Οι «αετοί» της Λισαβώνας χρόνια τώρα έχουν θέσει ως προτεραιότητα την ανάδειξη εξελίξιμων ή ακόμα και «έτοιμων» παικτών, οι οποίοι «μοσχοπουλιούνται» σε κάποιο από τα Top-5 πρωταθλήματα της Ευρώπης και γεμίζουν τα ταμεία του συλλόγου.
Ολόκληρος ο οργανισμός της Μπενφίκα τα τελευταία χρόνια έχει δομηθεί γύρω από την αγορά ποδοσφαιριστών με δυνατότητες, σπαταλώντας το μικρότερο δυνατό αντίτιμο. Κάποιοι από εκείνους ξεδιπλώνουν στο χορτάρι περισσότερα απ’ ότι και οι άνθρωποι της ομάδας περίμεναν, έως ότου φτάσουν σε ένα σημείο που το πορτογαλικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να διατηρήσει πια τη φήμη τους.
Μία τακτική η οποία έχει εξελιχθεί σε «χρυσοφόρα» και ιδιαίτερα επικερδής για το ίδιο το κλαμπ. Τα παραδείγματα των τελευταίων ετών είναι πάμπολλα και το BN Sports επιχειρεί να υπενθυμίσει περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν με κάποιο ελάχιστο μίσθωμα αλλά πωλήθηκαν μερικά πάρα πολλά εκατομμύρια ευρώ ακριβότερα.
Αμυντικοί και Έντερσον (227,8 ευρώ κέρδος)
Το πέρασμα των χρόνων και η ποδοσφαιρική εξέλιξη έχει οδηγήσει τις ομάδες, ιδιαίτερα του Νησιού, στο να πληρώνουν ένα «σκασμό» λεφτά για να θωρακίσουν τα μετόπισθέν τους. Οι αμυντικοί που ξεχωρίζουν είναι περιζήτητοι, γεγονός που αυξάνει ακόμα περισσότερο το κασέ τους. Αυτό είναι κάτι που έχουν κατανοήσει άριστα οι «Λουιζιτανοί», αποκομίζοντας 227,8 εκατομμύρια ευρώ καθαρό κέρδος από την αμυντική τους γραμμή μόνο την τελευταία δεκαετία, χωρίς μπόνους και ποσοστά μεταπώλησης. Και το ποσό αυτό συνοψίζεται μόνο σε έξι παίκτες.
Μετά από «σκληρό πόκερ», ο Ρουμπέν Ντίαζ μετακόμισε στο Μάντσεστερ για χάρη της Σίτι, με το αζημίωτο βέβαια. Οι «πολίτες» έβγαλαν από τα ταμεία τους 68 εκατομμύρια ευρώ για να ηγηθεί της αμυντικής τους γραμμής. Τρία χρόνια νωρίτερα, ο Έντερσον είχε κάνει το ίδιο δρομολόγιο αντί 40 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ το ίδιο καλοκαίρι η Μπαρτσελόνα είχε αγγίξει τα 36 εκατομμύρια για να πάρει τον Νέλσον Σεμέδο στη Βαρκελώνη.
Το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των Πορτογάλων «ξεκληρίστηκε» σε εκείνο το μεταγραφικό παζάρι αφού και ο Λίντελοφ είχε πάρει το δρόμο για το Μάντσεστερ και τους «κόκκινους διαβόλους». Ωστόσο, ο «χορός» των τσουχτερών πωλήσεων είχε ξεκινήσει το 2011, με την Τσέλσι να δίνει 25 εκατομμύρια στη Μπενφίκα για τον «αφάνα» Νταβίντ Λουίζ, ενώ ένα χρόνο αργότερα η Ρεάλ Μαδρίτης είχε αγοράσει το Φάμπιο Κοεντράο, φουσκώνοντας κατά 30 εκατομμύρια ευρώ τα ταμεία των «αετών» της Λισσαβόνας. Και όλα αυτά, ενώ είχε σπαταλήσει μόλις 4,9 εκατομμύρια για να τους κάνει δικούς της.
Μέσοι ( 77,6 εκατομμύρια ευρώ κέρδος)
Στη μεσαία γραμμή η διαφορά δεν είναι τόσο χαοτική. Και αυτό όχι γιατί οι «εξαγωγές» δεν ήταν αρκετές ή επικερδείς. Απλά, ήταν πολύ λίγοι εκείνοι που προέρχονταν από τα τμήματα υποδομής της ομάδας ή από κάποιο άλλο πορτογαλικό σύλλογο. Συνεπώς έπρεπε οι «Λουιζιτανοί» να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να κάνουν δικούς τους τους παίκτες. Χρήματα που φυσικά καρπώθηκαν εις διπλούν και παραπάνω με τις πωλήσεις τους αργότερα.
Εξαίρεση αποτελούν τρία πρόσωπα που κόστισαν μόλις 2,4 εκατομμύρια και απέφεραν 80. Ο νεαρότερος όλων, Ρενάτο Σάντσεθ, ανάγκασε τη Μπάγερν Μονάχου το 2016 να δώσει 35 εκατομμύρια ευρώ στους Πορτογάλους για να γίνει Βαυαρός ο 18χρονος. Ο άλλος σύλλογος που έκανε πλούσια τη Μπενφίκα ήταν η Βαλένθια. Οι «νυχτερίδες» πρόσφεραν 45 εκατομμύρια ευρώ σε δύο καλοκαίρια για τους Έντσο Πέρεζ και Αντρέ Γκόμεζ.
Επιθετικοί (157,2 εκατομμύρια ευρώ κέρδος)
Ως προς τη γραμμή κρούσης, η Μπενφίκα έχει κινηθεί ελαφρώς διαφορετικά σε αρκετές περιπτώσεις, λαμβάνοντας τη θέση του μεσάζοντα. Κατά καιρούς έχει προσθέσει στο έμψυχο δυναμικό της, ποδοσφαιριστές που έκαναν ή κάνουν λαμπρή καριέρα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και για τους οποίους ναι μεν οι «Λουιζιτανοί» έδωσαν πολλά για να γίνουν δικοί τους, αλλά κέρδισαν ακόμα περισσότερα. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί ο Ντάργουιν Νούνιες. Αποκτήθηκε δυο χρόνια πίσω έναντι 34 εκατομμυρίων από την Αλμερία και πωλήθηκε πάνω από τα διπλά (74) στη Λίβερπουλ.
Υπάρχουν όμως και δυο αθλητές, οι οποίοι προέρχονται από τα «σπάργανα» του συλλόγου και για τους οποίους οι «αετοί» της Λισαβόνας, ζήτησαν και πήραν «γη και ύδωρ». Φυσικά ο πρώτος είναι ο «δαιμόνιος» Ζοάο Φέλιξ, ο οποίος αποτελεί παρασάγγας την ακριβότερη πώληση στην ιστορία του κλαμπ (127,2 εκατομμύρια ευρώ). Το δεύτερο «δικό της παιδί» που γέμισε τα ταμεία του συλλόγου ήταν ο 20χρονος Γκονζάλο Γκέδες, το Γενάρη του 2017, με τα 30 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε η Παρί Σεν ζερμέν.
Μάνος Φυρογένης
