Τις περισσότερες φορές, είναι δύσκολο, εώς αδύνατο, να διακρίνει κάποιος τη στιγμή που ξεκινά να γράφεται ιστορία. Η 1η Δεκεμβρίου του 1959, και η έλευση του Μπιλ Σάνκλι στο λιμάνι για να αναλάβει τη Λίβερπουλ, δεν ήταν εξαίρεση για αυτό τον κανόνα. 15 χρόνια, 3 πρωταθλήματα, 2 FA Cup και ένα Κύπελλο UEFA μετά, όμως, όταν ο Σάνκλι θα αποχωρούσε, πλέον, από τους «reds» ως θρύλος, και όλοι θα ήταν σίγουροι, ότι το διάστημα αυτό γράφτηκε μια σπουδαία ιστορία.
Η Λίβερπουλ εξερχόταν από την έκτη δεκαετία του 20ου αιώνα σε κρίση. Βρισκόμενη στη δεύτερη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, οι «Ρεντς» ήταν ήδη 13 χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα της πρώτης σεζόν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και η κατάσταση δεν έδειχνε να βελτιώνεται. Μετά την 11η θέση στη δεύτερη κατηγορία τη σεζόν 1954/55, η καλύτερη θέση που είχε κατακτήσει στην Division 2, ήταν η 3η, και ήταν φανερό ότι χρειαζόταν κάτι να αλλάξει.
Αυτό το κάτι, ίσως, για πολλούς να μην ήταν το να δοθούν στα ηνία στον Μπιλ Σάνκλι. Ο Σκωτσέζος προπονητής, και πρώην ποδοσφαιριστής της Πρέστον Νορθ Εντ (297 συμμετοχές με 13 γκολ από το 1933 ως το 1949), ήταν μέχρι πρότινος προπονητής της Χάντερσφιλντ, ομάδας, επίσης, δεύτερης κατηγορίας. Όχι κάτι το ιδιαίτερο εκεί για τον Σάνκλι, με την πρώην ομάδα του να βρίσκεται μεταξύ 14ης και 6ης θέσης από το 1956 ως τι 1959 που ήταν στο τιμόνι της. Στο Λίβερπουλ, όμως, τα πράγματα θα άλλαζαν.
Με το καλημέρα, ο Σάνκλι πήρε την απόφαση να κάνει μεγάλες αλλαγές στην ομάδα, κάποιες από τις οποίες είναι, πλέον, η κανονικότητα. Αρχικά, καθιέρωσε τη χρήση λεωφορείου για να πηγαίνουν οι παίκτες στην προπόνηση, αλλά και στο γεύμα μετά από αυτή, στο Άνφιλντ. Δύο κινήσεις που στόχευαν, κυρίως, στην ψυχολογία, και στο να φέρουν τους παίκτες πιο κοντά. Επιπλέον, εισήγαγε προπονητικό πρόγραμμα φυσικής κατάστασης αλλά και διαιτολόγιο για τους ποδοσφαιριστές.
Στα αμιγώς ποδοσφαιρικά, ο Σάνκλι μέσα σε ένα χρόνο αποδέσμευσε 24(!) ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας, πήρε τα μέγιστα από τον ήδη υπάρχοντα αστέρα της ομάδας, Ρότζερ Χαντ, και έκανε στοχευμένες, χρήσιμες και κυρίως value for money μεταγραφές. Επί των ημερών του, αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές όπως οι Ρον Γέιτς και ο Ιαν Σεντ Τζον. Παίκτες μετέπειτα θρύλοι της ομάδας, αποκτήθηκαν με πολύ χαμηλά ποσά κατά τη διάρκεια της παρουσίας του Σάνκλι, όπως ο τερματοφύλακας Ρέι Κλέμενς, αλλά και φυσικά ο Κέβιν Κίγκαν, το 1967 και το 1971 αντίστοιχα, αμφότεροι από τη Σκάνθορπ.
Το ξεκίνημα του Σκωτσέζου στο Μερσεσάιντ δεν ήταν το καλύτερο, καθώς στα δύο πρώτα του παιχνίδια γνώρισε ισάριθμες ήττες. Η πρώτη, στην έδρα της Κάρντιφ με 0-4, ενώ στο δεύτερο παιχνίδι στην έδρα της Τσάρλτον, θα γνωρίσει και πάλι την ήττα με 0-3. Μετά, όμως, από δύο ήττες με συνολικό σκορ 0-7, έμελλε να αλλάξουν όλα.
Η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία, άργησε μια σεζόν, αλλά ήρθε, με τη Λίβερπουλ να ανεβαίνει στη Division 1 τη σεζόν 1963/64 και μάλιστα να κατακτά την 8η θέση, στην επιστροφή της μετά από οκτώ σεζόν. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι επιτυχίες άρχισαν να πέφτουν σαν βροχή. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος τη δεύτερη σεζόν (1963/64) στην πρώτη κατηγορία, και μετά από 17 χρόνια μακριά από τίτλους, θα μπορούσε να είναι μια τρελή ιστορία από μόνη της, αλλά ο Σάνκλι και η καταπληκτική ομάδα που είχε δημιουργήσει, δεν σταμάτησαν εκεί.
Την επόμενη σεζόν (1964/65), ήρθε και το πρώτο FA Cup στην ιστορία της Λίβερπουλ, με 2-1 στην παράταση επί της Λιντς Γιουνάιτεντ. Μέσα σε τρεις σεζόν, ο Σάνκλι είχε καταφέρει να μεταλλάξει το DNA της ομάδας, και να το μπολιάζει για τα καλά με πρωταθλητισμό.
