Το ντοκιμαντέρ «Never Give In» ξεφεύγει από τα κατορθώματα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και εστιάζει στον άνθρωπο-θρύλο δίνοντας μας μαθήματα ζωής.
Η καριέρα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον σίγουρα δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα ντοκιμαντέρ. Τα χρόνια που μέτρησε ο Σκωτσέζος θρύλος στο ποδόσφαιρο ήταν 56, δηλαδή μια ολόκληρη ζωή. Η πρωτοτυπία του ντοκιμαντέρ «Never Give In» είναι πως πέρα από τις αναφορές στα τεράστια επιτεύγματα της καριέρας του Σερ Άλεξ, μας βάζει στα «αχαρτογράφητα νερά» της καριέρας και της προσωπικής ζωής του Φέργκιουσον. Η γυναίκα που στήριζε τον Σερ Άλεξ σε όλη του την ζωή, τα παιδιά του που μεγάλωσαν με έναν εργασιομανή πατέρα, η περιπέτεια υγείας που τον σημάδεψε και τα αποχαιρετιστήρια γράμματα που είχε ετοιμάσει.
Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με το ηχητικό από την κλήση του Τζέισον Φέργκιουσον το Σάββατο 5 Μαΐου 2018, λόγω της κατάρρευσης του πατέρα του. Ο νευροχειρουργός Τζόσι Τζορτζ που βοήθησε στη θεραπεία του Σερ Άλεξ στο νοσοκομείο Σάλφορντ Ρόιαλ, αναφέρει χαρακτηριστικά πως οι πιθανότητες να μην τα κατάφερνε ο Σκωτσέζος μετά το χειρουργείο ήταν 80%. Όπως αποκαλύπτει ο Φέργιουσον, εκείνη την ημέρα υπήρξαν πέντε αντίστοιχα περιστατικά εγκεφαλικής αιμορραγίας εκ των οποίων επέζησαν μόνο οι δύο. Ο ένας εκ των δύο που επέζησαν ήταν ο Σκωτσέζος μάνατζερ, με την τύχη να του κλείνει το μάτι.
Ο μεγαλύτερος φόβος του Σερ Άλεξ ήταν πως θα έχανε τη μνήμη του, κάτι που ευτυχώς δεν συνέβη. Μάλιστα εκείνη την περίοδο με την περιπέτεια της υγείας του έχασε τη φωνή του, η οποία επανήλθε μετά από ένα δεκαήμερο θεραπείας. Οι γιατροί του προτείνανε να γράψει σε ένα χαρτί τα ονόματα των μελών της οικογένειάς του, των φίλων του, των ομάδων του, των παικτών του. Μάλιστα ο Φέργκιουσον έγραψε πολλές φορές τη λέξη remember, δείχνοντας πως αυτό που τον απασχολούσε περισσότερο απ’ όλα ήταν η διατήρηση της μνήμης του. Ο σπουδαίος μάνατζερ προετοιμαζόμενος για το χειρότερο σενάριο, έγραψε αποχαιρετιστήρια γράμματα στη γυναίκα και τα παιδιά του.
Η Κάθυ, η Ρέιντζερς και τα «παιχνίδια» της ζωής
Στα 22 του χρόνια ο Φέργκιουσον γνώρισε τον έρωτα της ζωής του. Μπορεί ο Σερ Άλεξ να μεγάλωσε ως Προτεστάντης και η Κάθυ ως Καθολική αλλά αυτό δεν εμπόδισε σε τίποτα το ζευγάρι. Πηγαίνοντας στη Ρέιντζερς το 1967, ρωτήθηκε αν ο γάμος του ήταν θρησκευτικός ή πολιτικός. Ο Σερ Άλεξ απάντησε πως ο γάμος του ήταν πολιτικός, αν και όπως αποκαλύπτει μετάνιωσε που δεν έβρισε τον διευθυντή της Ρέιντζερς. Η Κάθυ θυμάται χαρακτηριστικά πως η περίοδος στo Άιμπροξ ήταν δύσκολη και με μεγάλες εντάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα την αποχώρηση του Φέργκιουσον 2 χρόνια αργότερα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η Κάθυ έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα του Σερ Άλεξ καθώς στάθηκε ως αληθινός «βράχος» δίπλα του, παίρνοντας πάνω της τη μεγάλη ευθύνη της ανατροφής των παιδιών. Ο εργασιομανής Σερ Άλεξ αναγκαστικά θυσίασε το χρόνο που θα μπορούσε να περάσει με τα παιδιά του, αφιερώνοντας σχεδόν όλη του τη ζωή στις απαιτήσεις του υψηλότατου ποδοσφαιρικού ανταγωνισμού.
? "She thought I was either a gangster or a boxer!"
— Amazon Prime Video Sport (@primevideosport) May 29, 2021
The story of how Sir Alex Ferguson met his wife, Cathy...
