Ένας από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τα ελληνικά γήπεδα, ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα γεννήθηκε μία μέρα σαν σήμερα, στις 4 Φεβρουαρίου του 1972 και το BN Sports θυμάται πώς η κόντρα με τον Φαν Χάαλ και ο… Θεός τον έκαναν να επιλέξει τον Ολυμπιακό!
Αναμφίβολα, πρόκειται για έναν (υπερ)ταλαντούχο και χαρισματικό παίκτη που είχαν την τιμή να φιλοξενήσουν τα ελληνικά γήπεδα. Ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα γίνεται σήμερα 52 ετών. Το προσωνύμιο «μάγος» δεν του αποδόθηκε τυχαία από τους φίλους της ομάδας που τον λάτρεψαν και φρόντισαν να του το δείξουν με κάθε δυνατό τρόπο.
Όπως όταν ήρθε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1999, με τον κόσμο του Ολυμπιακού να σπεύδει να τον υποδεχθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού επιφυλάσσοντας στον Βραζιλιάνο άσο μία υποδοχή κάτι παραπάνω από θερμή. Ο Τζιοβάνι φρόντισε με τη σειρά του να τους αποζημιώσει εντός αγωνιστικού χώρου από τις πρώτες του εμφανίσεις με την ερυθρόλευκη φανέλα.
Η φρενίτιδα στις τάξεις των οπαδών της ομάδας όταν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή, ήταν απόλυτα δικαιολογημένες. Εξάλλου, μιλάμε για έναν παίκτη που είχε έρθει από τη Μπαρτσελόνα, ένα από τα μεγαθήρια της δεκαετίας του ’90, και που έναν χρόνο πριν είχε φτάσει με τη χώρα του μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στη Γαλλία.
Πώς προέκυψε, λοιπόν, η απόφασή του να έρθει στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού; Οι διαπραγματεύσεις με τη Μπαρτσελόνα ήταν «σκληρές», τελικά όμως ο καταλανικός σύλλογος είπε το «ναι» και απέμενε πλέον η συγκατάθεση του Τζιοβάνι. Οι Πειραιώτες έπρεπε να βρουν έναν τρόπο για να τον πείσουν. Κάτι που έγινε χάρη στη συμβολή του Γιώργου Λούβαρη, του Πέτρου Κόκκαλη, αλλά και του… Θεού!
«Ακούω τον Θεό σε όλες μου τις αποφάσεις. Του ζήτησα ένα σημάδι για πού θα έπρεπε να πάω. Και μου υπέδειξε την Ελλάδα», έχει δηλώσει πρόσφατα. Η σεζόν 1998/1999, η τρίτη του με τα χρώματα της Μπαρτσελόνα, είχε ολοκληρωθεί με τον ίδιο να μετρά πέντε γκολ και τρεις ασίστ σε 23 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις.
Παράλληλα, αυτή ήταν η δεύτερη χρονιά του Λουίς Φαν Χάαλ στον πάγκο της ομάδας, η οποία σηματοδότησε και την άφιξη Ολλανδών παικτών, όπως οι Ρόναλντ ντε Μπουρ, Πάτρικ Κλάιφερτ, Φιλίπ Κοκού και Μπαουντεβάιν Ζέντεν. Ο Τζιοβάνι είδε το χρόνο του να μειώνεται σημαντικά, αλλά και η σχέση του με τον προπονητή δεν ήταν η ιδανική.
Παρότι την πρώτη σεζόν που συνυπήρξαν πανηγύρισαν το νταμπλ, η έλευση των Ολλανδών στους «μπλαουγκράνα» σήμανε ταυτόχρονα τη ρήξη στις σχέσεις τους. Ο Φαν Χάαλ πίστευε ότι δεν είχε (αγωνιστική) θέση στη δική του ποδοσφαιρική νοοτροπία, δεν τον ήθελε στην ομάδα και άρχισε να τον παραγκωνίζει.
Και κάπως έτσι, το καλοκαίρι του 1999, η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να τον παραχωρήσει μετά τις πιέσεις και του Φαν Χάαλ για να τον «ξεφορτωθεί». Εκτός από τον Ολυμπιακό, υπήρχαν φυσικά κι άλλες ομάδες που έδειξαν ενδιαφέρον για τον Βραζιλιάνο. Όμως, μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με την ομάδα της Βαρκελώνης, οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν τη μεγάλη έκπληξη, όταν στις 8 Ιουλίου έγινε γνωστή η συμφωνία μεταξύ ομάδας και παίκτη.
«Ήμουν διακοπές με τη σύζυγό μου. Για να πω την αλήθεια, στην αρχή δεν ήθελα να πάω στην Ελλάδα, γιατί μόλις είχα παίξει σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και ήξερα ότι, αν πήγαινα στην Ελλάδα, η συμμετοχή μου στην Εθνική ίσως δυσκόλευε. Ήταν κι άλλες οι ομάδες που ενδιαφέρονταν για εμένα, η επικοινωνία τότε ήταν δύσκολη και υπήρχαν οι ρήτρες που έπρεπε να συζητήσουμε», ανέφερε σχετικά με εκείνο το «καυτό» καλοκαίρι του 1999.
«Ζήτησα ένα σημάδι από τον Θεό για το πού έπρεπε να πάω. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια των διακοπών μου, μας πλησίασαν δύο άτομα ρωτώντας μας εάν μας αρέσουν οι παραλίες. Απάντησα πως, ναι, και τότε εκείνοι αποκρίθηκαν: ‘Τότε πρέπει να πάτε στην Ελλάδα!’», αυτό ήταν το σημάδι που αναζητούσε ο Τζιοβάνι και, αφού το έλαβε, αποφάσισε για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του.
«Όταν το deal ολοκληρώθηκε, ήξερα ότι στην Ελλάδα θα περάσω χρόνια χαράς και ευτυχίας. Ήμουν σίγουρος για αυτό και όταν ήρθα στο αεροδρόμιο και είδα όλο εκείνο το πλήθος, ήμουν ακόμη πιο σίγουρος». Πράγματι, η υποδοχή του από τους φίλους του Ολυμπιακού ήταν φαντασμαγορική.
Το ίδιο καλοκαίρι, έδεσε στο «λιμάνι» και ο Ζλάταν Ζάχοβιτς από την Πόρτο, ενώ λίγα χρονιά μετά ακολούθησαν κι άλλοι εξέχοντες ποδοσφαιριστές, μεταξύ των οποίων οι Κριστιάν Καρεμπέ και Ριβάλντο.
Ο Τζιοβάνι έμεινε στον Ολυμπιακό για έξι χρόνια, πραγματοποίησε μερικές «μυθικές» εμφανίσεις, αγαπήθηκε και αγάπησε το σύλλογο, ώσπου το 2005 αποχώρησε βαθιά συγκινημένος, σε ένα, ομολογουμένως, πολύ δύσκολο αντίο.
Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, ενώ τη σεζόν 2003/2004 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 21 γκολ. Μία… ερυθρόλευκη καριέρα γεμάτη από στιγμές μαγείας και γκολ (97 σε 208 συμμετοχές), ένας ποδοσφαιριστής που θα μνημονεύεται για πάντα στις τάξεις όχι μόνο των φίλων του Ολυμπιακού, αλλά γενικά του φίλαθλου ελληνικού κοινού.
«Εμπιστεύτηκα τον Θεό [για την επιλογή μου] και με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Η Ελλάδα ήταν από τα καλύτερα μέρη όπου έζησα. Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε το προνόμιο να αγωνιστώ στον Ολυμπιακό».
Άρτεμις Κλεφτάκη
www.bnsports.gr
