Ένας από τους πιο ξακουστούς Ολυμπιονίκες όλων των εποχών, ο Φρέντερικ Κάρλτον Λιούις, όπως είναι το πλήρες όνομά του, ευρύτερα γνωστός ως Καρλ Λιούις, γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του Ιουλίου το 1961 στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, μεγάλωσε όμως στο Νιου Τζέρσεϊ της Νέας Υόρκης.
Ο Λιούις ξεκίνησε από νωρίς την ενασχόληση με το στίβο στο τοπικό κλαμπ που ήταν προπονητές αμφότεροι οι γονείς του. Παρότι μικρός ήταν αρκετά κοντός, στα 15 του ψήλωσε απότομα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να περπατάει με πατερίτσες, μέχρι να συνηθίσει την ξαφνική αλλαγή στο σώμα του.
Ο Λιούις πέρασε τα κολλεγιακά του χρόνια στο Χιούστον, αντί του τοπικού Βιλανόβα. Το 1981 αναδείχθηκε κορυφαίος ερασιτέχνης αθλητής των ΗΠΑ, όντας μόλις ο δεύτερος άνθρωπος στην ιστορία του NCAA που κερδίζει το κολλεγιακό πρωτάθλημα, τόσο στα 100 μέτρα, όσο και στο άλμα εις μήκος. Ο πρώτος που το είχε πετύχει ήταν ο Τζέσε Όουενς, ο οποίος αποτελούσε και ίνδαλμα του Λιούις.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1980, ο Λιούις είχε εξασφαλίσει την πρόκριση στους Θερινούς Ολυμπιακούς της Μόσχας, όμως το όνειρό του πήρε παράταση, αφού δεν κατάφερε τελικά να πάρει μέρος εξαιτίας του αμερικανικού μποϊκοτάζ στους Αγώνες. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1984 στο Λος Άντζελες έκανε το παγκόσμιο αθλητικό στερέωμα να μιλά για αυτόν, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο μήκος (χωρίς καν να εκτελέσει όλες του τις προσπάθειες), στα 100 μέτρα, στα 200 μέτρα και στη σκυταλοδρομία 4×100 μέτρα, ισοφαρίζοντας ένα ακόμα ρεκόρ του Τζέσε Όουενς, που κρατούσε από το μακρινό 1936!
Τα παράδοξα και η έλλειψη χορηγών
Παρόλο που η μόνη ενασχόληση του Λιούις με τον αθλητισμό είχε να κάνει με το στίβο, οι Chicago Bulls τον επέλεξαν στην 208η θέση του draft του NBA το 1984, ενώ το ίδιο έγινε και στο draft του NFL την ίδια σεζόν, όταν οι Dallas Cowboys τον επέλεξαν στον 12ο γύρο. Ωστόσο, οι εξαιρετικές επιδόσεις του Λιούις εντός των αγωνιστικών χώρων δεν μεταφράστηκαν σε οικονομικές απολαβές από χορηγικές συμφωνίες. Αφενός ο εγωκεντρικός του χαρακτήρας, αφετέρου οι φήμες που είχαν κυκλοφορήσει εκείνη την εποχή για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις δεν βοηθούσαν την εμπορική του εικόνα.
Το κύκνειο άσμα
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, ο Λιούις έγραψε την τελευταία χρυσή σελίδα στην πλούσια αθλητική του ιστορία, κατακτώντας την πρώτη θέση στο άλμα εις μήκος. Στην πρώτη του προσπάθεια πήδηξε 7.93 μέτρα, η δεύτερη ήταν άκυρη, αλλά η τρίτη στα 8.29 μέτρα ήταν αυτή που του χάρισε την πρωτιά και το τέταρτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, επίδοση που έβαλε τον Λιούις σε ένα πολύ κλειστό και εκλεκτό κλαμπ αθλητών.
Συνολικά στο παλμαρέ του έχει δέκα Ολυμπιακά μετάλλια - εκ των οποίων τα εννιά χρυσά- και ισάριθμα μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα -εκ των οποίων τα οκτώ χρυσά.
