Μία μέρα σαν και αυτή (13/09), 64 χρόνια πίσω η Ελλάδα φορούσε τα… καλά της και έβγαινε στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός άνοιξε «λογαριασμό» στο γιορτινό «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και λίγο έλειψε να… σοκάρει τη Μίλαν των Μαλντίνι, Λίντχολμ, Αλταφίνι και Γκρίλο τους οποίους περίμεναν οι παρευρισκόμενοι να «χαζέψουν» από κοντά.
Ημερομηνία ορόσημο η 13η του Σεπτέμβρη για το ελληνικό ποδόσφαιρο, με τον εκπρόσωπο Ολυμπιακό να… γράφει τα πρώτα του ευρωπαϊκά χιλιόμετρα στο κοντέρ. Οι «ερυθρόλευκοι», έστω και με ένα χρόνο καθυστέρηση (το 1958 η κληρωτίδα τους είχε φέρει αντιμέτωπους με τη Μπεσίκτας σε ματς που δεν έγιναν λόγω της τεταμένης πολιτικής κρίσης), άνοιγαν τα «φτερά» τους και έπαιρναν για πρώτη φορά άρωμα Ευρώπης σε επίσημη διοργάνωση (Κύπελλο Πρωταθλητριών, πρώτος γύρος).
Ένα μακρύ ταξίδι ξεκινούσε και το μέγεθος του αντιπάλου προξενούσε δέος, θαυμασμό αλλά και κίνητρο. Η κραταιά Μίλαν, που 4 χρόνια αργότερα κατέκτησε το πρώτο της «τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά», των Τσέζαρε Μαλντίνι, Φρενσέσκο Ζαγκάτι, Νιλς Λίντχολμ, Ζοζέ Αλταφίνι και Ερνέστο Γκρίλο ήρθε στο δρόμο των Πειραιωτών και μία μέρα σαν και αυτή αποτέλεσε την πρώτη αντίπαλο ελληνικών ομάδων στα Κύπελλα Ευρώπης.
Οι κερκίδες του ξερού τότε «Γεώργιος Καραϊσκάκης» γέμισαν από νωρίς με διψασμένους φίλους και υποστηρικτές ακόμα και άλλων ομάδων. Τα πράγματα το 1959 ήταν σαφώς πιο φιλήσυχα και ρομαντικά σε σχέση με το σήμερα, καθώς άπαντες σέβονταν τη διαφορετική επιλογή του διπλανού. Χαρακτηριστικό δείγμα η αντιπροσωπεία παικτών του Παναθηναϊκού που επισκέφθηκε το ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή του Ολυμπιακού για να προσφέρει μια ανθοδέσμη και να ευχηθεί καλή επιτυχία.
Κάτι περισσότερο από 20 χιλιάδες κόσμος (καταγεγραμμένος τουλάχιστον) βρέθηκε το μεσημέρι εκείνο στο φαληρικό γήπεδο, με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να κάνουν… πάρτι βλέποντας τα έσοδα από τα εισιτήρια στα ταμεία τους. Πέρα από τον ενθουσιασμό που διοχέτευε η πρώτη φορά όμως, αρκετοί από όσους παρακολούθησαν τον αγώνα ιδίοις όμμασι, βρίσκονταν εκεί για άλλο λόγο.
Σε μια εποχή χωρίς εικόνα και ήχο από όσα συνέβαιναν εκτός των τειχών, το δέλεαρ για να παρακολουθήσουν από κοντά τον μεγάλο ηγέτη Τσέζαρε Μαλντίνι και τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή με τη Βραζιλία, Ζοζέ Αλταφίνι ήταν μεγάλο, τεράστιο. Πρωτοφανές και ίσως μοναδικό.
Στο καθαρά αγωνιστικό σκέλος, οι Πειραιώτες όχι μόνο δεν τα… έχασαν μπρος στο μεγαθήριο αλλά λίγο έλλειψε να πανηγυρίσουν και την πρώτη τους νίκη στα Κύπελλα Ευρώπης στην «παρθενική» τους συμμετοχή σε αυτά. Στο 19’ , ο Κώστας Παπάζογλου έβαλε το πρώτο ελληνικό γκολ στην Ευρώπη από κόρνερ του Υφαντή για να έρθει η απάντηση από τον «δαιμόνιο» Αλταφίνι με το κεφάλι (33’). Πριν βγει όμως το πρώτο σαραντεπεντάλεπτο, οι «ερυθρόλευκοι» χτύπησαν ξανά. Ο Μπέμπης βρήκε τον Υφαντή, ο οποίος παρότι κλεισμένος και σε δύνη θέση, βρήκε την… τρύπα και έβαλε σε θέση οδηγού τους Πειραιώτες.
Η μπαρουτοκαπνισμένη όμως και κατά τρόπον τινά πολυταξιδεμένη Μίλαν, δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Ο Ιταλοβραζιλιάνος επιθετικός έφερε το ματς στα ίσα στο 79’ και άφησε τα πάντα ανοιχτά για τη ρεβάνς.
Η απρόσμενη για πολλούς αντίσταση των Πειραιωτών έφερε τα διθυραμβικά σχόλια του Τύπου, που έκαναν λόγο για άδικο αποτέλεσμα (2-2). Ο «Θρύλος» - εκείνα τα χρόνια πήρε το προσωνύμιο αυτό - στάθηκε αξιοπρεπώς στα πόδια του και φλέρταρε εντόνως με τη νίκη. Παρόλα αυτά το όνειρο τελείωσε στο Μιλάνο όταν οι «ροσονέρι» έκαναν το καθήκον τους, επικρατήσαν με 3-1 και απέκλεισαν τον Ολυμπιακό.
«Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» όμως και το μεσημέρι εκείνο της 13ης Σεπτεμβρίου του 1959, ο Ολυμπιακός άνοιξε το δρόμο της δικής του ένδοξης ιστορίας δείχνοντας παράλληλα το μονοπάτι στους υπόλοιπους.
Μάνος Φυρογένης
