Γράφει ο Δημήτρης Φεραδούρος
Η πρώτη ημέρα του Μαΐου είναι η αφιερωμένη στην εργατική τάξη και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέγερση του Σικάγο του 1886. Για τον κόσμο του αθλητισμού όμως και ειδικότερα στους φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού η ημέρα αυτή σηματοδοτεί το τέλος ενός μεγάλου οδηγού της Formula 1 και φέρνει στο μυαλό όλων την τραγική Πρωτομαγιά του 1994.
Ο Άιρτον Σένα ήταν νεκρός. Ένας από τους σπουδαιότερους οδηγούς που πέρασαν από τα μονοθέσια της Formula άφησε την τελευταία του πνοή στα συντρίμμια της Williams στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στην πίστα της Ίμολα. Διένυε τον 34ο χρόνο της ζωής του και ήδη είχε καταφέρει να γίνει… μύθος, ο οποίος έμελλε να «φύγει» πρόωρα, αλλά παράλληλα να ζει για πάντα στις καρδιές και το μυαλό όλων των φίλων του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Έχουν περάσει 29 χρόνια και ακόμα αποτελεί το πιο τραγικό γεγονός στα δρώμενα της κορυφαίας τάξης των GP, μαζί με τoν τραγικό θάνατο του Μάρκο Σιμοντσέλι.
Το πρωί της 1η Μαΐου, ο Σένα συζητούσε με τον Αλέν Προστ (τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή εντός της πίστας) για την ασφάλεια των αγώνων και συμφώνησαν ότι στον επόμενο αγώνα θα απευθύνονταν μαζί στην επιτροπή με επίσημο αίτημα. Με την εκκίνηση του Gran Prix, δύο μονοθέσια συγκρούστηκαν ελαφρά και τα εξαρτήματα που εκτοξεύτηκαν τραυμάτισαν εννιά θεατές. Ο αγώνας διεκόπη για να καθαριστεί η πίστα. Ο αγώνας συνεχίστηκε και ο Άιρτον είχε το προβάδισμα.
Ακολουθούσε Μίκαελ Σουμάχερ. Στην στροφή «Tamburello» ο Σένα μπήκε με πολλά χιλιόμετρα, έστριψε το τιμόνι, αλλά το μονοθέσιο συνέχισε ευθεία. Μια σφοδρή σύγκρουση επάνω στο τσιμεντένιο διαχωριστικό ήταν αρκετό για να… παγώσει την πίστα της Ίμολα.
Μέσα σε λίγα λεπτά, ο γιατρός Σιντ Γουάτκινς, εξέταζε τον αναίσθητο Βραζιλιάνο οδηγό. Ένα σίδερο είχε τρυπήσει το κρανίο του και οι καρδιακοί του παλμοί, μόλις που τον κράταγαν εν ζωή. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, εκεί όπου ανακοινώθηκε ο θάνατός του.
Τα μέλη της ομάδας της Williams κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονία. Η αρχική δίκη του 1997 ολοκληρώθηκε με απαλλαγές από τις κατηγορίες με το σκεπτικό ότι η εισαγγελία δεν κατόρθωσε να αποδείξει την υπόθεσή. Η τελική ετυμηγορία μετά τις εφέσεις εκδόθηκε από το ιταλικό Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο στις 13 Απριλίου 2007 η οποία ανέφερε ότι: «Έχει διαπιστωθεί ότι το ατύχημα προκλήθηκε από την αποτυχία της στήλης διεύθυνσης του τιμονιού η οποία προκλήθηκε από ανεπαρκώς σχεδιασμένες και κακές τροποποιήσεις». Το βάρος της ευθύνης έπεσε στον επικεφαλής Πάτρικ Χεντ. Ωστόσο, δεν συνελήφθη ποτέ επειδή τα αδικήματα είχαν παραγραφεί βάση της ιταλικής νομοθεσίας.
