Σε μια χώρα που… τρώει τα παιδιά της και η αθλητική της παιδεία ΚΑΙΓΕΤΑΙ και σιγολιώνει, εσύ επέλεξε να είσαι στο πλευρό της Εθνικής ομάδας πόλο, αρωγός. Το BN Sports επικαλείται τα συναισθήματα που του προκάλεσαν οι λεβέντες του συγκινητικού Θοδωρή Βλάχου και των παρατρεχάμενών του.
Σχετικά Άρθρα
Ελλάδα – Ουγγαρία 13-14 (πεν.) : Η «γαλανόλευκη» καμαρώνει για τα παιδιά της, τη... νίκησαν μόνο τα πέναλτι
«Σ' ευχαριστώ για όσα μου ‘χεις χαρίσει, για τις μέρες που μου ‘δωσες να ζω. Για όσα μαζί σου μέχρι τώρα έχω ζήσει, δε σου είπα πόσο σ' αγαπώ».
Το ημερολόγιο δείχνει 29/7/2023. Ο υδράργυρος χτυπάει… κόκκινο. Κάποιοι έχουν μείνει πίσω, στις μεγαλουπόλεις που βράζουν, δουλεύοντας και ψάχνοντας/αναμένοντας τρόπους διαφυγής. Άλλοι λιάζονται κάτω από μία ομπρέλα, εκεί που σκάει το κύμα. Κάποιοι άλλοι πάλι δεν έχουν επιλογή. Προσπαθούν και μοχθούν να σώσουν τα υπάρχοντά τους, τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους. Τα δικά τους και των συνανθρώπων τους. Βλέπουν τις απέναντι πλαγιές να «σιγολιώνουν» και η μαυρίλα γεμίζει το μάτι τους.
Κάπου κάπου όμως ακούγεται μια φωνή. «Άνοιξε την τηλεόραση/το κινητό στην ΕΡΤ. Έχει πόλο, Εθνική». Για μία ώρα – και κάτι παραπάνω εν προκειμένω – σταματούν όλα. Όσα μπορούν δηλαδή να σταματήσουν. Μπαίνει μία παύση, μία άνω τελεία. Παιδιά, έφηβοι, φοιτητές, γονείς, παππούδες, γιαγιάδες στήνονται σε μια οθόνη και παρακολουθούν ένα άθλημα για το οποίο η πλειονότητα δεν ξέρει τους κανόνες. Ούτε πόσο διαρκεί. Τι σημαίνει αποβολή και πάικτης παραπάνω;
Όμως παθιάζεται, φωνάζει, στενοχωριέται. Σε κάθε απόκρουση του Ζερδεβά θέλει να… βουτήξει μέσα και να τον πάρει αγκαλιά. Σε κάθε γκολ του Γεννηδουνιά, σφίγγει τις γροθιές και εκρήγνυται. Τη διαδικασία των πέναλτι την παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Σαν να βλέπει τις βολές του Καμπούρη. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
Μόνο υπερηφάνεια για αυτή την ομάδα. Η Εθνική πόλο “λύγισε” στα πέναλτι από την Ουγγαρία με 14-13 στον τελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ωστόσο είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στις καρδιές μας ??❤️?#TeamHellas??#waterpolo pic.twitter.com/KwcSfQQe1Y
— Ηellenic Olympic Committee (@HellenicOlympic) July 29, 2023
ΠΗΓΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ. Οι αφοί Αφρουδάκηδες, ο Ρέπας, ο Χατζηθεοδώρου και οι υπόλοιποι της γενιάς μεγάλωσαν το σπορ στη χώρα. Έκαναν τα μικρά παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα και να πιάσουν την άλλοτε κίτρινε, άλλοτε, πράσινη άλλοτε πορτοκαλί ενίοτε πολύχρωμη μπάλα του πόλο. Τα παιδιά της Φλωρεντίας με το Γιώργο Μαυρωτά (πρώτο ελληνικό μετάλλιο, Παγκόσμιο 1999) και πριν ακόμα από εκείνους. Όλοι τους έδειξαν το δρόμο, έβαλαν τις βάσεις, οριοθέτησαν. Τούτοι εδώ όμως το… έσκισαν το ταβάνι. Αιωρήθηκαν και αιωρούνται στον ουρανό, έχουν βάλει εκεί τη θέση τους και ακόμα παραπέρα.
Η επιτυχία έχει γίνει συνήθεια. Πρώτα πρώτα ήρθαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο και το δεύτερο σκαλί του βάθρου. Η σύνθεση άλλαξε κατά το ήμισυ, η φουρνιά του Καζάν (πρώτο μετάλλιο επί εποχής Θοδωρή Βλάχου) έδωσε τη… σκυτάλη στους νεότερους, όμως οι υψηλές πτήσεις δεν σταμάτησαν. Νέο μετάλλιο, χάλκινο και πάλι το 2022 στη Βουδαπέστη ενώ πριν από λίγες ώρες η «γαλανόλευκη» έπαιξε για πρώτη φορά στην ιστορία της τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό, αγωνίστηκε για την κορυφή του κόσμου. Ό,τι δηλαδή έκανε και η «Επίσημη Αγαπημένη» το 2006. Και πάλι σε Ιαπωνικό έδαφος.
