Μπορεί μια στιγμή να αλλάξει μια ολόκληρη ζωή; Αν πρόκειται για την 11η Ιουλίου του 2010 και τους Βασίλη Σπανούλη - Ολυμπιακό, ναι μπορεί!
Δεύτερες σκέψεις, αμφιβολία, «κι’ αν αυτό δεν έπρεπε να γίνει έτσι αλλά αλλιώς»; Απλά καθημερινά, φευγαλέα και μη αφουγκράσματα του μυαλού που πλανώνται στον κοινό νου. Η ανθρώπινη οντότητα ωστόσο είναι οι αποφάσεις της. Αυτές την καθορίζουν, εκείνες τη διαμορφώνουν. Μία τέτοια πήρε και ο Βασίλης Σπανούλης, 12 καλοκαίρια πίσω και άλλαξε τον ρου της ιστορίας στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ και όχι μόνο.
Μία μέρα σαν και αυτή, σύσσωμος ο κόσμος της «σπυριάρας» είχε καθίσει στη θέση του… συνοδηγού καθώς όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στη Νότιο Αφρική και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ολλανδία και Ισπανία, επιβεβαιώνοντας την ανωτερότητα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου για μία ακόμα φορά, μάχονταν ανάμεσα σε εκατοντάδες βουβουζέλες για το βαρύτιμο τρόπαιο. Αυτή η ηρεμία όμως στον κόσμο της «πορτοκαλί θέας» έμελλε να διακοπεί μια και καλή, με στόμφο.
Στο ημίχρονο του μεγαλύτερου γεγονότος στην υφήλιο για τη χρονιά εκείνη, δύο προτάσεις ήταν αρκετές για να φέρουν την αναμπουμπούλα. «Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει τη συμφωνία της με τον Βασίλη Σπανούλη. Ο διεθνής γκαρντ θα είναι παίκτης της ομάδας μας για τα επόμενα τρία χρόνια», έγραφαν οι Πειραιώτες απλά λιτά και απέριττα. Άλλωστε σε τέτοιες περιστάσεις, όπως συνέβη και το περασμένο Σάββατο (8/7) με τον Κώστα Σλούκα,, δεν χρειάζονται διθύραμβοι και κομφετί. Οι «ερυθρόλευκοι» ήξεραν ότι είχαν καταφέρει κάτι πολύ μεγάλο, δεν μπορούσαν όμως να συνειδητοποιήσουν εκείνη τη στιγμή ότι είχαν γυρίσει μια και καλή το… διακόπτη της ιστορίας του συλλόγου του Πειραιά.
Ο Λαρισαίος γκαρντ με την επιστροφή του από την περιπέτεια του NBA, εξελισσόταν σε X-Factor της κορυφαίας ομάδας της πρώτης δεκαετίας της νέας χιλιετίας στην Ευρώπη, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό όπως αποδείχτηκε. Ο Παναθηναϊκός επιθυμούσε διακαώς την παραμονή του, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι παραμόνευαν και κάνοντας λεπτές κινήσεις φυσικά για λόγους πρακτικούς και ευθιξίας, έλαβαν τη θετική απάντηση που τόσο περίμεναν για να δουν τα όνειρά τους να παίρνουν σάρκα και οστά.
Η υπέρβαση των 2.4 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο αποσβέστηκε από τη δεύτερη κιόλας χρονιά του Βασίλη Σπανούλη στα «ερυθρόλευκα» και όλα τα υπόλοιπα από τότε και μετά αποτελούν ιστορία. Γύρω του χρίστηκε ένα οικοδόμημα από… παιδαρέλια και άγνωστους Αμερικανούς που έψαχναν την πρόκληση και η ηγετική του φυσιογνωμία «κούμπωνε» ιδανικά.
Την 11η Ιουλίου του 2010 θα τη θυμούνται για πάντα του φίλοι του Ολυμπιακού γιατί αποτέλεσε «σταθμός» σε όσα περίμεναν καρτερικά μία και πλέον δεκαετία και δεν έρχονταν. Θα τη θυμούνται γιατί σηματοδοτεί την ημερομηνία της αναγέννησης. Το σημείο που το ημερολόγιο ξεκίνησε να μετρά από την αρχή.
«Ήθελα μια αλλαγή στη ζωή μου και ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη επιλογή. Όταν μου έδειξε ο Ολυμπιακός πόσο πολύ με θέλει, μου μπήκε στο μυαλό αλλά σίγουρα δεν ήταν καθόλου εύκολη αυτή η απόφαση και σίγουρα θα υπάρχουν δυσκολίες. Αλλά δεν φοβάμαι. Ο Ολυμπιακός με προσέγγισε με τον πιο σωστό τρόπο και για αυτό είμαι παίκτης του. Γυρίζω σελίδα στην καριέρα μου και στη ζωή μου κι εύχομαι η μεταγραφή μου να είναι η αρχή για τίτλους της ομάδας μου. Δεν χρειάζεται να πούμε τώρα περισσότερα. Μετά από χρόνια θα μιλήσω και θα μάθουν όλοι τι ακριβώς έγινε».
Ούτε μετά από χρόνια χρειάστηκε να μιλήσει βέβαια γιατί ο υιός του Αντώνη Βαρδή, ο Γιάννης, ερμήνευσε τους στίχους του Μιχάλη Σφήκα και έκανε τη… δουλειά για εκείνον. «Μια στιγμή, περιμένω πολύ για να ‘ρθει μια καινούργια αρχή».
Μάνος Φυρογένης
