Δεν με ήξερες, δεν σε ήξερα όμως σου γράφω γιατί σου οφείλω μια συγγνώμη, σε σένα Άλκη αλλά και στην οικογένεια σου.
Σχετικά Άρθρα
«Τους σιχάθηκα. Δεν ξαναπατάω γήπεδο»: Συγκλονίζει το μήνυμα με κασκόλ του ΠΑΟΚ
Ηρακλής: Έκανε κιτρινόμαυρο το έμβλημά του στη μνήμη του 19χρονου οπαδού
Χαβίτο: «Τα χρώματα δεν μπορούν να δικαιολογήσουν έναν φόνο»
ORIGINAL 21: «Ζητάμε συγνώμη από την οικογένεια του Άλκη! Δεν κάναμε τίποτα τόσο καιρό για να το αποτρέψουμε!»
Έχουν περάσει πάνω από 24 ώρες που «έφυγε» ο Άλκης έπειτα από δολοφονική επίθεση που δέχτηκε στην περιοχή Χαριλάου της Θεσσαλονίκης και έχουν ακουστεί πολλά, έχουν γραφτεί πολλά. Οπαδικά κίνητρα είπαν… όχι κάνετε λάθος! Ήταν φονικά κίνητρα, άρρωστα κίνητρα. Αμέτρητά τα «γιατί», «πως είναι δυνατόν»… Αλήθεια απορείτε; Απορείτε εσείς που τους οπλίζετε;
Για τον Άλκη…
«Άφησες την τελευταία σου πνοή στο πεζοδρόμιο μετά από μια επίθεση οπαδών του σάπιου εδώ και χρόνια ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού. Βγήκες με τους φίλους σου και δεν επέστρεψες ποτέ σπίτι σου. Σου κόψανε το νήμα της ζωής όπως έσβησαν και το φως των δικών σου ανθρώπων. Να πουν στην μάνα σου τι; Ποιος να της πει ότι δεν θα σε ξανά δει; Ποιος να της πει ότι το παλικάρι της έφυγε από τη ζωή γιατί απάντησε ότι είναι Άρης… Στο 2022 κάποιος θεώρησε ότι μπορεί να σε σκοτώσει γιατί είσαι κάτι διαφορετικό από εκείνον και εμείς ξυπνήσαμε ξαφνικά και θυμηθήκαμε τη σαπίλα της κοινωνίας μας.
Ανακοινώσεις η μια μετά την άλλη από ομάδες και συνδέσμους, υπουργούς, υφυπουργούς, δημοσιογράφους… Τώρα; Τώρα που το κακό έγινε; Τόσο καιρό που δεν το ξεριζώνετε και αντιθέτως το «ταΐζετε» στο βωμό των συμφερόντων σας που ήσασταν; Σύνδεσμοι γεμάτοι φονικά αντικείμενα, ενέδρες και ραντεβού για ξύλο, μίσος και πάλι μίσος… Και ξαφνικά απορείτε πως φτάσαμε ως εδώ.
Όχι αυτό δεν είναι οπαδισμός, δεν είναι φανατισμός, δεν είναι χουλιγκανισμός… είναι αρρώστια! Η κοινωνία μας νοσεί και το φωνάζει ξανά και ξανά και εμείς κοιτάμε μονάχα ότι νοσεί από covid-19!
Όσα λυπάμαι κι αν πω δεν θα είναι ποτέ αρκετά. Έχασα τον ύπνο μου συνειδητοποιώντας τι διάβαζα, τι ξεστόμιζα στις συζητήσεις μου… «19χρονος δολοφονήθηκε στην περιοχή Χαριλάου όταν λευκό αυτοκίνητο σταμάτησε και ρώτησε τι ομάδα είστε»… και ύστερα το χειρότερο… «Σας παρακαλώ μην με χτυπάτε άλλο».
Βουίζουν τα αυτιά μου, σε ακούω και ας μην ήξερα τη φωνή σου. Δεν έκανες τίποτα περισσότερο από το να βγεις βόλτα με την παρέα σου… Μαθαίνουμε να προστατευόμαστε από τόσα και τόσα πράγματα από μικρά παιδιά και άραγε μας είπε κανείς να μην απαντάμε τι ομάδα είμαστε γιατί θα μας σκοτώσουν; Ας βάλουμε και αυτό στη λίστα αφού είμαστε ανίκανοι για τα αυτονόητα…
Ένα παιχνίδι… είναι ένα παιχνίδι! Μάθαμε να αγαπάμε το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το βόλεϊ, μάθαμε να ασχολούμαστε από μικρά με τον αθλητισμό που μόνο καλά πράγματα έχει να μας προσφέρει και που καταλήξαμε; Έγινε «προϊόν» το… αγαθό και λερώθηκαν τα πάντα.
Το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; Ότι και αν γραφτεί, ότι κι αν ειπωθεί εσύ δεν θα γυρίσεις πίσω και γι’ αυτό φταίμε όλοι μας.
Δεν σε ήξερα και μάλλον δεν θα σε γνώριζα και ποτέ όμως σου οφείλω μια τεράστια συγγνώμη…
Άλκη μακάρι να μπορούσα να σου πω συγγνώμη…
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει, καλό παράδεισο».
Ευτυχία Γιαπουτζή
www.bnsports.gr
