Η πολυϊδιοκτησία έχει γίνει…μόδα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη, με τις City Football Group και Red Bull να είναι οι πρωτεργάτες, αλλά και αρκετούς ακόμα επιχειρηματίες να θέλουν να αποκτήσουν παραπάνω από μια ομάδες. Το BN Sports σας παρουσιάζει τις πιο σημαντικές περιπτώσεις.
Δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες ομάδων, που έχουν σπεύσει να μεγαλώσουν την ποδοσφαιρική τους ιδιοκτησία σε δυο, τρεις ή και περισσότερες ομάδες δημιουργώντας μία πολυϊδιοκτησία. Το φαινόμενο αυτό έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη και αναμένεται να συνεχιστεί.
Μέσα σε αυτόν τον χάρτη, υπάρχουν και Έλληνες επενδυτές που έχουν εξασφαλίσει μετοχές ή ακόμα και την ιδιοκτησία ομάδων του εξωτερικού. Αρκετοί επιχειρηματίες, επίσης, δημιουργούν αυτό το δίκτυο με απώτερο σκοπό να επεκταθούν οι επενδύσεις τους σε άλλες χώρες, μέχρι και ηπείρους.
CITY FOOTBALL GROUP
Κάτι τέτοιο σαν την τελευταία περίπτωση κάνουν η ιδιοκτήτρια εταιρεία της Μάντσεστερ Σίτι, City Football Group και η ιδιοκτήτρια εταιρεία των Λειψία και Σάλτσμπουργκ, Ρεντ Μπουλ. Η πρώτη έχει αυτήν τη στιγμή στην κατοχή της εννέα ομάδες σε όλον τον κόσμο, ενώ η δεύτερη πέντε και αποτελούν αυτήν τη στιγμή τις δυο μεγαλύτερες πολυϊδιοκτησίες ομάδων παγκοσμίως.
Το City Football Group είναι το μεγαλύτερο σε «μέλη» και πιο ενεργό γκρουπ πολυϊδιοκτησίας ποδοσφαιρικών ομάδων στον κόσμο. Κορυφαίο απόκτημά του από το οποίο ξεκίνησε κιόλας το όλο εγχείρημα είναι η Μάντσεστερ Σίτι. Ο Σεΐχης Μανσούρ απέκτησε την αγγλική ομάδα για 210εκ. λίρες το 2008 και ίδρυσε το City Football Group, όπου πλέον έχει φτάσει να αποτελείται από εννιά ομάδες.
Το δεύτερο μέλος ήρθε στην παρέα τέσσερα χρόνια αργότερα από το πρώτο «χτύπημα» με τους «πολίτες», όταν το CFG έκανε άνοιγμα προς την Αμερική. Τον Μάιο του 2013, σε συνεργασία με την ομάδα μπέιζμπολ Νιου Γιορκ Γιάνκις, θα δημιουργηθεί η Νιου Γιορκ Σίτι και θα πληρωθούν τα 100εκ. δολάρια που απαιτούνταν για την θέση επέκτασης, που είχε διαθέσιμη το MLS.
Δε θα μείνει όμως εκεί, αφού μόλις μισό χρόνο αργότερα, θα επεκταθεί και στην ήπειρο της Ωκεανίας. Οι ιδιοκτήτες των «πολιτών» ξόδεψαν 12εκ. δολάρια και απέκτησαν το 80% της Μέλμπουρν Χαρτ, την οποία μετονόμασαν σε Μέλμπουρν Σίτι. Μισό χρόνο αργότερα, τον Μάιου του 2014, οι φιλόδοξοι Άραβες έφτασαν και στην Ασία, όπου σε συνεργασία με την αυτοκινητοβιομηχανία Nissan απέκτησαν το 20% των Γιοκοχάμα Μαρίνος, μιας από τις πιο γνωστές ομάδες της Ιαπωνίας.
Μπορεί το ποσοστό να φαίνεται μικρό, ωστόσο, αν βάλει κανείς στην ζυγαριά και το υπόλοιπο 80% που έχει στην κατοχή της, η «συνεργάτιδα» στο συγκεκριμένο εγχείρημα Nissan, μιλάμε ουσιαστικά για ολοκληρωτικό έλεγχο της ομάδας, χτίζοντας έτσι μια αυτοκρατορία μέσω του αθλητισμού. Εάν δεν υπήρχε το ξέσπασμα του κορονοϊού, πιθανότατα το City Football Group θα είχε πορσθέσει στο δυναμικό του και την Ούφα (ομάδα από τη Μαλαισία), αλλά και την γαλλική Νανσί.
