Συνέντευξη στον Δημήτρη Φεραδούρο
Η Αριάνα Παπαγιάννη, κεντρική παρουσιάστρια της εκπομπής της CosmoteTV στην εκπομπή του ChampionsLeague, μίλησε αποκλειστικά στο BNSports και μοιράστηκε κομμάτια της καθημερινότητας της. Σε μια πολύ όμορφη συζήτηση μίλησε για τα πρώτα της βήματα στο χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, τις δύσκολες μέρες της και για το γάμο που θα είχε πραγματοποιηθεί πριν δύο χρόνια, αλλά ο κορονοϊός άλλαξε παντελώς τα σχέδια της.
«Ο λόγος που ασχολήθηκα με τη δημοσιογραφία και συγκεκριμένα με την αθλητική, αρχικά ήταν πως ήμουν αθλήτρια βόλεϊ. Ήμουν μέλος στην εθνική ομάδα, έπαιξα στην Α1 και Α2 κατηγορία στην Ελλάδα. Από μικρή ηλικία βρισκόμουν στα γήπεδα, αφού οι δύο μου γονείς ήταν αθλητές. Η μητέρα μου έπαιζε βόλεϊ και ο πατέρας μου μπάσκετ. Μάλιστα, ο πατέρας μου έπαιξε και αυτός στην εθνική ομάδα, αλλά και σε άλλους μεγάλους συλλόγους στην Ελλάδα όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Τώρα όσον αναφορά εμένα, μέχρι τα 25 μου έπαιζα επαγγελματικά αλλά σταμάτησα λόγω της δουλειάς. Ήθελα το επάγγελμα που θα κάνω να έχει να κάνει με τον αθλητισμό», είπε αναφορικά με το ερέθισμα της ως προς την δημοσιογραφία και συνέχισε σχετικά με τα πρώτα της… βήματα στο χώρο.
«Τελείωσα μια ιδιωτική σχολή που διήρκησε δύο χρόνια και έκανα πρακτική στο ράδιο. Μετά το τέλος της πρακτικής μου, ήθελα να συνεχίσω και μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στον ΟΤΕ TV (νυν CosmoteTV) το 2012 και από τότε βρίσκομαι στο κανάλι».
Θέλοντας και μη, τα σπορ κατά πλειοψηφία προσελκύουν ανδρικό κοινό και όπως είναι φυσικό η αθλητική δημοσιογραφία απαρτίζεται από ανδρικές παρουσίες, αλλά υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις όπως της Αριάνας, που με προσήλωση, αγάπη για αυτό που κάνει και πολύ δουλειά μπορεί να διεκδικήσει επάξια μια θέση στο χώρο!
«Η αλήθεια είναι πως στον εργασιακό μου χώρο δεν έχω νιώσει υποτίμηση για το φύλο μου. Ίσα ίσα, έχουν βρεθεί άνθρωποι που μου έχουν προσφέρει πολλά και με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Στην αρχή υπάρχει μια αμφισβήτηση, πρέπει να αποδείξεις πως αξίζεις και διεκδικείς μια θέση στο χώρο. Τα πάντα θέλουν προσπάθεια. Πρέπει να υπάρχει συνέπεια, να διαβάζεις και να εξελίσσεσαι διαρκώς και οι συνάδελφοι σου θα το δουν», είπε και μας γέμισε ελπίδα για ένα καλύτερο… αύριο και μια καθημερινότητα ισότητας που δεν θα υπάρχουν στερεότυπα για την διάκριση των φύλων!
Όπως όλοι, έτσι και η Αριάνα δεν θα μπορούσε να μην έχει τις δύσκολες ημέρες της. Εκείνες που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα, αλλά πως θα μπορούσε ένας τόσο αισιόδοξος άνθρωπος να μείνει καθηλωμένος και να μην προσπαθήσει για το καλύτερο;
«Γενικά είμαι πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Στο κανάλι μπαίνω πάντα με ένα χαμόγελο, έτσι τουλάχιστον μου λένε οι γύρω μου. Σίγουρα υπάρχουν και οι πιο δύσκολες ημέρες. Δεν έχω φτάσει ακόμα στο επίπεδο να τις αγκαλιάσω, απλά προσπαθώ να το αντιμετωπίζω και να με ταρακουνάω.
Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάτι στο μυαλό μου που μπορεί να μου κόψει τα φτερά. Είμαι πολύ αισιόδοξη όπως προείπα και μου αρέσει να πηγαίνω μέρα με τη μέρα. Δεν μου αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια.
Σε ότι έχει να κάνει με τη δουλειά, σκέφτομαι πως κάνω κάτι που μου αρέσει και προφανώς δεν είναι όλες οι μέρες εύκολες. Επειδή όμως κάνω κάτι που αγαπάω και μου αρέσει είναι πιο ανώδυνο.
