Αποτελώντας πλέον μία από τις σημαντικότερες φιγούρες στον κόσμο του παγκόσμιου αθλητισμού η Μπίλυ Τζιν Κινγκ ήταν η πρωτεργάτης στην κατάρριψη του σεξισμού στον κόσμο του τένις και παλεύει μέχρι και σήμερα για τη δικαιοσύνη.
Όπως κάθε πτυχή της κοινωνίας, ο αθλητισμός δυστυχώς έχει βιώσει στο πετσί του τόσο την ανισότητα όσο και τις διακρίσεις. Λίγοι όμως ήταν ικανοί να ξεπεράσουν τα δεδομένα της σκληρής πραγματικότητας και να ασκήσουν σημαντικό αντίκτυπο στη μείωση των αρνητικών αυτών στοιχείων στο άθλημα που αγαπούν.
Η Μπίλυ Τζιν Κινγκ, ωστόσο, είναι ξεκάθαρα ένας από αυτούς τους αθλητές που τα κατάφερε! Ο συνεχής της αγώνας κατά των διακρίσεων βοήθησε με πολλούς τρόπους στη διαμόρφωση της σύγχρονης εποχής του τένις και έχει οδηγήσει πολλούς να ακολουθήσουν το παράδειγμά της στον αγώνα κατά της ανισότητας.
Τα πρώτα της βήματα στα courts
Ο έρωτάς της με το άθλημα του τένις ήρθε πολύ νωρίς στη ζωή της, καθώς ο αθλητισμός έτρεχε στο αίμα της οικογένειας όλης – οι γονείς της αγωνίζονταν στο μπάσκετ και την κολύμβηση, ενώ ο αδερφός της έπαιζε μπέιζμπολ. «Θα γίνω το νούμερο 1 στον κόσμο κάποια μέρα», είχε αναφέρει κάποτε στην μητέρα της ωστόσο αυτό θα ήταν πιο δύσκολο για την ίδια να συμβιβαστεί λόγω της κατάστασης που επικρατούσε στο άθλημα.
Το 1955 κι ενώ αγωνιζόταν σε ένα ερασιτεχνικό τουρνουά σε ηλικία μόλις 11 ετών, της απαγορεύτηκε να φωτογραφηθεί μαζί με τους υπόλοιπους αθλητές λόγω της ενδυμασίας της. Αντί να φοράει μια παραδοσιακή γυναικεία φούστα τένις η Κινγκ ήταν ντυμένη ένα σορτς φτιαγμένο από τη μητέρα της, γεγονός που δεν άρεσε. Αν και ξεκάθαρα απογοητευμένη, αυτή ήταν η σπίθα που άναψε την φλόγα μέσα της και από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, αγωνιζόταν για έναν σκοπό: να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τις γυναίκες στον κόσμο του τένις!
Το Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης δεν άργησε να έρθει για τη νεαρή τότε τενίστρια. Στα 23 μόλις της χρόνια η Μπίλυ «σκαρφάλωσε» στην κορυφή του κόσμου κερδίζοντας back to back τίτλος και βιώνοντας το γλυκό όνειρο κάθε αθλητή. Μπορεί τα επόμενα 12 χρόνια να παρέμεινε στην πρώτη θέση για πάνω από έξι φορές και να συγκέντρωνε πάνω από 39 τίτλους Grand Slam, ωστόσο κατά τη διάρκεια όλης της απίστευτης επιτυχίας της γινόταν όλο και πιο ξεκάθαρο στην ίδια πως ανισότητα συνέχιζε να μαστίζει το παιχνίδι που τόσο πολύ αγαπούσε.
Το «Battle of the Sexes»
Αν και η Κινγκ έβγαζε περισσότερα χρήματα από οποιαδήποτε άλλη αθλήτρια στον κόσμο, η διαφορά μεταξύ της ίδιας και των ανδρών συναδέλφων της ήταν ανήκουστη. Το 1972, όταν κατέκτησε τον τίτλο του US Open, εισέπραξε 15.000 δολάρια λιγότερα από τον έτερο νικητή – στους άνδρες –, Ιλίε Ναστάσε.