Αυτήν τη στιγμή το City Football Group αποτελείται από τις: Μάντσεστερ Σίτι, Μέλμπουρν Σίτι, Μουμπάι Σίτι, Νιου Γιορκ Σίτι, Μοντεβιδέο Σίτι, Τρουά, Λομέλ, Τζιρόνα, Γιοκοχάμα Μαρίνος, Παλέρμο, Μπαχία, Σενζέν Πενγκ Σίτι.
RED BULL GROUP
Αποτελείται από λιγότερες ομάδες, αλλά είναι σίγουρα και αυτό μια μικρή αυτοκρατορία. Η Red Bull έχει χτίσει τη δίκη της αυτοκρατορία μέσω του ποδοσφαίρου, έχοντας στην κατοχή της τις Λειψία, Ζάλτσμπουργκ, Νιού Γιόρκ Ρεντ Μπουλς και Μπραγκαντίνο.
Όλες οι παραπάνω αποτελούν τον βασικό κορμό του δικτύου, με άλλες τρεις να συμπληρώνουν το χαρτοφυλάκιο ως υποστηρικτικές των πρώτων ομάδων: η Red Bull New York II, η Red Bull Brazil και στην περίπτωση της Ζάλτσμπουργκ η Λίφερινγκ, τον πέμπτο διαφορετικό σύλλογο του δικτύου που αγωνίζεται στη β' Αυστρίας.
Σε αυτές, επικεφαλής παγκόσμιου ποδοσφαίρου χρίστηκε ο Γιούργκεν Κλοπ. Ένας όρος που αντιστοιχεί με ακρίβεια στο project του αυστριακού κολοσσού, ο οποίος ξεπερνά τα όρια της Ευρώπης ενώνοντας δύο ηπείρους, τέσσερις χώρες και πέντε συλλόγους μέσα από το πολυδιοκτησιακό καθεστώς του ομίλου που προαναφέραμε.
777 PARTNERS
Άλλος ένας τεράστιος κολοσσός είναι η 777 partners. Η εταιρεία έχει έδρα το Μαϊάμι και κατέχει στο πλούσι χαρτοφυλάκιό της, την ιταλική Τζένοα, τη βελγική Σταντάρ Λιέγης, τη Red Star FC στη Γαλλία, τη Βάσκο ντα Γκάμα της Βραζιλίας, αλλά και τη Χέρτα Βερολίνου. Έχουν επίσης και μερίδια στη Σεβίλλη και στην αυστραλιανή Μέλμπουρν Βίκτορι.
Πέρα από τον χώρο του ποδοσφαίρου, είχε μετοχές και στην London Lions, ομάδα που είχε ακουστεί για να κάνει την εμφάνισή της κάποια στιγμή στην Ευρωλίγκα.
Η εταιρεία των ΗΠΑ είχε συμφωνήσει από το Σεπτέμβριο με τον μεγαλομέτοχο της ομάδας, Φαρχάντ Μοσίρι, στην αγορά της ιδιοκτησίας της Έβερτον, αντί 650 εκατ. ευρώ. Η καθυστέρηση στη συμπλήρωση του φακέλου, με τα απαραίτητα στοιχεία, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Μοσίρι και το deal δεν προχώρησε μεταξύ των δυο πλευρών.
Όσον αφορά Έλληνες επενδυτές, ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι, φυσικά, εκείνος που έχει ακουστεί περισσότερο. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, έχει στην κατοχή του την αγγλική ομάδα Νότιγχαμ Φόρεστ, αλλά και μετοχές της πορτογαλικής Ρίο Άβε. Παλαιότερα είχαν υπάρξει φήμες, για κινήσεις του Έλληνα επιχειρηματία, να αποκτήσει μετοχικό πακέτο της Ρόμα, όμως κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε.
Από εκεί και πέρα ο Μάριος Ηλιόπουλος απέκτησε προ ολίγων ημερών μετοχές της Γιουβέντους, χωρίς όμως να έχει κάποιο λόγω στις αποφάσεις που θα παίρνει η ιταλική ομάδα στον σχεδιασμό της.
Όπως μπορεί να φανεί, το μέλλον του παγκοσμίου ποδοσφαίρου είναι γύρω από τις επενδύσεις και τον χειρισμό αρκετών συλλόγων ως selling clubs. Ο όρος αυτός χρησιμοποείται για ομάδες που ανήκουν στον ίδιο όμιλο εταιρειών και μπορούν να μεταφέρουν ποδοσφαιριστές από τη μία ομάδα στην άλλη. Αυτό ακριβώς το παράδειγμα το αναφέραμε και παραπάνω με τη Red Bull και κυρίως τις Ζάλτσμπουργκ και Λειψία.
Το ποδόσφαιρο όπως το γνωρίζαμε αλλάζει και ο ρομαντισμός του ξεθωριάζει μπροστά στον νωμό των επενδύσεων. Μόνο ο χρόνος θα δείξει τι θα υπερισχύσει.
Βαγγέλης Τερζής
www.bnsports.gr
