24 Ιουλίου 1908 Ολυμπιακοί Αγώνες, Λονδίνο. Το ρολόι δείχνει 14:33. Η θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή για τα δεδομένα του βρετανικού καλοκαιριού. Ο Μαραθώνιος ξεκινάει με 56 δρομείς. Ένας αγώνας που θα μείνει στην ιστορία ως ο «Μαραθώνιος του αιώνα», αφού η απόσταση των 42 χλμ. και 195 μ. που έτρεξαν τότε οι αθλητές, υιοθετήθηκε ως επίσημη απόσταση του αγωνίσματος αρκετά αργότερα, για την ακρίβεια το 1921, αλλά και επειδή έμελλε να έχει επεισοδιακό του φινάλε.
Ο Iταλός Ντοράντο Πιέτρι, που λίγο καιρό πριν είχε τρέξει στον αγώνα του Κάπρι, ολοκληρώνοντας τα 40 χλμ σε 2 ώρες και 38 λεπτά, αποτελεί το μεγάλο φαβορί για την πρωτιά.
Ο βραχύσωμος Πιέτρι ξεκίνησε με αργό τέμπο, αλλά στο β' μισό της διαδρομής ανέβασε στροφές, και λίγο μετά το 32ο χιλιόμετρο βρέθηκε στη δεύτερη θέση, όντας 4' πιο αργός από τον Νοτιοαφρικανό Τσάρλς Χέφερον. Ο Πιέτρι συνέχισε να «καλπάζει» και στο 39ο χιλιόμετρο περνάει πρώτος, οδηγώντας την κούρσα στην τελική της ευθεία.
Η υπερπροσπάθεια άρχισε να καταβάλλει τον Ιταλό δρομέα, που μόλις δύο χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό άρχισε να νιώθει τα συμπτώματα της κόπωσης και της αφυδάτωσης. Μπαίνοντας στο στάδιο κατέρρευσε για πρώτη φορά, μπροστά σε 75.000 θεατές!
Ο Πιέτρι έπεσε στο έδαφος άλλες τέσσερις φορές. Κάθε φορά οι διαιτητές ήταν αυτοί που τον βοηθούσαν να ξανασταθεί στα πόδια του. Παρά ταύτα, κατάφερε να τερματίσει και μάλιστα πρώτος, μετά από 2 ώρες, 54 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα. Κάτι που θα είχε καταφέρει νωρίετρα, αν δεν είχε ξοδέψει 10 ολόκληρα λεπτά για να διανύσει τα τελευταία 350 μετρά της διαδρομής!
Δεύτερος έφτασε ο Αμερικανός Τζόνι Χέιζ, με χρόνο 2:55:18. Αμέσως μετά τον τερματισμό, η ομάδα του Αμερικανού κατέθεσε ένσταση για τη βοήθεια που δόθηκε στον Πιέτρι. Η ένσταση έγινε δεκτή και η συμμετοχή του Πιέτρι κρίθηκε άκυρη!
Ως..αποζημίωση για την αφαίρεση του μεταλλίου, η Βασίλισσα Αλεξάνδρα έδωσε στον Πιέτρι ένα ασημένιο κύπελλο. Ακόμα, η Daily Mail ζήτησε από τον συγγραφέα Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόουλ να γράψει ένα άρθο για τον Πιέτρι κι εκείνος πρότεινε στην εφημερίδα να ξεκινήσει μια συνδρομητική υπηρεσία, προκειμένου να μαζέψει λεφτά και να βοηθήσει τον Πιέτρι να ανοίξει έναν φούρνο στη γενέτειρά του. Κάπως έτσι συγκεντρώθηκε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 300 λιρών (σήμερα θα αντιστοιχούσε σε 31.554 λίρες)!
Ξαφνικά ο Πιέτρι μετατράπηκε σε διασημότητα. Ο συνθέτης Ίρβινγκ Μπερλίν, έγραψε προς τιμήν του ένα τραγούδι, το οποίο τιτλοφόρησε με το όνομά του, «Dorando». Μετά από κάποιους αγώνες επίδειξης που έδωσε στις ΗΠΑ, επέστρεψε στην Ιταλία τον Μάιο του 1909. Ο τελευταίος Μαραθώνιος που έτρεξε ήταν ένα χρόνο αργότερα, στις 24 Μαΐου του 1910, στο Μπουένος Άιρες, όταν και έκανε personal best με 2:38:48, εγκαταλείποντας τα στάδιο με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο.
Μετά τη λήξη της αθλητικής του καριέρας, έκανε μια επιχειρηματική επένδυση μαζί με τον αδερφό του. Όμως, το ξενοδοχείο στο οποίο έβαλαν τα λεφτά τους λίγο αργότερα κήρυξε πτώχεση. Η ζωή τα έφερε έτσι, που στη συνέχεια μετακόμισε στο Σαν Ρέμο, όπου και πέθανε από καρδική προσβολή το 1942, σε ηλικία 56 ετών.
Το 2012 η ιστορία του έγινε ταινία από την Rai, την ιταλική, κρατική τηλεόραση.