Το ρεκόρ
Ο Δανός Πολ Έλβστορμ κατέκτησε τέσσερα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στην ιστιοπλοΐα από το 1948 μέχρι και το 1960. Ακολούθησε ο Αμερικανός Αλ Όερτερ με τέσσερα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στη δισκοβολία από το 1956 μέχρι το 1968. Τρίτος κατά χρονολογική σειρά, προστέθηκε στη λίστα ο Καρλ Λιούις, που ανέβηκε στην ψηλότερη θέση του βάθρου για τις επιδόσεις του στο άλμα εις μήκος το 1984 στο Λος Άντζελες, το 1988 στη Σεούλ, το 1992 στη Βαρκελώνη και το 1996 στην Ατλάντα. Από το 2004 μέχρι και το 2016, ο Μάικλ Φελπς ήταν άχαστος. Ο κορυφαίος κολυμβητής όλων των εποχών, μέσα στα 23 Ολυμπιακά μετάλλια που έχει κατακτήσει συνολικά στην καριέρα του, μετράει 4 διαδοχικά χρυσά στα 200 μέτρα μικτό ατομικό και υπάγεται στην ίδια κατηγορία με τους προαναφερθέντες. Στην εν λόγω λίστα υπάρχει και μια γυναίκα. Ο λόγος για την Ιαπωνέζα Καόρι Ίτσο που κυριαρχούσε στην πάλη από το 2004 στην Αθήνα, μέχρι και το 2016 στο Ρίο.
Η κούρσα που έμεινε στην ιστορία για όλους τους λάθος λόγους
«Το όνομά μου είναι Μπέντζαμιν Σινκλέρ Τζόνσον Τζούνιορ και αυτό το παγκόσμιο ρεκόρ θα διαρκέσει 50 χρόνια – ίσως και 100. Και ακόμα και εάν κάποιος το «σπάσει» μπορεί να κερδίσει ένα παγκόσμιο ρεκόρ, όμως το χρυσό μετάλλιο είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να πάρει από εμένα», δήλωνε ο Μπεν Τζόνσον μετά την κούρσα των 100 μέτρων στις 24 Σεπτεμβρίου 1988, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, όταν είχε τερματίσει πρώτος με 9.79 δευτερόλεπτα, βάζοντας τέλος στην πρωτοκαθεδρία του Καρλ Λιούις που ήρθε δεύτερος με χρόνο 9.92 δευτερόλεπτα. Αυτή η δήλωση του Τζόνσον δεν θα μπορούσε να αποδειχτεί πιο λανθασμένη.
Το εν λόγω..ρεκόρ δεν άντεξε ούτε μερικά 24ωρα και αυτή η κούρσα έμεινε στην ιστορία ως η πιο «βρώμικη» όλων των εποχών. Η ανάλυση των δειγμάτων ούρων του Τζόνσον, που έγινε στο Ολυμπιακό Κέντρο Ελέγχου Ντόπινγκ, έδειξε χρήση απαγορευμένων ουσιών και πιο συγκεκριμένα χρήση του στεροειδούς, στανοζολόλης. Το ρεκόρ διαγράφηκε και το μετάλλιο πέρασε στα χέρια του Λιούις. Ούτε αυτά τα χέρια ήταν όμως «καθαρά», κάτι που βρήκε στην επιφάνεια αρκετά χρόνια αργότερα και επηρέασε την εικόνα και τη φήμη που είχε χτίσει ο Καρλ Λιούις εντός των σταδίων.
Έξι χρόνια μετά την απόσυρση του Λιούις από την ενεργό δράση, το 2003, ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της Αμερικανικής Ολυμπιακής Επιτροπής, ο Γουέντ Έξουμ, με έγγραφα που είχε συλλέξει και παρέδωσε στο περιοδικό Sports Illustrated,απέδειξε ότι ο περιβόητος δρομέας και άλτης, είχε βρεθεί θετικός σε αναβολικά 3 μήνες πριν από εκείνη την Ολυμπιάδα του '88, ωστόσο, η υπόθεση αυτή (όπως και δεκάδες άλλες) είχε συγκαληφθεί τότε από τις αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ, με τον Λούις να μένει ατιμώρητος και να συμμετέχει κανονικά στο κορυφαίο αθλητικό ραντεβού.
Συνολικά έξι από τους οκτώ δρομείς εκείνου του τελικού, ο Καναδός Μπεν Τζόνσον, ο Αμερικανός Καρλ Λιούις, ο Βρετανός Λίνφορντ Κρίστι, ο Αμερικανός Ντένις Μίτσελ , ο Καναδός Ντεσάι Γουίλιαμς και ο Τζαμαϊκανός Ρέι Στιούαρτ, είχε αποκαλυφθεί ότι ήταν εν τέλει μπλεγμένοι με αναβολικά, με αποτέλεσμα εκείνος ο αγώνας να μείνει στην ιστορία για όλους τους λάθος λόγους.
Από τα στάδια στα κινηματογραφικά στούντιο
Μετά την ολοκλήρωση της αθλητικής του διαδρομής, ο Καρλ Λιούις ακολούθησε το δρόμο της υποκριτικής, ενώ το 2011 έκανε ένα άδοξο βήμα προς την πολιτική. Από το 2018 διατελεί χρέη βοηθού προπονητή στο κολλέγιο που θήτευσε στο Χιούστον.
www.bnsports.gr