??? ???? ????????: ????? ???? ?? is available now on Prime Video ? pic.twitter.com/djKFXIhEJ8
Στα νεανικά χρόνια του Φέργκιουσον υπήρξε μια σκοτεινή περίοδος που δεν μιλούσε με τον πατέρα του για δύο ολόκληρα χρόνια. Μάλιστα αυτό το στοιχείο δεν το γνώριζαν ούτε τα παιδιά του και το πληροφορήθηκαν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ! Ο Φέργκιουσον είχε μεταναστεύσει στον Καναδά όντας αποφασισμένος να σταματήσει το ποδόσφαιρο, αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια τελικά…
Φωνακλάς αλλά και ποδοσφαιρικός πατέρας
Το αυστηρό ύφος του Φέργκιουσον ήταν απαραίτητο για την άριστη λειτουργία της ομάδας στα πρότυπα του Σκωτσέζου τεχνικού. Πολλές φορές μπορούσε να φωνάζει κατευθείαν στο πρόσωπο ενός ποδοσφαιριστή με σκληρό τρόπο. Όπως αποκαλύπτει ο Ράιαν Γκιγκς, ο Φέργκιουσον δεν ήταν μόνο φωνακλάς αλλά και ένας αληθινός πατέρας για τους ποδοσφαιριστές. «Μπορεί να φώναζε και μετά από μερικές στιγμές να ερχόταν και να σε ρώταγε πως είσαι, πώς είναι τα πράγματα στην οικογένεια. Ενδιαφερόταν για την προσωπική μας ζωή, αν είμαστε καλά ψυχολογικά και στεκόταν ειδικά στους νεότερους παίκτες ως ποδοσφαιρικός πατέρας». Ο μόνος που ξέφυγε από το αυστηρό ύφος του Σερ Άλεξ ήταν ο Ερίκ Καντονά. Ο Γάλλος ιδιόρρυθμος αρτίστας απολάμβανε ιδιαίτερα προνόμια, καθώς είχε εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση από τον Φέργκιουσον. Απολαυστική είναι η περιγραφή του Γκιγκς: «Σε μένα γινόταν παρατήρηση επειδή το πάνω κουμπί στο πουκάμισο ήταν ξεκούμπωτο. Αντιπροσώπευα τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έπρεπε όλα να είναι στην εντέλεια. Την ίδια ώρα, ο Καντονά «έσκαγε» με αθλητικά και άκουγε το κομπλιμέντο από τον Φέργκιουσον: Δείτε τον Έρικ, αυτό είναι αληθινό στυλ!»
Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ ο Φέργκιουσον περιγράφει πως προσπαθούσε να επηρεάσει τους παίκτες του: «Μιλούσα για ανθρακωρύχους, συγκολλητές, κατασκευαστές εργαλείων, εργαζόμενους σε ναυπηγεία, ανθρώπους με φτωχό περίγυρο. Ρωτούσα τους ποδοσφαιριστές μου, τι επάγγελμα έκανε ο παππούς και ο πατέρας σου; Έπρεπε να τους περάσω το μήνυμα πως η ιστορία των προγόνων τους ήταν κομμάτι του εαυτού τους. Είναι γεγονός πως η ιστορία μας παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή. Ερχόμαστε με μια «ταυτότητα». Εγώ έρχομαι από το Γκόβαν».
Η νοοτροπία να μην τα παρατάς ποτέ
Η επική νίκη κόντρα στη Μπάγερν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999 με δύο γκολ στις καθυστερήσεις ήταν ο ορισμός του «refuse to lose». Οι δηλώσεις του Σερ Άλεξ μετά τη λήξη του αγώνα θα μείνουν στην ιστορία με την ατάκα «Football bloody hell» και τη φράση «Never give in», που αποτέλεσε τον τίτλο του ντοκιμαντέρ.
Η νοοτροπία της μαχητικότητας ακόμα και όταν όλα μοιάζουν χαμένα έγινε το βασικό χαρακτηριστικό της καριέρας του Σερ Άλεξ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ένα στοιχείο χρήσιμο όχι μόνο για το ποδόσφαιρο αλλά για την ίδια τη ζωή.
The Champions League Final, 22 years ago… #SirAlexFergusonFilm pic.twitter.com/lUFPnEFUHa
— Sir Alex Ferguson - Never Give In (@FergusonFilm) May 29, 2021
Μια καριέρα γεμάτη ανατροπές, μεγάλες στιγμές και πολλά συναισθήματα. Συναισθήματα τα οποία ήταν πολύ έντονα στην επιστροφή του Σερ Άλεξ στο Ολντ Τράφορντ μετά την περιπέτεια της υγείας του. Αυτή είναι και η τελευταία σκηνή του ντοκιμαντέρ, με τον Φέργκιουσον να αποθεώνεται στο «Θέατρο των Ονείρων». Εκεί όπου έκανε τα όνειρα εκατομμυρίων φιλάθλων πραγματικότητα.
Αλέξανδρος Καρατσενίδης
