Όλος ο αθλητικός ρομαντισμός, προσωποποιημένος σε μια ομάδα. Αυτό έχει συμβεί με τον Απόλλωνα Σμύρνης στην υδατοσφαίριση, φτάνοντας στο σημείο να ανέβει μέχρι και στο… πάνθεον της Ευρώπης το περασμένο Σάββατο (29/4) μέσα στην Τεράσα. Και κάπως έτσι, το BN Sports επιχειρεί να δει πίσω από την «κλειδαρότρυπα».
«Τρεις αιώνες, δυο πατρίδες, μια ομάδα, Απόλλων». Και τι ομάδα θα προσθέσουμε εμείς. Ο «θεός» Απόλλωνας βρήκε τη θέση του και… στρογγυλοκάθισε στις υψηλότερες κορυφές, όχι του Ολύμπου αλλά ολάκερης της Ευρώπης. Με πλάνο, όραμα, πίστη και δίψα η «αμφίβια ελαφρά ταξιαρχία» στον 4ο χρόνο της ευρωπαϊκής της εξόρμησης και στο ένατο έτος ύπαρξής της, έγινε η πρώτη κάτοχος του νεοσύστατου Len Challenger Cup. Σε μια ιστορία χωρίς… δράκους και φαντάσματα. Αλλά με μία νοητή σκάλα, κάθε βήμα της οποίας όχι απλά δεν βάραινε το όλο εγχείρημα αλλά το ψήλωνε όλο και περισσότερο.
Οι αθλητές του Νίκου Δεληγιάννη, όχι μόνο ύψωσαν… ανάστημα μπρος στο φαβορί της διοργάνωσης, Τεράσα αλλά φρόντισαν να το κάνουν εμφατικά, με τρόπο αξιομνημόνευτο έως και αξιοζήλευτο. Μέσα στη Βαρκελώνη, στο νερό που τόσο αγαπά, το αγωνιστικό τμήμα πόλο του Απόλλωνα Σμύρνης δεν έγραψε την τελευταία σελίδα ενός όμορφου παραμυθιού όπως τείνει να πιστεύεται σε ανάλογες περιπτώσεις αλλά άνοιξε τη σελίδα ενός άλλου, μεγαλύτερου τόμου. Πως να πεις άλλωστε στα αδέρφια Αφρουδάκη, το έμπειρο προπονητικό τιμ και τους πρωταγωνιστές της ιστορίας που… ψήλωσαν σε μια χρονιά, να σταματήσουν να ονειρεύονται; Αδύνατο.
Στο πρώτο Len Challenger Cup που απονεμήθηκε ποτέ, χαράκτηκε ανάγλυφα το όνομα ενός σωματείου ιστορικού, με ρίζες γερές που ξεπερνούν και τη Μεσόγειο θάλασσα. Η μεγάλη ώρα της λύτρωσης για τους απανταχού Απολλωνιστές ήρθε από αυτά τα άσημα και… άγουρα μέχρι πρότινος παιδιά και το BN Sports προσπαθεί να ρίξει μια ματιά στο οικοδόμημα και να φέρει στη Γη όλα αυτά τα όνειρα που έμοιαζαν απατηλά.
Ένα οικογενειακό όραμα
«Ποτέ δεν φανταζόμασταν όταν ξεκινήσαμε με το Ζάχο (σ.σ αδερφός του), κάτι τέτοιο… Και είναι πολύ όμορφο να βλέπεις κάτι που αγαπάς τόσο πολύ να μεγαλώνει», είχε πει με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο δημιουργός του εγχειρήματος αυτού, Γιώργος Αφρουδάκης, στο BN Sports μετά το πρώτο βήμα για την κορυφή (12-11 στον τελικό της Αθήνας). Ένας Απολλωνιστής πάππου προς πάππου με αμέτρητες παραστάσεις από το υψηλότερο επίπεδο σαν αθλητής. Και αφότου κρέμασε το βαρύ, από τις διακρίσεις και τις επιτυχίες σκουφάκι του, οραματίστηκε. Και αυτό που ονειρεύτηκε ήταν να δώσει σάρκα και οστά σε ένα τμήμα του σωματείου που έμαθε να αγαπάει από μικρός. Άλλωστε μπορείς να βάλεις όρια σε ένα όνειρο; Όπως αποδείχθηκε η απάντηση είναι πως όχι.
Τα δύο αδέρφια της οικογένειας-μαμούθ για την ελληνική υδατοσφαίριση, πατούσαν σε γερά θεμέλια. Όταν το 2014 κατέβαζαν για πρώτη φορά τον Απόλλων Σμύρνης στη Γ’ εθνική κατηγορία, μπορεί να μην πίστευαν πως θα έρθει μια μέρα που θα κοιμούνται… αγκαλιά με ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, όμως έκαναν όλα όσα χρειάζονταν για να προκύψει κάτι τέτοιο.
