5.49, και το στάδιο κράτησε την ανάσα του, βλέποντας τον πήχη να ταλαντεύεται! Εν τέλει, παρέμεινε στη θέση του και ο Χρήστος Παπανικολάου, εξασφάλισε πως το όνομά του θα γραφτεί με «χρυσά» γράμματα, στα βιβλία της ιστορίας του ελληνικού, και όχι μόνο, στίβου.
Σουζάννα Μποντίνη
