Με φιλοδοξίες και όνειρα για διάκριση ξεκινούν τις προσπάθειές τους τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Σπλιτ (27/8-10/9). Για το πρώτο μετάλλιο στην ιστορία της αντρικής ομάδας, θα βουτήξουν στην κροατική πισίνα οι χάλκινοι Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, για την τέταρτη φορά στο «πόντιουμ», τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου.
Σχετικά Άρθρα
Ο Γιώργος Αφρουδάκης στο BN Sports για το πρώτο μετάλλιο της Εθνικής ομάδας πόλο: «Το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας μου – Θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα»
Ο Γιώργος Μαυρωτάς, στο BN Sports: «To 1999 ήμασταν το αουτσάιντερ για την 4άδα – Ήρθε η στιγμή για το ευρωπαϊκό μετάλλιο» (video)!
Η Ελευθερία Πλευρίτου στο BN Sports: «Ήμουν σίγουρη από την προετοιμασία για τις φετινές επιτυχίες – Ανατρίχιασα όταν διάβασα την ανάρτηση της Κορακάκη»
Ο Στέλιος Αργυρόπουλος-Κανακάκης στο BN Sports: «Κανείς δεν είναι βαθιά ικανοποιημένος με την τρίτη θέση»
Το τελευταίο σπουδαίο ραντεβού της σεζόν έφτασε. Ένα «φορτωμένο», αγωνιστικά, καλεντάρι ολοκληρώνεται και η Ελλάδα θέλει να κλείσει με τον καλύτερο τρόπο, ότι εντυπωσιακά ξεκίνησε (3η θέση στο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης η Εθνική ομάδα αντρών).
Η ελληνική υδατοσφαίριση δεν βρίσκεται τυχαία ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της «γηραιάς ηπείρου». Ας μην πάμε μακριά. Αρκεί να στρέψει κανείς την προσοχή του στο δημοτικά κολυμβητήρια Βόλου και Λάρισας το βράδυ του Σαββάτου (27/8) και θα γίνει κατανοητό το γιατί. Οι Εθνικές ομάδες Παίδων και Κορασίδων θα αντιμετωπίσουν τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας στους τελικούς των παγκοσμίων πρωταθλημάτων U-16. Όπως έκαναν και οι Νεανίδες 20 μέρες πίσω (ασημένιο), με την Φωτεινή Τριχά μάλιστα να αναδεικνύεται MVP του τουρνουά.
Και αυτά αφορούν μονάχα το καλοκαίρι του 2022. Οι διακρίσεις, οι στιγμές, τα μετάλλια, οι πορείες έχουν δείξει πάμπολλες φορές γιατί δικαιούται και με το παραπάνω η ελληνική υδατοσφαίριση να φέρει τον όρο «επίσημη πετυχημένη». Και η «γαλανόλευκη», ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, κατηγορίας και διοργάνωσης, οφείλει να σκέφτεται πάντοτε την τετράδα, ούσα στη «γραμμή της αφετηρίας» ενός μεγάλου τουρνουά. Είναι η λεγόμενη «κατάρα» του ισχυρού να πρέπει να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής για να πετύχει. Και το γεγονός αυτό, τιμά το ελληνικό πόλο όσο τίποτα άλλο.
Εθνική ομάδα γυναικών: Να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί και να «σπάσει τη γκίνια» των τελικών.
Με τον πήχη ψηλά λοιπόν, ξεκινούν τις υποχρεώσεις τους τα κορίτσια της Αλεξίας Καμμένου το βράδυ του Σαββάτου (27/8, 20:30) στα κροατικά παράλια της Αδριατικής, κόντρα στις Μαγυάρες. Η 7η θέση στο πρόσφατο Παγκόσμιο της Βουδαπέστης δεν χαροποίησε τις Ελληνίδες διεθνείς, πλην όμως με την παρουσία τους μέσα στο νερό έδειξαν ότι μπορούν και καλύτερα. Και έχοντας αυτό το σκεπτικό κατά νου, ταξίδεψαν στο Σπλιτ.
Αυτή θα είναι η 17η φορά που η Εθνική ομάδα γυναικών θα συμμετάσχει σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Στις προηγούμενες δεκαέξι ο απολογισμός δεν περνά σε καμία περίπτωση απαρατήρητος μιας και μετρούν τρία ασημένια μετάλλια. Το ακόμα πιο ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο στοιχείο είναι ότι αυτά έχουν έρθει στις τελευταίες έξι διοργανώσεις (2010 Ζάγκρεμπ, 2012 Αϊντχόφεν, 2018 Βαρκελώνη).