Σε ότι έχει να κάνει με τις προσωπικές δυσκολίες εξαρτάται κάθε φορά από την κάθε κατάσταση. Δεν γίνεται να μην επηρεαστείς, αλλά προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη. Έχω ανθρώπους δίπλα μου που συζητάω πάρα πολύ. Λίγους και καλούς! Ελπίδα μου δίνει η οικογένεια μου, οι άνθρωποι που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου. Είμαι ευγνώμων για το ότι είμαι υγιής, κάτι που μου επιτρέπει να κάνω σχέδια για… αύριο και μεθαύριο.
Πλέον τα προβλήματα μου, τα μοιράζομαι. Ενώ είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπός, παλαιότερα δεν μπορούσα να εκφραστώ. Συζητάω τους προβληματισμούς μου. Σε αυτό έχουν συμβάλει δύο πράγματα. Το ένα είναι η ψυχολόγος μου και το άλλο είναι ο σύντροφος μου.
Η ψυχοθεραπεία βοηθάει πάρα πολύ. Δεν πρέπει να υπάρχει αυτό το ταμπού. Σε κάνει να απομυθοποιήσεις τα προβλήματα σου και να τα δεις κατάματα. Είναι πολύ ανακουφιστικό».
Παράλληλα, αναφέρθηκε στα πλάνα της, τα οποία αναγκάστηκε να αλλάξει λόγω κορονοϊού και αφορούσαν την προσωπική της ζωή.
«Με το σύντροφο μου, υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ήμασταν δύο χρόνια παντρεμένοι. Ο κορονοϊός μπήκε εμπόδιο στα σχέδια μας όμως και δεν έγινε. Επειδή δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε θρησκευτικό γάμο, όλο το “event” θα ήταν το πάρτι μετά. Άρα ο γάμος θα πραγματοποιηθεί όταν μας το επιτρέψει η πανδημία».
Οι βόλτες με τη… σκυλίτσα της, την οποία δεν αποχωρίζεται ποτέ, αποτελούν τρόπο ψυχαγωγίας για την ίδια, ακόμη και αν ο κορονοϊός μείωσε τις αποδράσεις της.
«Έχουμε μια σκυλίτσα τη “Λούφι”, ένα καφέ Λαμπραντόρ, η οποία είναι υπέροχη! Μας αρέσει να κάνουμε βόλτα μαζί της. Πηγαίνουμε στο πάρκο, μαγειρεύουμε όλοι μαζί, γενικά ότι κάνουμε, το κάνουμε μαζί της. Παλαιότερα ταξιδεύαμε κιόλας, απλά όπως καταλαβαίνεις λόγω της πανδημίας έχει περιοριστεί. Μου αρέσουν πολύ τα ταβερνάκια, το ψάχνουμε γενικά, θέλουμε να υπάρχει ωραίο φαγητό, ωραία ατμόσφαιρα και μαζί με την παρέα μας περνάμε υπέροχα.
Επίσης μου αρέσει πολύ να αθλούμαι, αλλά περνάω περιόδους που δεν το κάνω. Για να καταλάβεις μπορεί να υπάρχει περίοδος που γυμνάζομαι 5-6 φορές την εβδομάδα και περίοδος που δεν θα κάνω καθόλου γυμναστική».
Φτάνοντας προς το τέλος της όμορφης συζήτησης, μια ρητορική ερώτηση στάθηκε η αφορμή για να κάνει τη δική της αναδρομή στο παρελθόν και τα πρώτες της εμπειρίες σε επαγγελματικό περιβάλλον.
Να φανταστώ πως αν δεν επέλεγες τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας θα προσπαθούσες να δεις το βόλεϊ επαγγελματικά;
«Όχι, όχι. Αν δε γινόμουν δημοσιογράφος, θα ήθελα να ασχοληθώ με τη ναυτιλία. Καμία σχέση δηλαδή. Όταν ξεκίνησα το βόλεϊ έπαιζα στη “Φιλία Ηλιούπολης”, εκεί ο πρόεδρος της ομάδας ήταν ο κύριος Κώστας Νικολαΐδης. Ο κύριος Κώστας με βοήθησε πάρα πολύ γενικά, ήταν δίπλα μου. Όταν είχα διακοπές από το σχολείο και μετέπειτα από τη σχολή (καλοκαίρι-Χριστούγεννα-Πάσχα) πήγαινα και βοηθούσα σε μια ναυτιλιακή εταιρία για να βγάζω το χαρτζιλίκι μου. Εγώ έβλεπα πως δουλεύουν οι άνθρωποι εκεί και μου άρεσε πολύ. Το έβρισκα πολύ ενδιαφέρον, οπότε αν δεν ασχολούμουν με την αθλητική δημοσιογραφία θα προσπαθούσα με τα ναυτιλιακά».
«Το βασικότερο είναι να του αρέσει η δουλειά. Να είναι διατεθειμένος να δουλέψει πολύ και να έχει όρεξη. Η συνέπεια είναι ακόμα ένα στοιχείο που θεωρώ πως πρέπει να διαθέτει ένας δημοσιογράφος. Επίσης οι αργίες και τα συγκεκριμένα ωράρια στην δουλειά μας δεν υπάρχουν. Είναι ένα δεδομένο που πρέπει να γνωρίζει ένα νέο παιδί που ξεκινάει στο χώρο».
www.bnsports.gr