Κατανοώντας τη θέση στην οποία βρισκόταν, όντας μία από τις μεγαλύτερες τενίστριες στον κόσμο, η Κινγκ αποφάσισε να ιδρύσει τη Γυναικεία Ένωση Αντισφαίρισης (WTA) και στη συνέχεια να γίνει η πρώτη της πρόεδρος, θέτοντας έτσι την ύψιστη προτεραιότητά της για την επίτευξη οικονομικής ισότητας στα μεγάλα σαλόνια του τένις.
Έναν χρόνο αργότερα συμμετείχε στον αγώνα που στιγμάτισε όσο τίποτα άλλο το παγκόσμιο τένις, συμφωνώντας να αναμετρηθεί ενάντια του Μπόμπι Ριγκς, σε αυτό που έγινε γνωστό ως «Battle of the Sexes».
Ο αγώνας αυτός προσέφερε στον νικητή το αξιοζήλευτο έπαθλο των 100.000 δολαρίων, με τον Ριγκς να έχει την άποψη – όπως και πολλοί από τους συναδέλφους του – πως το γυναικείο τένις ήταν εγγενώς κατώτερο από αυτό των ανδρών. Η Κιγνκ από την άλλη, ήταν πεισμωμένη και αποφασισμένη να τον βγάλει ψεύτη!
Ο αγώνας έλαβε χώρα στις 20 Σεπτεμβρίου 1973, με την Κινγκ να φτάνει στο γήπεδο σαν μια νέα… Κλεοπάτρα, μεταφερόμενη από άνδρες πάνω σ’ έναν θρόνο. Παρόλο που η προσέγγισή τους στο παιχνίδι ήταν ανάλαφρη, ο ρυθμός του χτύπησε άμεσα κόκκινο, καθώς ο Ριγκς ανακάλυψε ότι το έργο του δεν επρόκειτο να είναι τόσο εύκολο όσο περίμενε καθώς η αντίπαλός του είχε μελετήσει ανελλιπώς το παιχνίδι του, δίνοντας έμφαση ιδιαίτερα στην τακτική του.
Έτσι λοιπόν το σχέδιό της πέτυχε με τη Μπίλυ Τζιν να εξαντλεί τον αντίπαλο και να τον νικά με 3-1 σετ (6-4, 6-3, 6-3) σε ένα παγκόσμιο κοινό 90.000.000 ατόμων! Ο αγώνας, μάλιστα, εξακολουθεί να διατηρεί το ρεκόρ των περισσότερων θεατών στην ιστορία του τένις, ενώ το 2019 κυκλοφόρησε μια ταινία που αποτυπώνει αυτήν την ιστορία.
Η δικαίωση του έργου της
Στο απόγειο της επιρροής και της φήμης της το 1981, η Κινγκ αποκάλυψε ότι ήταν ομοφυλόφιλη. Αυτό προκάλεσε μια θύελλα αντιδράσεων, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει όλες τις χορηγικές της συμφωνίες αλλά και να ντροπιαστεί από τις απόψεις που επικρατούσαν στον μικρόκοσμο του τένις.
Απρόθυμη να υποχωρήσει, όπως πάντα, συνέχισε να είναι η κύρια φωνή τόσο για τις γυναίκες όσο και τώρα για την LGBT κοινότητα από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα! Το 1987 η Κινγκ εξελέγη στο International Tennis Hall of Fame, ενώ το «National Tennis Center» στη Νέα Υόρκη μετονομάστηκε σε «Billie Jean King National Tennis Center» προς τιμήν της το 2006. Επιπλέον τον Αύγουστο του 2009, τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας για το δημόσιο έργο της.
Μια πραγματική μαχήτρια, η Μπίλυ Τζιν Κινγκ έχει ξεφύγει από το άθλημα του τένις και δεν έχει δει όρια στην επίδραση της επιρροής και των δημοσίων έργων της. Μια γυναίκα με εμπνευσμένο χαρακτήρα, συνεχίζει να αγωνίζεται με τόλμη στο όνομα της ισότητας μέχρι σήμερα.
Ξανθίππη Δασκαλάκη
