γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στο μυαλό μου εκείνη τη βραδιά σαν σήμερα (02/10) το 2002 θα την έχω πάντα ως πιθανώς το καλύτερο παιχνίδι, από πλευράς απόδοσης, που έχω περιγράψει στο Champions League για ελληνική ομάδα όλα αυτά τα χρόνια, δεδομένων των συνθηκών και του ποιος ήταν ο αντίπαλος. Ναι, σπουδαία νίκη, η μεγαλύτερη του Παναθηναϊκού στο Άμστερνταμ με τον Άγιαξ, πολύ μεγάλη η επικράτηση του Ολυμπιακού με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της ΑΕΚ με τη Μίλαν, αλλά σαν την εμφάνιση της νύχτας του 3-3 με τη Ρεάλ του Ζιντάν και του Φίγκο, προσωπικά δεν έχω ξαναδεί.
Σχετικά Άρθρα
Ο Ζούλιο Σέζαρ στο BN Sports: «Κάθε φορά που σκέφτομαι το ματς κόντρα στη Μίλαν, το ζω από την αρχή» (video)
Ο Στέφανο Σορεντίνο θυμάται το βράδυ που η ΑΕΚ λύγισε τη Μίλαν: «Παρακαλούσα να μην τελειώσει το ματς! Ήταν το καλύτερο της καριέρας μου, αν και άκουσα αρκετά... ιταλικά!» (video)
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Για τη βραδιά εκείνη έχω αναφερθεί αναλυτικά στο βιβλίο μου με τίτλο «Ταξίδι στα αστέρια» που επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένο από τις εκδόσεις «ΤΟΠΟΣ» το 2021 και έχει μέσα την ιστορία των πρώτων εξήντα πέντε χρόνων στο Κύπελλο πρωταθλητριών/Champions league.
Διαβάστε το απόσπασμα:
«Εκείνες τις μέρες του 2002 με ταλαιπωρούσε ένα πρόβλημα στο χέρι και πριν το ματς με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο «Νίκος Γκούμας» πήγα στον επιστήθιο φίλο μου από τη δεκαετία του '80, τον ορθοπεδικό χειρουργό, Γιώργο Κατσιφαράκη, μήπως με κάποια ένεση ξεγελούσα τον αφόρητο πόνο. Ήταν 2 Οκτωβρίου και σύντομα θα ξεχνούσα τον πόνο μου απολαμβάνοντας μία βραδιά στην οποία η «Ένωση» κέρασε νέκταρ τους εραστές της καλής μπάλας!
Πριν αρχίσει το ματς με τη Ρεάλ των «γκαλάκτικος» (Ζιντάν, Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος, Γκούτι, Καμπιάσο, ΜακΜάναμαν, Ελγκέρα, Μοριέντες, Ρονάλντο που έπαιξε στη Μαδρίτη), η διευθύντρια επικοινωνίας της ΑΕΚ, Αγγελική Αρκάδη, κόρη του παλιού προέδρου, του αξέχαστου, Μιχάλη Αρκάδη, σε συζήτηση που είχαμε στα αποδυτήρια μου έλεγε πως οι παίκτες ένιωθαν απολύτως έτοιμοι και επέμεναν πως θα πάνε καλά. «Έχω καλό προαίσθημα» μου είπε, λίγο πριν ανέβω στις θέσεις των σχολιαστών. Δύο ώρες μετά θα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσω αν ότι είχαμε δει συνέβη πραγματικά! Η μαγεία που απόλαυσαν 20.000 θεατές (άσχετο αν στην ΟΥΕΦΑ δηλώθηκαν λιγότεροι με εντολή Ψωμιάδη) και εκατομμύρια τηλεθεατών εκείνη την Τετάρτη, ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Με το σκορ στο 3-1 υπέρ της «Ένωσης» στο πρώτο ημίωρο, το πλέον τεράστιο εύσημο ήταν πως η Ρεάλ (ομάδα που με σβηστές μηχανές διέσυρε τη Γκενκ με 6-1 και τη Ρόμα με 3-0 στην Ιταλία) φούλαρε τις μηχανές για να μη χάσει και η ομάδα του Ντελ Μπόσκε αναγκάστηκε να ψάχνει στο ατελείωτο ρεπερτόριό της τις διάφορες εμπνεύσεις για να γυρίσει το ματς.
Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μπορεί να δίχασε τον κόσμο, αλλά επειδή ήταν μεθοδικός, είχε ετοιμάσει τα πάντα σωστά, έχοντας ένα team ανθρώπων που δούλευαν μαζί του και τους εμπιστευόταν: τον Τάκη Περσία, τον Δημήτρη Μπουρουτζίκα και τον αφανή ήρωα, Αντώνη Δρακόπουλο, ο οποίος αποκρυπτογραφούσε για τον Ντούσκο και στον Ολυμπιακό, αλλά και στον ΠΑΟΚ τους αντιπάλους.