Με αγάπη και μεράκι, φρόντισαν να δημιουργήσαν μία συνθήκη οικογενειακή, κάτω από τη… σκεπή ενός ιστορικού σωματείου που δεν περνούσε και την πρώτη νιότη του. Το πάλαι ποτέ κραταιό τμήμα ποδοσφαίρου έδωσε σιγά σιγά τα «κλειδιά» της ναυαρχίδας στην υδατοσφαίριση, η οποία συσπείρωσε χρόνο με το χρόνο τους αγνούς Απολλωνιστές. Τους «υποχρέωσε» με την καλή έννοια να αγαπήσουν μέχρι και το πόλο. Ούτως ή άλλως το κίνητρο του να συζητήσεις μια ενδεχόμενη συνεργασία με τον μάστερ του είδους, Γιώργο Αφρουδάκη είναι από μόνο του πολύ σπουδαίο. Και όταν ήρθε η σταθερότητα, η οικονομική αρωγή από τον κύριο Βελλή και το… κόσμημα που ονομάζεται «Σεράφειο κολυμβητήριο», τότε το γλυκό ήρθε και έδεσε.
Οι σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις
Σταθερότητα και πλάνο. Αυτές είναι οι λέξεις που χαρακτηρίζουν κατά κόρον την προσπάθεια του Απόλλωνα Σμύρνης τα τελευταία χρόνια που έχει καθιερωθεί στη συνείδηση όλων των φίλων του αθλήματος ως μία από τις μεγάλες δυνάμεις πίσω από Ολυμπιακό και Βουλιαγμένη (παίζεται και αυτό καθώς ο Απόλλωνας είναι ένα βήμα από την πρόκρισή του και στους τελικούς της Α1).
Το Νοέμβριο του 2020, ο έμπειρος Νίκος Δεληγιάννης ανέλαβε το έργο της συνέχισης της ανοικοδόμησης όλων όσων είχε πετύχει σε 4μιση χρόνια ο Γιάννης Κατρουζανάκης. Μια επιλογή που αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος η καλύτερη δυνατή με τον κάτοχο του ευρωπαϊκού του 2002 με το σκουφάκι του Ολυμπιακού, να… αποθεώνει ό,τι καλό χτιζόταν.
Βέβαια καμία μεγάλη στιγμή δεν αποτελεί κατόρθωμα ενός μόνο ανθρώπου με τον Νίκο Δεληγιάννη να έχει στο πλευρό του έναν ακόμα άριστο γνώστη του αθλήματος. Ο λόγος για τον Δημήτρη Μιτελούδη, ο οποίος έχει φάει και εκείνος από τη μεριά του τις πισίνες με το «κουτάλι» και συμπληρώνει αριστοτεχνικά τον 47χρονο τεχνικό. Οι δυο τους σε συνδυασμό με τους… αφανείς ήρωες πίσω από τη σκηνή έχουν δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες και καταστάσεις για να νιώσει άνετα το αγωνιστικό τμήμα και ταυτόχρονα να εμπνευστεί από εκείνους.
Το πλάνο, η στόχευση, η δίψα
«Είπαμε να μείνουμε πιστοί στη φιλοσοφία που έχουμε χαράξει στο διάστημα αυτό που είμαι εδώ. Δηλαδή να μην κάνουμε σπατάλες και κινήσεις εντυπωσιασμού αλλά να βρούμε παίκτες ταιριαστούς μεταξύ τους, ένα ομοιογενές σύνολο και όπου φτάσουμε», είχε δηλώσει στο BN Sports ο «αρχιτέκτονας» του εγχειρήματος αυτού έναν και πλέον μήνα πίσω και μετά την πρόκριση στους διπλούς τελικούς με την Τεράσα. Και να που έφτασαν.
Οι άνθρωποι του Απόλλωνα Σμύρνης ως έμπειροι που είναι, δεν θαμπώθηκαν από τα υπόλοιπα «άλογα» της ελληνικής υδατοσφαίρισης που φρόντισαν οι… αφέντες τους να τα τρέξουν με λύσεις δοκιμασμένες. Στην «αμφίβια ελαφρά ταξιαρχία» έμειναν σταθεροί στο πλάνο των πραγματοποιήσιμων σχεδίων. Της δημιουργίας μιας… φρέσκιας βάσης δεδομένων, σε καμία περίπτωση «μπαρουτοκαπνισμένης» η οποία με την πάροδο των χρόνων θα εξελιχθεί σε «λίρα εκατό».
Με προσθήκες στοχευμένες και μάτια… γυαλισμένα, πεινασμένα. Οι νεαροί και λιγότερο έμπειροι παίκτες του Απόλλωνα Σμύρνης κάθισαν δίπλα στους κορυφαίους δασκάλους και «ρούφηξαν» τη γνώση, τις συμβουλές και την τεχνογνωσία τους σαν… σφουγγάρι. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τους τόνους ιδρώτα που έχουν ρίξει σε συνδυασμό με το αίσθημα της ισότητας που υπάρχει στις τάξεις της ομάδας και την οποία υπερθεμάτιζε συνεχώς μετά την κατάκτηση του τροπαίου ο αρχηγός Μανώλης Σολανάκης, τότε κατανοεί πως μόνο τυχαία δεν ήρθε η ευρωπαϊκή κορυφή.
Μάνος Φυρογένης
