Σχετικά Άρθρα
«Κυρίες Δεσποινίδες και Κύριοι»… ο Γιάννης Διακογιάννης υπήρξε ο απόλυτος influencer, πολύ πριν ακούσουμε τον όρο, μαγεύοντας με τη φωνή του όλη την Ελλάδα!
Ολυμπιακός Οσέρ 1-1: Η μέρα που το MEGA αλλαζε για πάντα την τηλεόραση στην Ελλάδα!
Οι Κυριακές, για όσους αγαπάμε το ποδόσφαιρο δεν ήταν πάντα ίδιες. Στις δεκαετίες του '70 και του ’80 τα ηλεκτρονικά Μέσα αποτελούσαν αποκλειστικά η Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο. Δεν υπήρχε φυσικά ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων, συνδρομητικά κανάλια και τηλεοπτικά συμβόλαια ομάδων.
Το διαδίκτυο που παρέχει σήμερα αυτή την αμεσότητα στην ενημέρωση θα αποτελούσε ιδανικό σενάριο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα όλα τα παιχνίδια της τότε Α' Εθνικής να ξεκινούν την ίδια ώρα και ο μοναδικός τρόπος για να ενημερωθεί κανείς για την εξέλιξη τους να είναι το ραδιόφωνο, συνάμα οι εκφωνητές της αγώνων ήταν το ίδιο δημοφιλείς όσο και οι πρωταγωνιστές των αγωνιστικών χώρων.
Το τρανζιστοράκι μέρος της αθλητικής κουλτούρας της εποχής
Όσοι φίλαθλοι δεν είχαν τη δυνατότητα να προμηθευτούν ένα από τα «μαγικά» χαρτάκια για να δουν στο γήπεδο τον αγώνα της αγαπημένη τους ομάδας, η πλειοψηφία δηλαδή, ακολουθούσαν με ευλάβεια την «ιεροτελεστία» της Κυριακής. Με ανυπομονησία περίμεναν η ώρα να δείξει 14:45,για να «καρφωθούν» στο τρανζιστοράκι, το μικρό φορητό ραδιόφωνο με τις μπαταρίες και να ακούσουν λεπτό προς λεπτό τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος μέσα από τα ερτζιανά.
Ήρωες τους δεν ήταν μόνο ο Σιδέρης, ο Δεληκάρης, ο Παπαϊωάννου, ο Δομάζος, ο Κούδας, ο Αλεξιάδης αλλά και οι ραδιοφωνικοί εκφωνητές ποδοσφαίρου που θα αποτελούσαν κατά κάποιο τρόπο τους οδηγούς σε αυτό το μοναδικό αθλητικό ταξίδι των 2 ωρών, αυτοί που μέσω της περιγραφής των φάσεων θα προσπαθούσαν να τους μεταφέρουν νοερά στις κερκίδες και με τις κατάλληλες φράσεις να τους εικονοποιήσουν αυτά που θα εξελίσσονταν εντός κι εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Ο κόσμος τους αγαπούσε και ταυτιζόταν με τις φωνές τους. Ήταν οι αφανείς ήρωες, οι σταρ δίχως πρόσωπο που τους κρατούσαν συντροφιά στις αγωνιστικές χαρές και λύπες της Κυριακής. Αυτή η δημοτικότητα τους είχε βέβαια εξήγηση. Με την Τηλεόραση να βρίσκεται στα πρώτα της βήματα, το Ραδιόφωνο ήταν το κυρίαρχο Μέσο με τεράστια δυναμική αφού βρισκόταν σε κάθε σπίτι σε κάθε γωνιά της χώρας. Παρείχε εκτός από ενημέρωση, ψυχαγωγία αλλά και μια σύντομη απόδραση από τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Οι αφανείς πρωταγωνιστές σε πρώτο πλάνο!
Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι άνθρωποι που κρύβονταν νοσταλγικά εκΑντείνα χρόνια πίσω από τα μικρόφωνα του Ραδιοφώνου της ΕΡΤ και της ΥΕΝΕΔ; Τις απαντήσεις μας τις δίνει το αφιέρωμα της εκπομπής «Παρασκήνιο» που προβλήθηκε από την ΕΡΤ στις αρχές του 1981. Στο 10λεπτο αυτό αφιέρωμα ο Σπύρος Βέργος συνομιλεί και παρουσιάζει κατά σειρά τον «μπασκετικό» Λουκά Παπαϊωάννου, τον Βασίλη Κοντοβαζαινίτη ή αλλιώς η ραδιοφωνική φωνή του τελικού του Γουέμπλεϊ, τον Αντώνη Πυλιαρό που εκτός από τις εκατοντάδες ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις κάλυπτε με επιτυχία και τις παρελάσεις που μεταδίδονταν σε εθνικό δίκτυο, τον Στάθη Γαβάκη, η φωνή των «Επικαίρων» και των αμέτρητων διαφημιστικών σποτ και τον Γιώργο Πολυχρονίου, τον μετέπειτα μουσικό παραγωγό και τηλεοπτικό παρουσιαστή, τότε μόνιμο θαμώνα των δημοσιογραφικών θεωρείων της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Στη σύντομα αυτά πορτρέτα, εξηγούν μπροστά στην κάμερα αυτή τη φορά, για το πως ξεκίνησαν την καριέρα τους, τους κανόνες που διέπουν το επάγγελμα τους και που οφείλουν να ακολουθούν, καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάθε Κυριακή στα γήπεδα. Δε λείπουν φυσικά από τις διηγήσεις τους και τα ευτράπελα περιστατικά που έχουν συναντήσει.
Δείτε το πραγματικά σπάνιο τηλεοπτικό αφιέρωμα εδώ:
Ο κατάλογος των πρωταγωνιστών εκείνων των ραδιοφωνικών εποχών δε θα μπορούσε φυσικά να εξαντληθεί μόνο στους συμμετέχοντες του τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί το όνομα του πρωτεργάτη της αθλητικής ενημέρωσης Μιχάλη Γιαννακάκου όπως και αυτά των πιο σύγχρονων του, Βασίλη Γεωργίου, Γιάννη Λογοθέτη, Ηρακλή Κοτζιά, Κώστα Μότση κ.α
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, η τεχνολογία με τα τεράστια άλματα προόδου έφερε στη ζωή μας μια υπέρ προσφορά αναλογικών και ψηφιακών Μέσων που παρέχουν τεράστιες δυνατότητες ατομικής ψυχαγωγίας και ενημέρωσης σε βαθμό που η σωστή κατανάλωση τους αποτελεί καθημερινό αγώνα δρόμου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως αρκετοί αναπολούν με νοσταλγία εκείνες τις εικόνες μιας πιο αθώας εποχής.
Στα πλαίσια αυτά και όπως ήταν φυσικό, το Ραδιόφωνο έχασε στην πορεία την αίγλη του όμως εξακολουθεί να στέκεται όρθιο παρά τις αντιξοότητες, να εκσυγχρονίζεται, να είναι αυθεντικό, φιλικό και να μας μεταφέρει όπως μόνο εκείνο μπορεί, τη μαγεία του ήχου. Εμείς καλούμαστε απλά να του ανοίξουμε την πόρτα και να το αγαπήσουμε. Όπως το αγάπησαν κάποιοι συντελεστές του που αφιέρωσαν τη ζωή τους (κάποιοι συνεχίζουν ακόμη-τρανταχτό παράδειγμα ο Γιάννης Πετρίδης με την εκπομπή του στο Α’ Πρόγραμμα από το 1975) πίσω απ’ τα μικρόφωνα επιμορφώνοντας γενιές και γενιές, αποτελώντας έτσι κομμάτι της σύγχρονης αθλητικής ,μουσικής και πολιτιστικής κουλτούρας του τόπου μας