Εκείνο το βράδυ, δεν υπήρχε παίκτης που να υστέρησε, με τον Βασίλη Τσιάρτα, πιθανότατα στο πιο μεγάλο παιχνίδι της καριέρας του. Σκόραρε με φοβερό φάουλ, αφού είχε ήδη νικήσει τον Κασίγιας, δευτερόλεπτα νωρίτερα, αλλά η μπάλα είχε βρει το δοκάρι. Από δικό του κόρνερ ο Χρήστος Μαλαδένης σηκώθηκε ψηλά και πέτυχε το 2-1 και σε μία κίνηση ποίημα, ο Ντέμης Νικολαΐδης με κεφαλιά, από γέμισμα σε φάουλ του Τσιάρτα, έκανε το 3-1, με το στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας να νιώθεις πως θα καταρρεύσει! Η Ρεάλ βρήκε δυνάμεις με τον μοναδικό Ζιντάν να φτάσει το 3-3, ωστόσο, σε μία φάση για σεμινάριο, ο Ντέμης άδειασε τον Παβόν, με το πλασέ του να φεύγει ελάχιστα έξω και να μη γίνεται το 4-2.
Ο Σάκης Χιώτης ήταν σε μεγάλη βραδιά όπως και στη Μαδρίτη, μετά από τρεις εβδομάδες με τον Κώστα Κατσουράνη να επιβεβαιώνει το πόσο γρήγορα ανερχόταν το άστρο του και το δίδυμο Μιχάλη Καψή και Νίκου Κωστένογλου να εξαφανίζουν τον Ραούλ! Ο Μιχάλης Κασάπης ήταν βγαλμένος από το παρελθόν, σαν τα μεγάλα ματς με τη Μίλαν το 1994 και ο Θοδωρής Ζαγοράκης αποδείκνυε πως ήταν αμυντικός χαφ ευρωπαϊκού επιπέδου. Η Λίνα Ροδίτου, από τις καλύτερες σπουδάστριες που είχα ποτέ στη σχολή, είχε επωμιστεί τον ρόλο των συνεντεύξεων και δεν αρνήθηκε κανείς από τους μεγάλους πρωταγωνιστές να της μιλήσει, με το διευθυντή ειδήσεων του Mega, Νίκο Χατζηνικολάου, να της δίνει δημόσια συγχαρητήρια την επόμενη ημέρα!
Αν όμως το 3-3 ξάφνιασε τους πάντες, αυτό που έγινε στη Μαδρίτη ήταν άθλος! Η ΑΕΚ που έχανε με 2-0 από γκολ του ΜακΜάναμαν, από πάσες του Ρονάλντο, πέτυχε κάτι που μόνο οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Μπεστ και του Τσάρλτον, το 1968 και Μπορούσια Ντόρτμουντ το 2016-17 είχαν κατορθώσει στα ευρωπαϊκά ματς: να επιστρέψει στο Μπερναμπέου από δύο γκολ πίσω στο σκορ! Ο Μπάγεβιτς έχει αποσύρει Νικολαΐδη και Τσιάρτα, όταν το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο, αλλά αυτό που έγινε στη συνέχεια με τα γκολ του Κατσουράνη και τον Κοσταρικανό, Σεντένο, ήταν κάτι που το έβλεπες και δεν το πίστευες. Στη μετάδοση, την ώρα που ο Ίλια Ίβιτς, με αυτό το απαράμιλλο στιλ που είχε, ξεκίνησε τις ντρίπλες, θυμάμαι να λέω πως κάτι μπορεί να γίνει, αλλά μόλις ο Σεντένο πλάσαρε στα δίχτυα, φώναξα: «Εκπληκτικό, 2-2, εκπληκτικό»...!
Έξω από το γήπεδο πέτυχα δακρυσμένο τον Μίμη Παπαϊωάννου: «Τι θα έδινες για να έπαιζες απόψε;» τον ρώτησα, για να μου απαντήσει ρίχνοντας μία ματιά προς τον επιβλητικό όγκο ενός σταδίου στο οποίο ίσως να είχε μεγαλουργήσει αν το 1966 τον έδινε η ΑΕΚ στη Ρεάλ: «Τι θα 'δινα; Τη ζωή μου θα 'δινα για να ξανάπαιζα»...! Την επόμενη μέρα στο αεροδρόμιο, ο κόσμος περίμενε φωνάζοντας το ευρηματικό σύνθημα: «Ντούσαν προδότη, κράτα την ΑΕΚ πρώτη!», αφού η ομάδα ήταν μπροστά και στο πρωτάθλημα!
Η ισοπαλία με τη Γκενκ, 1-1 στη Νέα Φιλαδέλφεια, σημαδεύτηκε από μία προκλητικά εχθρική διαιτησία του Ελβετού Μπουζάκα, που κανείς δεν μου βγάζει από το μυαλό, πως ήταν ένα ξεκάθαρο «μήνυμα» της ΟΥΕΦΑ προς τον Μάκη Ψωμιάδη να πάψει να «κρύβει» τα πραγματικά εισιτήρια!
Στη Ρώμη, στο τελευταίο ματς, η «Ένωση» ήθελε μόνο τρεις πόντους και το τελικό 1-1 την άφησε στην τρίτη θέση, αήττητη μεν αλλά και χωρίς νίκη...ήταν όμως ένα τρομερό σερί και κυρίως η νύχτα της Νέας Φιλαδέλφειας με το 3-3 απέναντι στους Galacticos θα μνημονεύεται για πάντα!»
Υ.Γ.: Ως σπάνιο κειμήλιο κρατάω πάντα την υπογεγραμμένη φανέλα που μου έδωσε ο Βασίλης Τσιάρτας και μάλιστα με ξεχωριστή αφιέρωση στο γιο μου.
