Ένα από τα πιο ασυνήθιστα περιστατικά που έχουν συμβεί στην Formula 1 κατά τη διάρκεια αγώνα, ήταν η «βουτιά» του Αλμπέρτο Ασκάρι στο λιμάνι του Μονακό. Ο Ιταλός τότε οδηγός της Λάντσια ολοκλήρωσε με αυτόν τον… επεισοδιακό τρόπο το τελευταίο του Γκραν Πρι. Οι σκηνές της ανάσυρσης του αυτοκινήτου του από τα νερά, είναι ιστορικές.
Ο Αλμπέρτο Ασκάρι είναι έως και σήμερα ο μοναδικός Ιταλός που έχει κερδίσει Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με την ομάδα της Φεράρι. Γεννήθηκε το μακρινό 1918 και υπήρξε ένας χαρισματικός οδηγός, που κατάφερε να κατακτήσει δυο φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή της Formula 1.
Τον Μάιο του 1955, στην πίστα του Μονακό, ο Ασκάρι ξεκίνησε τον αγώνα από την δεύτερη θέση της σχάρας εκκίνησης. Μπροστά του, σχεδόν για το μεγαλύτερο μέρος της κούρσας, βρισκόταν ο Στέρλινγκ Μος με την Μερσέντες. Στον 80ο γύρο, το μονοθέσιο του Μος υπέστη βλάβη στον κινητήρα του και ο Βρετανός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει. Ο Ασκάρι με την δίκη του Λάντσια άρχισε να ηγείται αλλά δεν μπόρεσε να διατηρηθεί στην πρώτη θέση για πολλή ώρα. Στην έξοδο από το τούνελ της πίστας, έκανε ένα αδιευκρίνιστο λάθος και έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα έπεσε στις προστατευτικές μπάρες και από εκεί, κατέληξε μέσα στην θάλασσα! 
Για μερικά δευτερόλεπτα σίγησαν τα πάντα. Όλοι πίστευαν πως ο ίδιος δεν θα έβγαινε ζωντανός μετά από το ασύλληπτο περιστατικό που μόλις είχε συμβεί. Ευτυχώς, μετά από λίγο φάνηκε το κράνος του Ιταλού να αναδύεται από το νερό και αμέσως τα διασωστικά συνεργεία κατευθύνθηκαν προς το μέρος του, για να του παράσχουν τις πρώτες βοήθειες. Ο Ασκάρι δεν είχε τραυματιστεί βαριά. Μια βάρκα τον ανέσυρε από το νερό και αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα στη μύτη, εξαιτίας της σφοδρής πτώσης του στο νερό. 
Κανείς δεν θα μπορούσε να μαντέψει πως η επεισοδιακή αυτή εμφάνιση του Ιταλού οδηγού στο Μονακό, θα ήταν και η τελευταία του στην Formula 1... Δυστυχώς όχι γιατί ο ίδιος αποσύρθηκε από το άθλημα, αλλά επειδή τραυματίστηκε θανάσιμα μόλις τέσσερις ημέρες μετά το συμβάν του Μονακό. Κατά την διάρκεια δοκιμών με μονοθέσιο της Φεράρι, το νήμα της ζωής του Ιταλού οδηγού κόπηκε αιφνίδια.
Ο Αλμπέρτο Ασκάρι, στις 26 Μαΐου του 1955, μαζί με τον φίλο του και οδηγό της Φεράρι, Εουτζένιο Καστελότι, αποφάσισε να δοκιμάσει και εκείνος το μονοθέσιο των «τιφόζι», λίγα εικοσιτετράωρα πριν το ιταλικό Γκραν Πρι της Μόντσα. Στον τρίτο γύρο της πίστας, σε μια απότομη στροφή, δεν μπόρεσε να ανακτήσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, προσέκρουσε στον τοίχο και τραυματίστηκε σοβαρά. Υπέκυψε στα τραύματα του μόλις λίγα λεπτά μετά την σφοδρή σύγκρουση. Η μοιραία αυτή στροφή, στην οποία ο Ιταλός οδηγός «άφησε» την τελευταία του πνοή, στην συνέχεια πήρε το όνομα του. 
Λέγεται πως ο ίδιος πίστευε πολύ στις προλήψεις και σε κάθε αγώνα, φορούσε ένα συγκεκριμένο μπλε κράνος, το οποίο θεωρούσε πως του έφερνε τύχη. Την ημέρα εκείνη δεν είχε φορέσει το δικό του κράνος για μια και μοναδική φορά, αλλά είχε δανειστεί εκείνο του φίλου του, Εουτζένιο Καστελότι. Επιπλέον, λέγεται πως δεν ήθελε ποτέ να αγωνίζεται την 26η ημέρα του μήνα διότι η 26η Ιουλίου ήταν μια ημερομηνία που τον είχε σημαδέψει, εξαιτίας του χαμού του πατέρα του…
Ο τελευταίος Ιταλός πρωταθλητής, Αλμπέρτο Ασκάρι, ήταν ο πρώτος που κατέληξε στα νερά του λιμανιού του Μονακό το 1955, ωστόσο δεν ηταν και ο τελευταίος. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1965, ο Πολ Χόκινς, Αυστραλός οδηγός της Λότους έπεσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στην θάλασσα του Μονακό. Και εκείνος κατάφερε να βγει ζωντανός, παρά το σοκαριστικό αυτό ατύχημα. Δυστυχώς και ο Χόκινς έχασε την ζωή του λίγα χρόνια αργότερα, σε ένα δυστύχημα κατά τη διάρκεια του Tourist Trophy στην Βρετανία. Το μονοθέσιο του μετά από δυνατή πρόσκρουση στον τοίχο, τυλίχθηκε στις φλόγες, με τον ίδιο να μην προλαβαίνει να σωθεί. Το έτος ήταν 1969 και το ημερολόγιο έδειχνε, εντελώς συμπτωματικά, 26 Μαΐου.
www.bnsports.gr
