Στην περίπτωσή της, οι συστάσεις, είναι περιττές. Η Λίλα Κουντουριώτη μίλησε στο BN Sports, σε μία συνέντευξη που ξεκινά από τη «μεταγραφή» στο αθλητικό ρεπορτάζ, έως την μαμά του σήμερα και τους στόχους του 2022!
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
Πρωί Δευτέρας, ώρα 12:15. Πριν καλά-καλά χτυπήσει το τηλέφωνο, η κλήση έχει απαντηθεί. Η χαρακτηριστική φωνή επιβεβαιώνει πως στην άλλη γραμμή είναι η Λίλα Κουντουριώτη, αλλά συνεχίζει να έρχεται άλλοτε από το υπερπέραν και άλλοτε από κοντά. «Σίγουρα ανοιχτή ακρόαση». Λίγο πριν κλείσει η συνέντευξη, έρχεται η επιβεβαίωση:
Πρωί Δευτέρας, ώρα 12:15. Πριν καλά-καλά χτυπήσει το τηλέφωνο, η κλήση έχει απαντηθεί. Η χαρακτηριστική φωνή επιβεβαιώνει πως στην άλλη γραμμή είναι η Λίλα Κουντουριώτη, αλλά συνεχίζει να έρχεται άλλοτε από το υπερπέραν και άλλοτε από κοντά. «Σίγουρα ανοιχτή ακρόαση». Λίγο πριν κλείσει η συνέντευξη, έρχεται η επιβεβαίωση:
«Να ξέρεις πως με πέτυχες να φτιάχνω παστίτσιο, πριν φύγω για τη δουλειά! Αν δεν πετύχει η μπεσαμέλ, εσύ θα φταις!»
Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο. Η όποια «απόσταση» λόγω του γυαλιού, γεφυρώθηκε μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα. Ναι, η Λίλα Κουντουριώτη είναι δημοσιογράφος, παρουσιάστρια και αγαπά πολύ αυτό που κάνει, όπως εξομολογείται, αλλά πριν -και πάνω- από όλα αυτά, παραμένει μαμά!
-Πώς έγινε το μεγάλο «βήμα» από το πολιτικό, στο αθλητικό ρεπορτάζ;
«Ήταν θέμα τύχης, αλλά και επιβίωσης. Όταν το ALTER έκλεισε, έπρεπε να αναζητήσω το επόμενο βήμα. Η σχέση μου με τον αθλητισμό ήταν πάντοτε στενή και πιστεύω πως αυτός ήταν ένας καταλυτικός παράγοντας, ώστε να αποφασίσει η NOVA να με εντάξει στο δυναμικό της, για τη συγκεκριμένη θέση».
-Υπήρξε κάτι που φοβήθηκες;
«Το ξεκίνημα από την αρχή. Μετά από δέκα χρόνια στο πολιτικό ρεπορτάζ και τα δελτία, υπήρχε ο φόβος του καινούργιου. Αν έχεις μάθει, όμως, να δουλεύεις πολύ, τον νικάς και βρίσκεις τον τρόπο, ώστε να τα καταφέρεις.
Τα εμπόδια τα βάζουμε μόνοι μας. Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να καταφέρουμε. Εμπόδια, λοιπόν, δεν βρήκα. Αντιθέτως, επειδή είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και θέλω να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων, υπήρξαν άνθρωποι που με βοήθησαν πολύ».
-Άρα, δεν σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις τη «μάχη»...
«Ο χώρος με αγκάλιασε. Όχι μόνο δεν σκέφτηκα να τα παρατήσω, αλλά πιστεύω πως το να μπω σε αυτόν τον χώρο, ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Για να είμαι ειλικρινής, μου ταίριαξε περισσότερο το αθλητικό από το πολιτικό».
-Ρυθμιστής αυτών των αποφάσεων, ήταν το συναίσθημα ή η λογική;
«Λειτουργώ περισσότερο με τη δουλειά. Ούτε συναίσθημα, ούτε λογική. Μερικές φορές, κανένα από τα δύο δεν είναι καλός οδηγός. Η συνεχής προσπάθεια για να πετύχεις τους στόχους σου και ένας καλός χαρακτήρας, πάντοτε θα σε βγάζουν σε καλύτερο αποτέλεσμα».
-Κι όταν κάτι πάει στραβά; Ποιος δίνει τη λύση;
«Η οικογένεια είναι ο οδηγός. Μία ισορροπημένη κατάσταση στο σπίτι και την οικογένειά σου, είναι το καταφύγιο σου. Φυσικά υπήρξαν πράγματα που πήγαν στραβά. Στιγμές που στεναχωρήθηκα, που ένιωσα πως αδικήθηκα. Το σπίτι και οικογένεια ήταν το φάρμακο, όμως, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις».
