Συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τη μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή ο Παύλος Γιαννακόπουλος και ο Νίκος Μπουντούρης διηγείται στο BN Sports ανέκδοτες ιστορίες από τα χρόνια του στους «πράσινους», ενώ αναφέρεται στο οικογενειακό κλίμα που δημιουργούσε ο τέως πρόεδρος του Παναθηναϊκού και στην τρομερή πρωτοβουλία του στον μεγάλο σεισμό που «χτύπησε» τα μέρη μας το 1999!
Συνέντευξη στον Χρήστο Παπαδόπουλο
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, αν όχι ο πιο σπουδαίος. Από κάθε οπτική γωνία. Είτε από την κατάσταση στην οποία παρέλαβε τον Παναθηναϊκό και πώς τον «εκτόξευσε» είτε από τον αριθμό των τροπαίων που πανηγύρισε είτε από τα χρήματα που ξόδεψε.
Κάποιος εύλογα θα ρωτήσει πόσα χρήματα έβαλε στον Παναθηναϊκό. Απάντηση δε γίνεται να υπάρξει, ούτε καν κατά προσέγγιση, υπάρχει όμως το «άλλοι τα παίζουν στα καζίνο, κάποιοι τα τρώνε στα μπουζούκια, εγώ έχω τον Παναθηναϊκό». Πάντα όταν η κουβέντα ερχόταν στα πάθη της ζωής, ο Παύλος -όπως έλεγαν τα ρεπορτάζ και οι… γλώσσες της εποχής- πάντα κατέληγε στο ότι «η δική μου τρέλα είναι ο Παναθηναϊκός. Ακριβή βεβαίως, αλλά είναι ο Παναθηναϊκός».
Την… τρέλα του Παύλου Γιαννακόπουλου επιβεβαιώνει μιλώντας στο BN Sports ο Νίκος Μπουντούρης, ο οποίος αγωνίστηκε στο «τριφύλλι» μια διετία και κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και την Ευρωλίγκα του 2000. «Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι κινούταν δίπλα στους παίκτες, στα αποδυτήρια, στο γήπεδο, αλλά και έξω που τον είχα ζήσει. Τύχαινε και μέναμε κοντά και πάντα όταν συναντιόμασταν και χαιρετιόμασταν με ρωτούσε για την οικογένειά μου, για τους γονείς μου. Τα έκανε όλα επειδή ενδιαφερόταν ο άνθρωπος και αυτή ήταν μια πολύ απλή προσέγγιση, που τον έκανε αγαπητό σε ολόκληρο το φίλαθλο κόσμο. Όλοι θα θέλανε να τον έχουν πρόεδρο στην ομάδα τους».
Οι καλές παρέες κάνουν τις καλές ομάδες και αυτό το γνώριζε καλά ο Γιαννακόπουλος. Από την ενασχόλησή του με τα διοικητικά στο «τριφύλλι» μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή, στις 10 Ιουνίου του 2018, προσπαθούσε με φυσικό τρόπο να προσεγγίσει τους παίκτες σαν πατέρας. Και το έκανε καλά, σύμφωνα με τον Μπουντούρη.
«Θυμάμαι μας είχε καλέσει στο σπίτι του και είχε δημιουργήσει μια πολύ ζεστή ατμόσφαιρα για να περάσουμε τα Χριστούγεννα όλοι μαζί. Στην αυλή του σπιτιού του είχαμε πει τα κάλαντα, αλλά όχι έτσι απλά… Είχαμε πει τα κάλαντα σε όλες τις γλώσσες των παικτών που παίζανε εκείνη την εποχή στην ομάδα. Είχε δώσει στον καθένα χαρτιά με τα λόγια για να μπορέσουμε να τραγουδήσουμε μαζί με τους υπόλοιπους.» διηγείται ο Νίκος Μπουντούρης.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δε δίσταζε να απλώνει τις… πατρικές φτερούγες του στους παίκτες του Παναθηναϊκού. Χαρακτηριστική είναι η ανθρώπινη πρωτοβουλία που πήρε στο μεγάλο σεισμό που έπληξε τη χώρα μας το 1999.
«Υπήρχε φόβος και στους παίκτες αλλά και στις οικογένειες των παικτών. Είχε φιλοξενήσει τους παίκτες και τις οικογένειές τους στο Χίλτον, για να μη φοβούνται και να ‘ναι όλοι μαζί, μέχρι να περάσουν αυτές οι μέρες. Επειδή βρισκόμασταν κατά κάποιο τρόπο στο επίκεντρο του σεισμού, η κίνηση αυτή ήταν μια κίνηση πολύ ζεστή, πολύ οικογενειακή και έδειχνε έναν άνθρωπο που νοιαζόταν για τους παίκτες.»
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν ήταν μόνο ένας πετυχημένος επιχειρηματίας. Δεν ήταν μόνο ο εμβληματικός παράγοντας στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Απλός όσο κανείς άλλος του βεληνεκούς του. Και μέσα από αυτήν την απλότητα και την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό κατάφερε να «χτίσει» μια μοναδική αυτοκρατορία!
Χρήστος Παπαδόπουλος
