Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
«Όταν ο αθλητισμός αναγορεύεται σε επίσημη κυβερνητική και κρατική πολιτική η χρήση αναβολικών είναι αναμενόμενο», δήλωνε κάποτε ο σπουδαίος Ουκρανός σπρίντερ, Βαλερί Μπορζόφ και τα λεγόμενά του δεν θα μπορούσαν να μην βρουν αναφορά στον αθλητισμό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ένας αθλητισμός που αποτέλεσε για την συγκεκριμένη χώρα κάτι σαν το «όπιο του λαού» παραφράζοντας την γνωστή φράση για το ποδόσφαιρο.
Ένας αθλητισμός που για καθεστώτα όπως αυτό της Ανατολικής Γερμανίας αποτέλεσε ένα από τα βασικά μέσα αποπροσανατολισμού και προπαγάνδας. Η ιστορική πορεία του αθλητισμού είναι στενά συνδεδεμένη µε την πολιτική, την κοινωνία και τους διαρκείς αγώνες της, αλλά και το καλύτερο όπλο χειραγώγησης του όχλου.
Το Τείχος του Βερολίνου
Αλήθεια τι ήταν το Τείχος του Βερολίνου το οποίο συνεχίζει να αποτελεί σταθμός στην παγκόσμια ιστορία ακόμα και τώρα 32 χρόνια μετά. Το Τείχος του Βερολίνου αποτέλεσε για πολλά χρόνια το σημαντικότερο σύμβολο του Ψυχρού πολέμου και ήταν αυτό που χώριζε την Γερμανία σε δύο κράτη, την Δυτική και την Ανατολική. Ο αποκλεισμός της πόλης από την Σοβιετική Ένωση το 1948 ήταν η αρχή του διαχωρισμού της Γερμανίας. Μια σειρά από γεγονότα, οδήγησαν το κομμουνιστικό καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας στην απόφαση για ανέγερση μέσα στο Βερολίνο ενός τείχους με αφετηρία το βράδυ της 12ης Αυγούστου του 1961 σε μια προσπάθεια να θέσει τέλος στην αυξανόμενη φυγή των κατοίκων της προς την Δυτική Γερμανίας. Το τείχος, αποτελούσε ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του Ανατολικού Βερολίνου και του Δυτικού Βερολίνου για 28 ολόκληρα χρόνια αποτελώντας το σημαντικότερο σύμβολο μιας Ευρώπης διχοτομημένης από το σιδηρούν παραπέτασμα.
Ντιναμό Βερολίνου, η ομάδα του καθεστώτος
Όπως σχεδόν σε όλες τις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ έτσι και στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας δημιουργήθηκαν ομάδες που είχαν άμεση σχέση με το καθεστώς. Μια τέτοια ομάδα ήταν η Ντιναμό Βερολίνου. Το 1949 ιδρύεται ο «Αθλητικός Σύλλογος της γερμανικής Αστυνομίας του Βερολίνου» υποδηλώνοντας την έντονη σχέση της με την Λαϊκή Ένωση Αστυνομικών της πόλης. Το 1953 συγχωνεύεται με την ομάδα της αστυνομίας με το όνομα «SG Dynamo Berlin», ενώ ένα χρόνο μετά (1954) πήρε την ονομασία «Αθλητικός Σύλλογος Ντιναμό Βερολίνου».
Για το κομμουνιστικό καθεστώς η Ντιναμό θα ήταν η ομάδα που θα αποτελούσε το καλύτερο προπαγανδιστικό όπλο για την χώρα. Έτσι, το 1966 ο επικεφαλής της μυστικής υπηρεσίας πληροφοριών της χώρας, της διαβόητης «Στάζι», Έριχ Μίλκε, αποφασίζει πως θα είναι ο σύλλογος που θα φέρει τίτλους και δόξα στην Ανατολική Γερμανία. Άλλωστε, για τον ίδιο οι ποδοσφαιρικές επιτυχίες θα μπορέσουν να δώσουν ακόμα μεγαλύτερη λάμψη στην υπεροχή και την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού κόσμου και στον χώρο του αθλητισμού. Από το 1979 έως και το 1988 η Ντιναμό κατακτά 10 συνεχόμενα πρωταθλήματα, έχοντας πάντα την βοήθεια των ανθρώπων της κυβέρνησης η οποία εκφραζόταν είτε μέσω της διαιτησίας, είτε μέσω αποδυνάμωσης των αντιπάλων της (ακόμα και με σύλληψη των ποδοσφαιριστών παραμονές των αγώνων με την Ντιναμό Βερολίνου).
