Ίσως ο πιο εμβληματικός παίκτης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Για την Εθνική Ελλάδος ήταν ήρωας, τα γκολ του μνημονεύονται μέχρι και σήμερα. Με 29 στο σύνολο, αριθμό-ρεκόρ για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της «γαλανόλευκης». Ένα από τα τελευταία, ήταν το καλύτερο απ’ όλα και εκείνο που για χρόνια θα τον έκανε το σήμα της παλαιότερης αθλητικής εκπομπής στην ελληνική τηλεόραση, της «Αθλητικής Κυριακής».
Τον Νίκο Αναστόπουλο τον ξέρουν, πλέον, μέχρι και... οι πέτρες. Στην Ελλάδα, τουλάχιστον, έγραψε μακρά ιστορία, άφησε το στίγμα του ανεξίτηλο, αγαπήθηκε πολύ, σήμερα όλοι τον σέβονται και οι μεγαλύτεροι αναπολούν τα μαγικά που έκανε στο γήπεδο.
Πέρασε από τον Πανιώνιο, τον Ολυμπιακό και τον Ιωνικό Νίκαιας. Όπου και αν πήγε δεν επαναπαυόταν σε απλώς ικανοποιητικές εμφανίσεις, οι επιδόσεις του βροντοφώναζαν «θέλω να μάθει ο κόσμος ποιος είμαι». Και τον έμαθε, και δεν τον ξέχασε ποτέ. Με την Εθνική Ελλάδος δε, κατέχει ρεκόρ τερμάτων, 29 στο σύνολο. Στην ακμή της καριέρας του ήταν απλά άπιαστος.
Ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ποιο γκολ να πρωτοθυμηθεί κανείς, ένα προς ένα ξεχωριστά. Φυσικά όμως, ένα είναι εκείνο που ξεχώρισε λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Ήταν το πιο όμορφο απ’ όλα! Στις 12 Νοεμβρίου 1986, η Εθνική αντιμετώπισε την Ουγγαρία στο ΟΑΚΑ για λογαριασμό των προκριματικών του Euro 1988. Τον αγώνα περιέγραφε ο «πατέρας» της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας, ο αείμνηστος Γιάννης Διακογιάννης.
Ο Αναστόπουλος, που αγωνιζόταν στην ευθεία της αμυντικής γραμμής των Μαγυάρων, τους ξεγέλασε όλους. Στο 32’ το σκορ ήταν 1-0 και εκείνος υποκρίθηκε ότι θα υποδεχόταν την μπάλα ανάμεσα σε δύο αμυντικούς, κάτι που δεν συνέβη... ποτέ. Προσποιήθηκε, άφησε την μπάλα να κυλήσει και... έγινε καπνός! Βρέθηκε απέναντι στον Γιόζεφ Σέντρεϊ, έδειξε να διστάζει, μόνο που ήταν μπλόφα. Περνώντας το αριστερό του πόδι πάνω από την μπάλα και ντριμπλάροντας προς τα δεξιά, πλάσαρε στην εστία και σκόραρε ένα από τα ομορφότερα γκολ που έχουν υπάρξει.
Όσο και αν προσπάθησαν να τον καλύψουν δύο ποδοσφαιριστές της αντίπαλης ομάδας, δεν τα κατάφεραν, και αυτό το γκολ απλώς επιβεβαίωσε το μεγαλείο του και το ρεπερτόριο ενός επιθετικού που οι κεφαλιές ήταν η... σπεσιαλιτέ του. Ικανότητα, άνεση, στυλ, ψυχραιμία, συγκέντρωση, στόχος. Όλα αυτά συνέθεταν ένα γκολ-αριστούργημα.
Γιατί να είναι τόσο ξεχωριστό; Επί σειρά ετών, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν πλέον ο ίδιος είχε σταματήσει την λαμπρή καριέρα του, τον καθιέρωσε ως το σήμα της πιο εμβληματικής και αγαπημένης αθλητικής εκπομπής στην ελληνική τηλεόραση, της «Αθλητικής Κυριακής». Μια εκπομπή που, ειδικά παιδιά και έφηβοι, λάτρευαν. Ακριβώς όπως λατρεύτηκε και ο ίδιος.
Στις 2 Νοεμβρίου 1988, έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με την «γαλανόλευκη», το 74ο στο Βουκουρέστι με αντίπαλο την Ρουμανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990.
Ξεχωριστό λοιπόν, αλλά όχι το πιο σημαντικό της καριέρας του. Αυτό έλαβε χώρα στην δεύτερη αγωνιστική του Euro 1980 κόντρα στην Τσεχοσλοβακία, από την οποία, βέβαια, ηττήθηκαν 3-1. Η σημαντικότητα αυτού του γκολ έγκειται στο γεγονός ότι ήταν η πρώτη διεθνής διοργάνωση που πέρασε η «γαλανόλευκη» και εκείνος ο πρώτος Έλληνας, αλλά και ο πρώτος παίκτης του Πανιωνίου, που σκόραρε, το μοναδικό του τέρμα μάλιστα, σε τόσο μεγάλη διοργάνωση. Ήταν 14 Ιουνίου και το λεπτό; Εννοείται το 14ο!
Υπάρχει και πιο σημαντικός λόγος. Αυτό το μαγικό γκολ τον έκανε ακόμη πιο περιζήτητο, ώστε να του ανοιχτούν αργότερα διάπλατα μεγάλες πόρτες στην καριέρα του, ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό τον Δεκέμβριο του 1980. Η καριέρα του με τους «ερυθρόλευκους» λαμπρή και ζηλευτή. Αφού καθιερώθηκε στην Ελλάδα, το γκολ του 1986 κόντρα στην Ουγγαρία τον ανέδειξε και στην Ευρώπη. Η μεγάλη πρόταση δεν θα αργούσε πολύ να ερθεί.
Η μεταγραφή του στο Καμπιονάτο, το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο εκείνη την εποχή, ήταν γεγονός. Ένα πρωτάθλημα στο οποίο μόλις δύο ξένοι επιτρεπόταν να παίξουν σε κάθε ομάδα. Για την Αβελίνο, το 1987, ένας από αυτούς ήταν ο Νίκος Αναστόπουλος, η οποία τον αγόρασε από τον Ολυμπιακό. Έτσι, έφυγε από την Ελλάδα και ήταν έτοιμος πια να δείξει σε όλη την Ευρώπη ποιος ήταν ο δικός μας «Αναστό».
Η Ελλάδα δεν τον ξέχασε ποτέ και τον ευχαριστεί βαθιά για όλες τις μαγικές στιγμές που της χάρισε.
Σουζάννα Μποντίνη
www.bnsports.gr