Την ίδια χρονιά, η ομάδα του Μερσεσάιντ θα κάνει και την πρώτη της σπουδαία ευρωπαϊκή πορεία με τον Σάνκλι, όταν και θα φτάσει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Εκει, λίγες μέρες μετά την κατάκτηση του FA Cup, θα αντιμετωπίσει την Ίντερ. Η ιταλική ομάδα βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της για την εποχή, όντας Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Κόσμου και Ιταλίας, λίγους μήνες αργότερα. Στο πρώτο ματς στο Άνφιλντ, η ομάδα του Σάνκλι θα καταφέρει να διαλύσει τους Μιλανέζους με 3-1 αλλά στη ρεβάνς θα λυγίσει με 3-0, αφού στην Ιταλία η Ίντερ έπαιζε με… 12 παίκτες οπως έγραψε ο τύπος της εποχής, υπονοώντας την κακή στην διαιτησία του Ισπανού Ορτίθ.
Το… πρώτο μέρος της κυριαρχίας της Λίβερπουλ, υπό τις οδηγίες του Σκωτσέζου, θα ολοκληρωθεί με την κατάκτηση ακόμα ενός πρωταθλήματος, του δεύτερου για τον Σάνκλι και έβδομου στην ιστορία της ομάδας, τη σεζόν 1965/66, αφήνοντας έξι πόντους πίσω της τη μεγάλη Λιντς της εποχής, που τότε ξεκινούσε την καταπληκτική πορεία που θα είχε για την επόμενη δεκαετία.
Κάπου εδώ, οι «Ρεντς» και ο Σκωτσέζος αποφάσισαν να κάνουν ένα… διάλειμμα. Ακολούθησαν πέντε σεζόν χωρίς τίτλο, και η αλήθεια είναι ότι αυτό, πλέον, ξένιζε. Και αυτή ήταν και η μεγάλη νίκη του Σάνκλι: είχε μετατρέψει τη Λίβερπουλ, από μια ομάδα που περιφερόταν στη δεύτερη κατηγορία, σε μια ομάδα που απαιτούσε τίτλους. Και έτσι και έκανε, επιστρέφοντας στην κορυφή του πρωταθλήματος, με το τρίτο, και τελευταίο δικό του, στα χρόνια του στην ομάδα, τη σεζόν 1972/73. Αλλά η χρονιά αυτή, είχε και κερασάκι στην τούρτα. Αυτό ήταν η κατάκτηση του UEFA Cup, πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στην ιστορία της ομάδας, επί της Γκλάντμπαχ με σκορ 3-2 (νίκη 3-0 στο Άνφιλντ, ήττα 0-2 στη Γερμανία). Το όνομα της Λίβερπουλ ακούστηκε πλέον ηχηρά και εκτός νησιού, και τέθηκαν οι βάσεις για την απόλυτη κυριαρχία της επόμενης 15ετίας.
Το 1973/74, θα ηταν η τελευταία σεζόν του στον πάγκο της Λίβερπουλ, κάτι που έγινε εντελώς ξαφνικά μία μέρα τον Ιούλιο του 1974 όταν ανακοίνωσε ότι αποχωρεί. Το σοκ ήταν μεγάλο, καθώς κανείς δεν το περίμενε, και με τα χρόνια φάνηκε πως και ο ίδιος το είχε μετανιώσει. Πάντως σε αυτήν την σεζον, οι «Ρεντς» θα κατακτήσουν ακόμα έναν τίτλο. Πιο συγκεκριμένα, στον τελικό του FA Cup στο Wembley, θα επιβληθούν με 3-0 της πανίσχυρης Νιούκαστλ, η οποία έως τότε ήταν αήττητη σε οποιο τελικο είχε παίξει σχεδόν για 90 χρόνια. Ήταν ο τελικος του Κίγκαν με δυο πολύ ωραία γκολ και μια πολύ ηχηρή «δήλωση» ότι πλέον η ομάδα ήταν εδώ, και θα έμενε για πολύ καιρό!
Με τον τελευταίο αυτό τίτλο, θα κλείσει με τον πιο γλυκό τρόπο ο κύκλος του Σκωτσέζου μάνατζερ στο τιμόνι τους. Ένας κύκλος που, αν μη τι άλλο, μεταμόρφωσε τους «Κόκκινους», και έθεσε τις βάσεις ώστε να είναι, πλέον, στη συζήτηση για τις μεγάλες δυνάμεις τόσο του αγγλικού, όσο και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Όλοι γνωρίζουν τη συνέχεια, με τη Λίβερπουλ να σαρώνει τους εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους μέχρι και το τέλος των 80s. Και κανείς, δε μπορεί να αρνηθεί, ότι και αυτές οι επιτυχίες έχουν, άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο, την υπογραφή του Μπιλ Σάνκλι, του ανθρώπου που έβαλε για τα καλά τη Λίβερπουλ στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Και όλα αυτά, τα ξεκίνησε εκείνη την αδιάφορη, κρύα μέρα της 1ης Δεκεμβρίου του 1959.
Τη μέρα που γέννησε τη Λίβερπουλ όπως την ξέρουμε σήμερα.
Χρήστος Αναγνώστου
www.bnsports.gr