Η 15άδα που επέλεξε η ομοσπονδιακή τεχνικός, Αλεξία Καμμένου:
Σταματοπούλου, Πλευρίτου Ελ., Χυδηριώτη, Σιούτη, Πλευρίτου Μ., Ξενάκη, Νίνου, Πάτρα, Γιαννοπούλου, Πλευρίτου Β., Τριχά, Μυριοκεφαλιτάκη, Ελληνιάδη, Σάντα
Με αρκετές πρωτοεμφανιζόμενες σε Πανευρωπαϊκό τουρνουά θα παρουσιαστεί η ελληνική ομάδα, αφού για 7 από τις 15, θα είναι η πρώτη τους φορά. Οι μεγαλύτερες από τις αδερφές Πλευρίτου (Μαργαρίτα και Ελευθερία) είναι οι πιο έμπειρες με 4 συμμετοχές, ενώ η Ελευθερία αποτελεί και την πρώτη εν ενεργεία σκόρερ του αντιπροσωπευτικούς μας συγκροτήματος, με 285 γκολ και την Ξενάκη να την ακολουθεί «κατά πόδας» με 279.
Εθνική ομάδα ανδρών: Να βρει αντίδοτο στις σημαντικές απώλειες και να δώσει συνέχεια στο σερί των μεταλλίων!
Μνήμες νωπές, έντονα συναισθήματα, πάθος, θέληση, ατυχία, επιτυχία, συγκίνηση. Μια μικρή ανασκόπηση, με εννιά λέξεις του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Βουδαπέστη σχεδόν δυο μήνες πίσω, που έκλεισε με την κατάκτηση της 3ης θέσης. Η μοναδική εθνική ομάδα, σε επίπεδο ανδρών που κατέκτησε μετάλλιο και στα δυο τελευταία μεγάλα τουρνουά (Ολυμπιακοί Αγώνες Τόκιο, Παγκόσμιο 2022). Όμως αν θέλεις να συγκαταλέγεσαι στην ελίτ, δεν στέκεσαι στα προηγούμενα αλλά «διψάς για τα φρέσκα», αυτά που θα’ ρθουν. Και αυτό πράττουν και οφείλουν να συνεχίσουν να το πράττουν οι άντρες του Θοδωρή Βλάχου, ώστε να δοθεί συνέχεια στο έργο.
Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μπήκε στο αεροπλάνο με τελικό προορισμό την Κροατία χωρίς να υπολογίζει στον αρχηγό της ομάδας και πρώτου σκόρερ στην ιστορία της «γαλανόλευκης», Γιάννη Φουντούλη και τον «κέρβερο» κάτω από τα γκολπόστ, Μάνο Ζερδεβά Δυο πολύ μεγάλες απουσίες αν αναλογιστεί κανείς την επιδραστικότητα τους στο παιχνίδι της ομάδας. Όμως, το σύνολο αυτό αναγεννάται μέσα από τις «αναποδιές» και τις δυσκολίες. Συνεπώς όσο σημαντικές και αν είναι πρέπει να μην αποτελούν δικαιολογίες. Άλλωστε η ιστορία γράφεται από τους παρόντες και όχι τους απόντες. Και η Ελλάδα φαντάζει πιο κοντά από ποτέ, αν αναλογιστεί κανείς την τελευταία διετία, στην κατάκτηση του πολυπόθητου μεταλλίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η Εθνική ομάδα ανδρών μετέχει λοιπόν για 23η φορά στη διοργάνωση της «γηραιάς ηπείρου, έχοντας φτάσει δυο φορές ως την «πηγή», χωρίς να πιει νερό όμως (4η θέση Φλωρεντία 1999, ίδια θέση Βελιγράδι 2016).
Η 15άδα των εκλεκτών του Θοδωρή Βλάχου:
Τζωρτζάτος, Γεννηδουνιάς, Σκουμπάκης, Γκιουβέτσης, Αργυρόπουλος–Κανακάκης, Παπαναστασίου, Δερβίσης, Αλαφραγκής, Γκίλλας, Κάκκαρης, Σολανάκης, Βλαχόπουλος, Λιμαράκης, Κοπελιάδης, Νικολαΐδης
Αρκετά τα νέα πρόσωπα και για τους άνδρες με 8/15 να παίρνουν το «βάπτισμα του πυρρός» σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με τέσσερα τουρνουά στις… πλάτες τους είναι οι Δερβίσης και Βλαχόπουλος, εν τη απουσία του Φουντούλη, με τον Άγγελο να «σέρνει το χορό» και στα γκολ (320).
Ένα καλό δεκαπενθήμερο χρειάζονται οι ελληνικές αποστολές και αυτό θα ψάξουν στην πισίνα του Σπλιτ. Παρά την απειρία και τις απουσίες (άνδρες), και οι άντρες και οι γυναίκες στοχεύουν στην 4άδα. Ανεξαρτήτως αν αυτή έρθει ή όχι, είναι δεμένο ότι το παρόν της «γαλανόλευκης» υδατοσφαίρισης καλπάζει και το μέλλον… τρομάζει.
Μάνος Φυρογένης