-Το ανάλογο «καταφύγιο» στα επαγγελματικά;
«Υπάρχουν άνθρωποι που με βοήθησαν, που οραματίστηκαν αυτόν τον ρόλο που έχω μέσα στην εκπομπή και αναφέρομαι, προφανώς, σε αυτούς που διοικούν στην ουσία το κανάλι, τη NOVA. Μου έδωσαν χώρο, σε μία περίοδο που οι γυναίκες δεν είχαμε τον χώρο που μας άξιζε στην τηλεόραση. Ήταν πιο διακοσμητικός, πιο φτιαχτός. Ωστόσο για μένα, βρήκαν ρόλο, τον οραματίστηκαν, τον στήριξαν και είμαι ευγνώμων για αυτό».
-Υπάρχει κάτι για το οποίο θα ήθελες να έχεις μια δεύτερη ευκαιρία;
«Νιώθω πολύ τυχερή, που βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον, που ό,τι έχω ζητήσει, όποιο πρότζεκτ κι αν έχω βάλει στο μυαλό μου, το έχουν στηρίξει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν μπορώ να πω πως μου έμεινε κάποιο απωθημένο. Οι νέες ιδέες ακούγονται, στηρίζονται και με κάνουν να μην νοσταλγώ δεύτερες ευκαιρίες».
-Καθώς φαίνεται, η έφηβη Λίλα θα ήταν περήφανη για αυτήν του σήμερα...
«Κοιτώντας πίσω, παρόλο που άλλαξα τελείως πλάνα, θεωρώ ότι τα κατάφερα μια χαρά. Είναι κάτι που πάντοτε το λέω: καμιά φορά στη ζωή, ανοίγονται πόρτες που δεν τις είχες φανταστεί! Δεν ξέρεις πού μπορούν να σε βγάλουν. Ίσως κάπου όπου θα είσαι πολύ ευτυχισμένος.
Πρέπει να είμαστε ανοιχτοί ως άνθρωποι. Ναι μεν να κυνηγάμε τα όνειρά μας, αλλά να κοιτάμε και δεξιά-αριστερά, γιατί έρχονται προκλήσεις και προσκλήσεις που μπορεί να μην είχαμε φανταστεί ότι μας ταιριάζουν».
-Η Λίλα της τηλεόρασης, απέχει από αυτήν της καθημερινότητας;
«Καμιά φορά, τα προσωπικά μας πρέπει να μένουν πίσω. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Μπορεί να σου συμβαίνουν κάποια πράγματα, αλλά πρέπει να τα νικήσεις, να τα καλύψεις και να σεβαστείς τον τηλεθεατή. Πάντα ψάχνω να βρω τρόπους, ώστε να τα καλύψω όσο καλύτερα γίνεται».
-Δημοσιογράφος, σύζυγος ή μαμά;
«Μαμά χωρίς δεύτερη σκέψη. Τη δημοσιογραφία, την παρουσίαση, υπάρχουν στιγμές που μπορείς να τις βάλεις για λίγο σε δεύτερη μοίρα. Τη μητρότητα, από την ημέρα που γεννιέται το παιδί σου, δεν μπορείς να την αφήσεις καμία ημέρα πίσω.
Ίσως από την ώρα που μαθαίνεις πως θα φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, το γεγονός αυτό κατακλύζει τον κόσμο σου, τον εγκέφαλό σου. Την εκπομπή, τα επαγγελματικά, έχω τον τρόπο να τα βάλω και πίσω. Το παιδί, κανένα δευτερόλεπτο της ημέρας, ίσως και της νύχτας».
-Έχεις θέσει κάποιο στόχο για το 2022;
«Στόχους πολύ μακρινούς δεν βάζω. Θέλω να κοιτάω την καθημερινότητα. Ειδικά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. Η ζωή είναι τελείως απρόβλεπτη και δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει κάθε ημέρα. Ο κύριος στόχος μου είναι να έχω την υγεία μου, εγώ και η οικογένειά μου. Να μπορώ να ονειρεύομαι πράγματα επαγγελματικά και να τα κάνω πραγματικότητα. Να υπάρχουν συνεργάτες που θα στηρίξουν καινούργιες ιδέες και δεν θα μείνουν κολλημένοι σε παλιά μοτίβα.
Είμαι εντάξει με αυτό. Δεν χρειάζομαι κάτι παραπάνω».
Οι μεγάλες... αγάπες, μέσα από τρεις σύντομες ερωτήσεις:
Αγαπημένο τραγούδι... Το Άγαλμα του Γιάννη Πουλόπουλου! Πάντοτε όταν παίζει, θα πω ότι είναι ένα πάρα πολύ ωραίο τραγούδι και οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν για αυτό. Όποτε το ακούσουν, θα πουν: «Ωχ, τώρα η Λίλα θα μας πει τι ωραίο τραγούδι είναι αυτό».
Αγαπημένη ταινία... Το Match Point. Γενικά, αγαπώ τον Γούντι Άλεν!