Κάθε καλοκαίρι και μετάλλιο εδώ και τρία χρόνια. Μονάχα το Ευρωπαϊκό έχει ξεφύγει στην Εθνική ομάδα πόλο ανδρών, αλλά που θα πάει; Θα ‘ρθει και το πρώτο σύντομα. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ. Επειδή το άθλημα δεν είναι… πυροτέχνημα. Τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου «άγγιξαν» πριν από 11 μήνες την κορυφή της Ευρώπης και σε κάθε διοργάνωση «χτυπούν» τη ζώνη των μεταλλίων έστω κι’ αν τους γλιστράει στο φινάλε.
Σαν να μην έφταναν οι διακρίσεις των «μεγάλων», η ανεξάντλητη – περιέργως – δεξαμενή παραγωγής πρωταθλητών/τριών του αύριο συνεχίζει να ανεβαίνει στο βάθρο και στις μικρότερες κατηγορίες. Ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας, η πολύπαθη ελληνική υδατοσφαίριση είναι κάθε καλοκαίρι συνεπέστατη στις υποχρεώσεις της, ανεβάζοντας τη γαλανόλευκη σημαία στο… πάνθεον των μεγαλύτερων ραντεβού. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
Μιλάς με τους πρωταγωνιστές και προσπαθείς να καταλάβεις πως ο διακόπτης… γύρισε και η ελληνική ομάδα παραμένει στην avant garde. Και το πρώτο πράγμα που ακούς από εκείνους είναι: «Η δουλειά που ρίχνουμε στις προπονήσεις».
Αυτά τα παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια παίζουν ασταμάτητα, χωρίς διάλειμμα (δύο ή και τρεις διοργανώσεις μέσα στο καλοκαίρι). Και κάπως έτσι θα είναι η κατάσταση και το ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Τελειώνουν τις υποχρεώσεις τους με τους συλλόγους τους και μετά από ελάχιστες μέρες μαζεύονται για να την προετοιμασία με την Εθνική ομάδα. Και δίνουν όλοι το 100% τους εκεί. Έργο Θοδωρή Βλάχου. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΥΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΒΛΑΧΟΥ
Βουρκώνει. Κάνει να μιλήσει αλλά νιώθει ότι δεν μπορεί. Σαν κάτι να τον σταματά. Ψελλίζει πως δεν μπορεί με φωνή πνιχτή. Σκύβει να πιάσει την τσάντα του να φύγει. Να πάει που; Νιώθει υποχρεωμένος να πει κάτι. Νιώθει πως κάτι χρωστάει.
«Οφείλω μια συγγνώμη στα παιδιά. Έκανα το λάθος της ζωής μου όταν πήρα τάιμ άουτ και θα μπορούσαμε να ήμασταν ένα γκολ μπροστά. Θα με στοιχειώνει μια ζωή», είπε με μάτια δακρυσμένα ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός. Αυτός που η ιδιαίτερη πατρίδα του ΚΑΙΓΕΤΑΙ νυχθημερόν τόσες μέρες τώρα και όμως εκείνος «βράχος» τόσα μίλια μακριά να κρατάει ενωμένη την… οικογένεια.
Αυτός που εξέλιξε το άθλημα, το έβαλε στο μονοπάτι των επιτυχιών. Που επέλεξε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα από το σύλλογο που ένιωθε «σπίτι» του. Εκείνος που «γιγάντωσε» την ελληνική υδατοσφαίριση και έκανε τους αθλητές του να κοιτούν κατάματα κοτζάμ Ουγγαρίες και Σερβίες, Κροατίες. Τις παραδοσιακές δυνάμεις του χώρου.
Αυτός ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ στάθηκε μπροστά στην κάμερα της Δημόσιας Τηλεόρασης, μόνο και μόνο επειδή έπρεπε να το κάνει, και ζήτησε συγγνώμη από τους παίκτες του από όλο τον κόσμο. Με φωνή τρεμάμενη, αληθινή και αισθήματα πηγαία, πήρε ουσιαστικά την ευθύνη (ποια ευθύνη δηλαδή μεταξύ μας που μόνο τα πέναλτι σταμάτησαν αυτήν την ομάδα) και παραδέχθηκε πως αυτή η απόφαση του, θα τον στοιχειώνει για πάντα. Είπε συγγνώμη στον κόσμο, τον οποίο κάθε καλοκαίρι, εκείνος και η αρμάδα του, τον κάνει περήφανο. Κάθε καλοκαίρι. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΕΝΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΚΑΛΙ ΤΟΥ ΒΑΘΡΟΥ
Οι Έλληνες λεβέντες «στρογγυλοκάθισαν» στη δεύτερη θέση παγκοσμίως. Την υψηλότερη που έχει πάρει ποτέ ομαδικό άθλημα στη χώρα. Ανάμεσα σε μεγαθήρια και χώρες που το πόλο είναι το εθνικό τους σπορ (βλέπε Ουγγαρία), ανέβηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου και όμως αισθάνονται αδικημένοι. Τα πρόσωπά τους σκυθρωπά και τα λόγια τους μελαγχολικά.
Τα παιδιά αυτά που έδωσαν μέσα στο νερό και την ψυχή τους δεν θέλουν να ακούν «δεν πειράζει». Είναι οι ασημένιοι πρωταθλητές κόσμου και νιώθουν ένα βάρος, συζητούν με ένα «αχ». Φόρεσαν στο στήθος τους το αργυρό το χρώμα, κέρδισαν τη χρυσή Ολυμπιονίκη με 13-7, λύγισαν μονάχα στη «ρώσικη ρουλέτα» κι’ όμως δεν τους είναι αρκετό. Γι’ αυτό και λέγεσαι «Επίσημη Πετυχημένη».
Μάνος Φυρογένης
