Η Πόρτο στις 26 Μαΐου του 2004 «τρέλανε» όλο τον κόσμο και έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, με τον «μαέστρο» Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο να σηκώνει το πρώτο Champions League της καριέρας του. Με την ιστορία να αποδεικνύει πως η επιτυχία αυτή δεν ήταν απλώς ένα μεμονωμένο γεγονός για τον Πορτογάλο.
Το προπονητικό μεγαλείο του Ζοσέ Μουρίνιο είναι πλέον γνωστό. Ο Πορτογάλος έχει μία «αχόρταγη πείνα» για τίτλους την οποία και ικανοποιεί σε μόνιμη βάση.
Το μεγάλο μπάσιμο του Ζοσέ στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ήταν η κατάκτηση του UEFA Cup με την Πόρτο το 2003. Εκεί όμως που τράβηξε όλα τα βλέμματα πάνω του ήταν την επόμενη σεζόν (2003/2004) με την ιστορική πορεία των «δράκων» μέχρι και την κατάκτηση του Champions League. Άλλωστε αυτή η χρονιά του «χάρισε» και την πρώτη θέση στον πάγκο της Τσέλσι λίγους μήνες μετά.
Σαν σήμερα λοιπόν στις 26/05 του 2004 η Βέλτινς Αρένα φιλοξένησε ένα απρόσμενο ζευγάρι για τον τελικό των «αστέρων». Μονακό και Πόρτο έφτασαν μέχρι και το τέλος της «διαδρομής», το μόνο που έμενε πλέον ήταν να αναδειχθεί η ομάδα που θα έκοβε πρώτη το… νήμα του τερματισμού.
Η Πόρτο με «καπετάνιο» τον Ζοσέ Μουρίνιο είχε το αβαντάζ καθώς οι Ευρωπαϊκοί τελικοί αποτελούν «μαεστρία» του Πορτογάλου, με 100% επιτυχία και στους πέντε τελικούς που έχει συμμετάσχει, ανεξαρτήτου ομάδας και (Ευρωπαϊκής) διοργάνωσης.
Η αναμέτρηση εξελίχθηκε σε έναν Πορτογαλικό «μονόλογο» με την Πόρτο να εκμεταλλεύεται υποδειγματικά τους ανοιχτούς χώρους και να παίρνει εν τέλει μία θριαμβευτική νίκη επί των Μονεγάσκων με το ευρύ 3-0. Η εξαιρετική εμφάνιση του Άκη Ζήκου, του μοναδικού Έλληνα που έχει αγωνιστεί ποτέ σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, δεν ήταν αρκετή για να χαρίσει το τρόπαιο στην Μονακό.
Ο Κάρλος Αλμπέρτο άνοιξε τον «χορό» των γκολ με ένα εξαιρετικό βολέ μέσα από την περιοχή στο 39ο λεπτό, μέχρι να πάρουν την… σκυτάλη οι Ντέκο και Αλένιτσεφ στο 71’ και το 75’ αντιστοίχως μετά από δύο εξαιρετικά εκτελεσμένες αντεπιθέσεις, το δυνατό «χαρτί» της Πόρτο σε μία χρονιά που έχει τιμητική θέση στην ιστορία, όχι απλώς του ίδιου του συλλόγου, αλλά και ολόκληρου του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή βρήκε τους ποδοσφαιριστές της Πόρτο να γίνονται ένα «κουβάρι» και τον Μουρίνιο να ζει με την ψυχή του την απόλυτη αποθέωση από τους οπαδούς των «δράκων».
Ο Ζοσέ Μουρίνιου έχει «κατηγορηθεί» πολυάριθμες φορές για τον τρόπο παιχνιδιού των ομάδων του, όμως στο τέλος οι τίτλοι είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο και ο Μουρίνιο είναι ξεκάθαρα ένας «συλλέκτης» τροπαίων.
Άγγελος Κρεμαστός
www.bnsports.gr
