Η σπουδαία ομάδα του Αθηναϊκού, που... αρνούνταν να χάσει, υπέστη την πιο «γλυκιά» ήττα πριν από 14 χρόνια, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του EuroCup Γυναικών!
Η ημερομηνία της 8ης Απριλίου, είναι συνδεδεμένη άρρηκτα, με έναν εκ των πιο εντυπωσιακών θριάμβων στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ Γυναικών. Η εκπληκτική ομάδα του Αθηναϊκού, τέτοια μέρα το 2010, κατέκτησε το EuroCup, σε ένα επίτευγμα που αποτελεί σταθμό για το άθλημα στην Ελλάδα.
Μια ομάδα πραγματική «μηχανή», με ένα κράμα έμπειρων και ποιοτικών Ελληνίδων παικτριών (Καλέντζου, Χατζηνικολάου, Λύμουρα, Κοσμά, Κεχαγιά, Σαρέγκου), μαζί με σπουδαίες ξένες (Ράιλι, Γουίγκινς, Βιζμπαριένε, Πετρονίτε). Πρόεδρός της ήταν ο νυν περιφερειάρχης Αττικής Νίκος Χαρδαλιάς, και προπονητής ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος. Σχεδόν δυο χρόνια μετά το συγκεκριμένο επίτευγμα, ο Αθηναϊκός ολοκλήρωσε ένα ασύλληπτο σερί 91 συνεχόμενων νικών, που του έδωσε μια θέση στο βιβλίο Γκίνες!
Παρ’ όλα αυτά, κανένα ρεκόρ δεν μπορεί να συγκριθεί με τα συναισθήματα ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Ο οποίος, μάλιστα, παραδόξως, ήρθε με… ήττα. Ο Αθηναϊκός έδωσε διπλό τελικό με την πολύ δυνατή Ναντέζντα από τη Ρωσία. Η ελληνική ομάδα πήρε τεράστιο «διπλό» στο πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι (57-65), και στη ρεβάνς, στο κατάμεστο κλειστό της Εργάνης, άντεξε στην αντεπίθεση της αντιπάλου, και παρά την ήττα με 53-57, προστάτεψε τη διαφορά του πρώτου αγώνα και πανηγύρισε τον τίτλο που τόσο άξιζε, με τον δέοντα τρόπο.
Ο προπονητής, Τζώρτζης Δικαιουλάκος, τόνισε μετά το παιχνίδι τη σημασία αυτού του επιτεύγματος για το μπάσκετ Γυναικών στην Ελλάδα:
«Τα κορίτσια δείξανε ότι έχουν μέλλον, ότι το γυναικείο μπάσκετ έχει μέλλον και πρέπει να προσεχθεί. Ό,τι και να πω είναι λίγο. Φάνηκε η απειρία μας στους τελικούς. Πολλές κοπέλες έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ευρώπη, κάποιες άλλες για δεύτερη χρονιά. Αυτό που είχαμε ως μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το πώς θα διαχειριστούμε τον κόσμο. Πρώτη φορά έπαιξαν μπροστά σε τέτοιο κοινό. Επίσης ήταν μεγάλη η πρόκληση κατάκτησης ευρωπαϊκού τροπαίου για πρώτη φορά. Αφού τα καταφέρανε, μαγκιά τους».
Η Τάνια Καλέντζου, από την πλευρά της, επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό της «γλυκιάς» ήττας, και παραδέχθηκε το άγχος που προκάλεσε το τόσο μεγάλο διακύβευμα του αγώνα:
«Παίζω πολλά χρόνια μπάσκετ, αλλά πρώτη φορά αγωνίστηκα σε τελικό Ευρώπης. Είχαμε πολύ άγχος και κούραση, αλλά τέλος καλά, όλα καλά. Αυτή είναι η πιο 'γλυκιά' ήττα της καριέρας μου. Το αξίζαμε και το πήραμε. Αφιερώνω αυτό το Κύπελλο στην κόρη μου, που έχει κάνει καιρό να με δει φέτος, και σε όλους όσους δούλεψαν σκληρά για αυτό το τρόπαιο. Οι άνθρωποι έχουμε μεγάλες δυνατότητες κι, αν έχεις θέληση, τότε τα καταφέρνεις».
Η πορεία του Αθηναϊκού, όπως αναφέραμε και παραπάνω, συνεχίστηκε και για τα επόμενα χρόνια, με το «μυθικό» ρεκόρ νικών και την κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου αήττητου πρωταθλήματος το 2012, αλλά στις 8 Απριλίου του 2010, σίγουρα δημιουργήθηκε η πιο ισχυρή ανάμνηση εκείνης της ομάδας.
Αντρέας Φούντας
www.bnsports.gr
