Γράφει ο Πάνος Δημητρίου..
Γυρίζοντας το χρόνο σαράντα χρόνια πίσω στα τέλη του 1980 και η Εθνική μας ομάδα είχε καταξιωθεί στη συνείδηση των φιλάθλων, έχοντας συμμετάσχει για πρώτη φορά στα τελικά μιας Ευρωπαϊκής διοργάνωσης πραγματοποιώντας ικανοποιητικές εμφανίσεις στο Euro που είχε γίνει στην Ιταλία.
Έχοντας χάσει στις λεπτομέρειες από την Ολλανδία, με 1-0 και 3-1 από την Τσεχοσλοβακία η ομάδα μας είχε φέρει 0-0 με τη Δυτική Γερμανία η οποία πήρε το τρόπαιο!
Οι υποχρεώσεις της για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου της Ισπανίας, είχαν ξεκινήσει με έναν θρίαμβο, μέσα στην Κοπεγχάγη κόντρα στη Δανία, με το γκολ του Ντίνου Κούη 0-1. Οι προσδοκίες για ένα νέο νικηφόρο αποτέλεσμα κόντρα στο φαβορί του ομίλου Ιταλία, ήταν πλέον υψηλές και ο κόσμος επιδόθηκε σε ένα σαφάρι για την εξασφάλιση ενός πολύτιμου εισιτηρίου για τον αγώνα που θα γινόταν στις 6 Δεκεμβρίου στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Αλλαγές στο τηλεοπτικό περιβάλλον
Το τηλεοπτικό τοπίο της εποχής είχε αντίστοιχα να επιδείξει κοσμογονικές καινοτομίες, ιδιαίτερα με την έλευση της έγχρωμης παραγωγής και μετάδοσης προγράμματος από το 1979. Το ζήτημα επιλογής του γαλλικού συστήματος secam, που προτιμήθηκε αντί του γερμανικού pal, είχε φτάσει μέχρι τη Βουλή αφού ήταν προσωπική επιλογή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή!
Οι έγχρωμες τηλεοπτικές συσκευές είχαν γίνει ανάρπαστες στα ηλεκτρονικά καταστήματα ενώ και τα δύο τηλεοπτικά κανάλια (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μετέδιδαν μεγάλο μέρος του προγράμματος πιά, σε χρώμα!
Το σκηνικό είχε στηθεί και ο επίσημος αγώνας της Εθνικής ήρθε την κατάλληλη στιγμή για την αξιοποίηση του νέου αυτού εξοπλισμού αλλά και για τη δημιουργία εσόδων για όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.
Μάχη για τα αποκλειστικά δικαιώματα
Τα πράγματα όμως πήραν μια κωμικοτραγική τροπή. ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ ενδιαφέρθηκαν άμεσα για την κάλυψη του αγώνα. H ΕΠΟ στην οποία ανήκαν τα δικαιώματα των εντός έδρας αγώνων της Εθνικής αποφάσισε να τα εκχωρήσει τελικά στο κανάλι των Ενόπλων Δυνάμεων, έναντι του ποσού των 500.000 δραχμών. Η ΥΕΝΕΔ θα αναλάμβανε και την υποχρέωση της κάλυψης για την γειτονική Ιταλία. Σε αντάλλαγμα η RAI θα εκχωρούσε στην ΥΕΝΕΔ την δυνατότητα μετάδοσης του επαναληπτικού αγώνα.
Η ΕΡΤ από την άλλη υποστήριξε πως δεν γνώριζε για αυτό το deal ενώ θα υπήρχε και ζήτημα στη μετάδοση σε τρίτες χώρες αφού το στρατιωτικό κανάλι δεν ήταν μέλος της Eurovision! Η υπόθεση περιπλέχτηκε ακόμη περισσότερο όταν εμφανίστηκε εκπρόσωπος της ομογένειας που κατέθεσε το αντίτιμο για τα δικαιώματα προβολής στις Η.Π.Α. Οι εφημερίδες της εποχής είχαν αποκαλύψει μάλιστα ότι είχε δεσμευτεί το Madison Square Garden για την ζωντανή προβολή του αγώνα! Τέτοιο ήταν το ενδιαφέρον.
Η λύση δόθηκε φυσικά με το ελληνικό δαιμόνιο να κάνει την εμφάνιση του την ύστατη στιγμή. Ο αγώνας θα μεταδιδόταν παράλληλα και απ’ τα δύο δίκτυα! Η ΥΕΝΕΔ θα μετέδιδε ζωντανά τον αγώνα σε Ελλάδα και Ιταλία ενώ η ΕΡΤ εκτός από τη χώρα μας, θα κάλυπτε τις ανάγκες των υπολοίπων χωρών (σε Βόρεια και Νότια Αμερική, Αφρική, Αυστραλία και Ευρώπη).
Δυστυχώς ο αγώνας δεν είχε ευτυχή κατάληξη, αφού η (μετέπειτα Παγκόσμια πρωταθλήτρια) Ιταλία επικράτησε καθαρά με 2-0 (με γκολ των Αντονιόνι και Σιρέα), όμως οι Έλληνες τηλεθεατές είχαν την μοναδική ευκαιρία στα χρονικά, να επιλέξουν την περιγραφή της αρεσκείας τους, αυτή του Μανώλη Μαυρομμάτη ή εκείνη του Γιάννη Αργυρίου.
