Μπορεί η καριέρα του πλέον, να έχει σημειώσει φθίνουσα πορεία, όμως ο Μάριο Μπαλοτέλι, δεν έπαψε ποτέ να «μαγνητίζει» τα βλέμματα επάνω του. Αγωνιζόμενος πλέον στην Άντανα Ντεμίρσπορ, ο Ιταλός στράικερ, έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές κατά το παρελθόν την ποδοσφαιρική οικουμένη, όχι τόσο για τις ικανότητες του εντός γηπέδου, αλλά εξαιτίας του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.
Ο «Σούπερ Μάριο», μια ημέρα σαν κι αυτή πριν από 10 χρόνια, αποφάσισε να συνδυάσει, την εκτελεστική δεινότητα ενός χαρισματικού φορ, με την επίδειξη «αλαζονείας» ενός εκκεντρικού σταρ.
Ο τρόπος ήταν απλός και είχε επαναληφθεί λίγους μήνες νωρίτερα, στο Όλντ Τράφορντ, όταν μετά την επίτευξη του πρώτου από τα έξι γκολ της Μάντσεστερ Σίτι, απέναντι στη Γιουνάιτεντ, ο Ιταλός, εξέφρασε την πιο διαδεδομένη, ποδοσφαιρική, απορία.
Από το «Why always me», της 23ης Οκτωβρίου 2011, έως τον ημιτελικό του Euro 2012, μεσολάβησαν 32 εμφανίσεις, 17 γκολ και μια κλήση στην εθνική Ιταλίας, για τον Μπαλοτέλι, που στο διάστημα αυτό, χάρισε στα φιλμ και στα μάτια μας, δύο από τους πιο χαρακτηριστικούς πανηγυρισμούς, όλων των εποχών.
#OnThisDay in 2011: Why Always Me?
— B/R Football (@brfootball) October 23, 2015
Mario Balotelli helps Manchester City destroy United 6-1 in the derby.#MCFC pic.twitter.com/fWsp1FHJwY
Το «άγαλμα» που έκανε την Γερμανία να κλαίει
Η «EURO ιστορία» της ημέρας, είναι μια προσφορά της Interwetten!
28 Ιουνίου 2012. Η «μητέρα των μαχών» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, λαμβάνει χώρα στην Ναροντόβι Αρίνα της Βαρσοβίας. Εκεί τα «πάντσερ» του Γιόακιμ Λέβ, αντιμετωπίζουν τον κακό τους δαίμονα, που ακούει στο όνομα εθνική Ιταλίας, στον ημιτελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Η Γερμανία, έχοντας ταπεινωθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, από τους «ατζούρι» αναζητούσε την πρόκριση στον τελικό του Euro, τέσσερα χρόνια μετά την Βιέννη και την ήττα από την Ισπανία.
Στην αντίπερα όχθη, το σύνολο του Πραντέλι, είχε πραγματοποιήσει μια αθόρυβη αλλά σημαντική πορεία, στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας, φτάνοντας αήττητη μέχρι τον ημιτελικό.
Όλοι περίμεναν, μια εύκολη επικράτηση της «Νάσιοναλ Μανσάφτ» όμως, υπολόγιζαν χωρίς τον Μάριο Μπαλοτέλι.
Μετά από μια εξαιρετική ενέργεια και σέντρα του Αντόνιο Κασάνο, ο Μπαλοτέλι, άνοιξε το σκορ με κεφαλία στο 20ο λεπτό, πανηγυρίζοντας έξαλλα το προβάδισμα που έδωσε στην ομάδα του.
15 λεπτά αργότερα, μια ονειρώδης μπαλιά του Ρικάρντο Μοντολίβο, φέρνει τον «Σούπερ Μάριο» σε θέση βολής, και με έναν κεραυνό, τινάζει την εστία του Νόιερ για το 2-0.
Αυτό το γκολ στάθηκε αφορμή ώστε ο Μπαλοτέλι να πετάξει τη φανέλα του και να πανηγυρίσει ημίγυμνος υπενθυμίζοντας σε όλους πως αυτή η στιγμή του άνηκε ολοκληρωτικά, καθώς συνέχισε την παράδοση της Εθνικής του ομάδας απέναντι στην αντίστοιχη της Γερμανίας. Στις καθυστερήσεις ο Οζίλ μείωσε σε 2-1 που ήταν το τελικό σκορ, το οποίο χάρισε στην Ιταλία το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό.
Ήταν η βραδιά που ο Μπαλοτέλι, μετατράπηκε σε ένα άγαλμα το οποίο σμίλευσε την πρόκριση της Εθνικής Ιταλίας σε έναν τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μετά από 12 χρόνια.
www.bnsports.gr