Σάρωσε τα μετάλλια ελέω… ντόπινγκ
Μπορεί η Ντιναμό Βερολίνου να αποτελούσε την αγαπημένη ομάδα του καθεστώτος αλλά το γεγονός πως το ποδόσφαιρο δεν έφερνε τις ανάλογες επιτυχίες εκτός συνόρων οδήγησε την Ανατολική Γερμανία να επικεντρωθεί σε άλλα αθλήματα όπως ο στίβος και η κολύμβηση που θα μπορούσαν να φέρουν μετάλλια στην χώρα. Για να το πετύχει αυτό η χώρα ετοίμασε ένα πρόγραμμα που θα έβγαζε πρωταθλητές. Πως; Μέσω φαρμακευτικής αγωγής στους αθλητής, δηλαδή, ντοπάρισμα με αναβολικά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ανατολική Γερμανία ξαφνικά να μετατραπεί σε υπερδύναμη στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Το 1972 κατέκτησε 66 μετάλλια, τέσσερα χρόνια μετά ανέβηκε στα 90 για να φτάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980 στα 126, ενώ στην Σεούλ σταμάτησε στα 102 (στους αγώνες του Λος Άντζελες το 1984 δεν συμμετείχε λόγω μποϊκοτάζ). Σε τέσσερις διοργανώσεις η Ανατολική Γερμανία είχε φτάσει τα 384 μετάλλια, ένας απίστευτος αριθμός για μια χώρα που δεν ξεπερνούσε τα 20 εκατ. κατοίκους.
Η πτώση του Τείχους άρχισε να βγάζει τις αλήθειες προς τα έξω. Τα στόματα άρχισαν να ανοίγουν και οι αποκαλύψεις για το σαθρό και βρώμικο σύστημα του κομμουνιστικού καθεστώτος άρχισε να καταρρέει. «Ξεκίνησα να ντοπάρομαι από 11 χρόνων. Έπαιρνα πέντε λευκά χάπια κάθε μέρα που δεν γνωρίζω τι περιείχαν. Όταν έγινα δεκατεσσάρων, άρχισαν να μου δίνουν στεροειδή αναβολικά. Ήταν γαλάζια χαπάκια που μου τα έδιναν για βιταμίνες», ανέφερε η Κάρεν Κένινγκ, πρωταθλήτρια στην κολύμβηση το 1980. Το σώμα του αρσιβαρίστα Ρόλαντ Σμιντ σταμάτησε να παράγει αντρικές ορμόνες, ενώ το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της σκοτεινής εποχής ήταν η Χάιντι Κρίγκερ. Η γνωστή σφαιροβόλος από τα αναβολικά αναγκάστηκε να κάνει αλλαγή φύλου με τον Αντρέα Κρίγκερ να μην κρύβει την οργή του γι αυτό που έπαθε. «Όλα αυτά τα χάπια σκότωσαν τη Χάιντι. Μας κατέστρεψαν τις ζωές για να κάνουν την χώρα να φαίνεται πανίσχυρη. Κάτι που βέβαια δεν ήταν. Είναι εγκληματίες σαν τους Ναζί». Και αυτά είναι κάποια από τα πολλά περιστατικά που έλαβαν χώρα μέχρι οι δύο Γερμανίες να ενωθούν.
Μετά από τρεις δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, τα περιστατικά αυτά αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για το πως ο αθλητισμός μπορεί να αποτελέσει στο βωμό του πατριωτισμού το μεγαλύτερο όπλο για την χειραγώγηση ενός ολόκληρου λαού.
www.bnsports.gr
