Μπορεί ο Στέφανος Τσιτσιπάς να είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταλέντα στο χώρο του τένις, πολλές δεκαετίες πριν όμως, υπήρχε ο παππούς του, που έγραφε ιστορία σε ένα άλλο άθλημα και για μία άλλη χώρα.
Είναι γνωστό πως το τένις κυλά στο… αίμα της οικογένειας Τσιτσιπά. Ο Στέφανος αποτελεί τον κορυφαίο Έλληνα τενίστα, η μητέρα του, Τζούλια Σεργκέγιεβνα Αποστόλη, ήταν αθλήτρια τένις, ενώ ο πατέρας του, Απόστολος Τσιτσιπάς είναι προπονητής τένις.
Με την γέννηση του, ήταν σχεδόν προκαθορισμένο πως ο Στέφανος θα ακολουθούσε και αυτός τον ίδιο δρόμο, κάτι που το έχει καταφέρει με απόλυτη επιτυχία.
Το Σάββατο (27/04) ο Στέφανος θα ξεκινήσει τις υποχρεώσεις του, για το Madrid Open και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον Βραζιλιάνο Μοντέιρο.
Miren quién ha llegado a la Caja Mágica ✍️??@steftsitsipas | #MMOPEN pic.twitter.com/O8YyBXS2gK
— #MMOPEN (@MutuaMadridOpen) April 24, 2024
Τα αθλητικά… γονίδια όμως δεν τα πήρε μόνο από τους γονείς του, καθώς ο παππούς του Τσιτσιπά αποτελούσε μία μεγάλη μορφή του Σοβιετικού ποδοσφαίρου. Μπορεί το όνομα Σεργκέι Σαλνίκοφ να μην σημαίνει τίποτα σε πολλούς, η ιστορία του όμως, δεν περνάει εύκολα αδιάφορη.
Ο Σαλνίκοφ ξεκίνησε τα ποδοσφαιρικά του βήματα στη Σπαρτάκ Μόσχας το 1942, όπου και δημιουργήθηκε μία ισχυρή σχέση αγάπης με την ομάδα. Αφού αγωνίστηκε εκεί για δύο χρόνια, πήρε μεταγραφή στην Ζενίτ Λένινγκραντ, με σκοπό να εξελίξει ακόμη περισσότερο το ταλέντο του, κατακτώντας μάλιστα και το Κύπελλο το 1944, ώστε να επιστρέψει στην αγαπημένη του Σπαρτάκ το 1946.
Στη Μόσχα πέρασε μερικά από τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του και ως επιθετικός είχε «χτίσει» μία ιδιαίτερα στενή σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα.
Το 1949 όμως όλα άρχισαν να αλλάζουν, όταν και οι Σοβιετικές αρχές συνέλαβαν τον πατριό του, τον οποίο και έστειλαν σε Γκούλαγκ, με τον θάνατο του να θεωρείται σχεδόν βέβαιος. Ο Σαλνίκοφ έκανε τα πάντα για να μεταφερθεί σε μία κανονική φυλακή, ώστε να μπορέσει να γλυτώσει. Για να το καταφέρει, οι Αρχές τον ανάγκασαν να αποχωρήσει από την Σπαρτάκ και το 1950 μεταγράφηκε στην έτερη ομάδα της Μόσχας, τη Ντιναμό.
Με την κίνηση του αυτή μπόρεσε να σώσει τον πατριό του, από του χάρου τα… δόντια, καθώς το 1954 τελικά μεταφέρθηκε σε κανονική φυλακή. Έτσι και ο Σαλνίκοφ, την αμέσως επόμενη χρονιά, γύρισε στην ομάδα της… καρδιάς του.
Η καριέρα του παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, δεν σταμάτησε να έχει ανοδική πορεία και το 1954 κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Ένα τεράστιο παράσημο για κάθε αθλητή, ειδικά όταν αυτό συνδυάζεται και με ένα ιστορικό επίτευγμα.
Στους Ολυμπιακούς Aγώνες του 1956, η Σοβιετική Ένωση κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο, με τον Σαλνίκοφ να αποτελεί ενεργό μέλος της ομάδας, με αποκορύφωμα τα δύο γκολ που σκόραρε στον ημιτελικό με την Ινδονησία. Οι επιτυχίες όμως δεν σταμάτησαν εκεί, καθώς στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 στη Σουηδία, έφτασε έως και τα προημιτελικά.
Ο Σεργκέι Σαλνίκοφ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της εποχής, για το Σοβιετικό ποδόσφαιρο, με τους τίτλους του μάλιστα να το επιβεβαιώνουν και με το παραπάνω. Με Σπαρτάκ Μόσχας, Ντιναμό Μόσχας και Ζενίτ Λένινγκραντ κατέκτησε συνολικά τρία πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα, ενώ περίοπτη θέση στην τροπαιοθήκη του, θα είχε σίγουρα το χρυσό μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς.
Ο Σαλνίκοφ έφυγε νωρίς από την ζωή. Το 1984 και σε ηλικία μόλις 58 ετών άφησε την τελευταία του πνοή. Αν και δεν τον γνώρισε ποτέ, ο Στέφανος Τσιτσιπάς τρέφει τεράστια αγάπη και σεβασμό για τον παππού του.
Посвящается всем футболистам погибших на поле... pic.twitter.com/QWDolKCkan
— Stefanos Tsitsipas (@steftsitsipas) September 22, 2021
Άγγελος Κρεμαστός
