Η κορυφαία κούρσα στην Ιστορία των 100μ. Ανδρών, εκείνη την εποχή,πραγματοποιήθηκε πριν από ακριβώς 33 χρόνια, στις 25 Αυγούστου 1991 και χρειάστηκε άλλα… 25 για να ξεπεραστεί!
Ήταν καλοκαίρι του 1991, όταν ο 30χρονος Καρλ Λιούις ταξίδεψε στο Τόκιο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου, όπου και ήταν αναμενόμενο πως θα πάρει την πρόκριση στον τελικό των 100μ..
Η συγκεκριμένη κούρσα έμελλε να είναι εξαιρετικά ανταγωνιστική, καθώς εκτός από την παρουσία του κορυφαίου Λιούις, συμμετείχαν και ο ρέκορντμαν Λιρόι Μπαρέλ (από τις ΗΠΑ), ο Ρέιμοντ Στιούαρτ (από την Τζαμάικα), οι οποίοι αμφότεροι είχαν κατακτήσει το την κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης την προηγούμενη διετία.
Έβγαλαν την απόσταση σε λιγότερο από 10’’
Ο αγώνας για τον Καρλ Λιούις επί ιαπωνικού εδάφους δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, καθώς στο μισό της κούρσας κυμαινόταν από 5ος μέχρι 7ος, ωστόσο η συνέχεια έμελλε να είναι συγκλονιστική!
Ο Αμερικανός υπεραθλητής ξεκίνησε την… αντεπίθεση και, πράγματι, άρχισε να παίρνει φαλάγγι τους υπόλοιπους ανταγωνιστές από τον διάδρομο 5 και να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ με το ανεμόμετρο να δείχνει +1.2 και με το εντυπωσιακό 9,86, δηλαδή την κορυφαία επίδοση της τρομερής καριέρας του.
Η κατάληξη ήταν ο Λιούις να κατακτήσει για τρίτη διαδοχική φορά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή (σ.σ. το είχε κάνει και στην πρώτη διοργάνωση, το 1983 στο Ελσίνκι) και μάλιστα, βελτιώνοντας το παγκόσμιο ρεκόρ κατά 4 εκατοστά του δευτερολέπτου (9.86)! To… απίθανο στατιστικό έχει να κάνει με το ότι 6 από τους 8 φιναλίστ έβγαλαν την απόσταση σε λιγότερο από 10’’, γεγονός απίστευτο αν σκεφτεί κανείς ότι στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο συνέβη ακριβώς το ίδιο!
Οι Αμερικανοί κατέκτησαν όλες τις πρώτες θέσεις, με τους Μπορέλ (9.88) και Μίτσελ (9.91) και ακολούθησαν οι: Κρίστι 9.92, Φρέντερικς 9.95 και Στιούαρτ 9.96! Οι τηλεοπτικοί δέκτες έγραψαν για πρώτη φορά WR δίπλα από έναν χρόνο του Αμερικανού σπρίντερ στα 100μ., καθώς όπως προαναφέρθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ του 1988 αναγνωρίστηκε σχεδόν 1,5 χρόνο αργότερα.
Μάλιστα, το 9.80 που αναγραφόταν δίπλα από το CR (Championship Record) ήταν η επίδοση του Λιούις στον 2ο γύρο, που δεν αναγνωρίστηκε ως παγκόσμιο ρεκόρ διότι ο άνεμος ήταν ευνοϊκός κατά 4.3 μ/δ (μίλια ανά δευτερόλεπτο).
Μέχρι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1991 οι τηλεοπτικοί δέκτες έδειχναν και τους… μη νόμιμους χρόνους, όμως η ουσία είναι ότι επισήμως ο Αμερικανός είχε μόλις γίνει ο ταχύτερος άνθρωπος του πλανήτη.
Πέρασαν 25 χρόνια για να επαναληφθεί!
Το ξημέρωμα της 15ης Αυγούστου 2016, ήταν μια κρίσιμη καμπή για το άλμα προς το μύθο που επιχείρησε ο κορυφαίος Γιουσέιν Μπολτ. Και το πέτυχε, κάνοντας το… χατ-τρικ σε χρυσά μετάλλια στα 100 μέτρα των Ολυμπιακών Αγώνων, όπου μετρά πια συνολικά επτά πρωτιές!
Ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ, πρώτος στο Πεκίνο το 2008 και στο Λονδίνο το 2012 επανέλαβε τον άθλο του και στο Ρίο ντε Τζανέιρο, σταματώντας το χρονόμετρο στο 9΄΄81, αφήνοντας πίσω του τους Γκάτλιν (9΄΄89) και Ντε Γκράσε (9΄΄91), Μπλέικ Γιοχάν (9΄΄93), Σιμπινέ Ακάνι (9΄΄94) και Μπεν Γιουσέφ (9΄΄96). Έπρεπε να περάσουν, δηλαδή, 25 χρόνια ώστε να επαναληφθεί ό,τι ακριβώς συνέβη στο Τόκιο με τον Καρλ Λιούις.
Οι πρώτοι έξι αθλητές να βγάλουν την απόσταση σε λιγότερο από 10’’! Αυτό το γεγονός από μόνο του δείχνει τη μοναδικότητα της «κούρσας του αιώνα» και πόσο εξαιρετικό πραγματικά ήταν το κατόρθωμα του Καρλ Λιούις και των συναθλητών του.
«Ήταν η καλύτερη κούρσα μου»
Ο Καρλ Λιούις δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του, μετά το τέλος του αγώνα, όπου χαρακτηρίστηκε ως η «κούρσα του αιώνα» και έμελλε να μείνει στην ιστορία μέχρι τα κορυφαία κατορθώματα του Γιουσέιν Μπολτ. Ο κορυφαίος Αμερικανός, που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για 3η διαδοχική φορά, έπειτα από το Ελσίνκι (1983) και τη Ρώμη (1987), τόνισε σε δηλώσεις του πως:
«Η καλύτερη κούρσα της ζωής μου. Η πιο τεχνική, η πιο γρήγορη. Και την πραγματοποίησα στα 30 μου».
Το εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ του Λιούις κράτησε για σχεδόν μια τριετία και συγκεκριμένα μέχρι τις 6 Ιουλίου 1994, όταν ο Μπαρέλ ανέκτησε ξανά τα πρωτεία, κάνοντας χρόνο στα 9.85.
