Ήταν 23 Μαΐου του 2007, όταν η Μίλαν με ένα ρόστερ γεμάτο αστέρες πήρε το αίμα της πίσω μετά την άδοξη ήττα της Κωνσταντινούπολης από τη Λίβερπουλ, μόλις δύο χρόνια πριν. Η Αθήνα και το ΟΑΚΑ βάφτηκαν στα χρώματα των «ροσονέρι», σε έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους τελικούς στην ιστορία του UEFA Champions League.
Κι όμως, συμπληρώθηκαν 16 χρόνια από την ημέρα που η Μίλαν ανέβηκε για έβδομη φορά στην κορυφή της Ευρώπης. Η Αθήνα, στις 23 Μαΐου του 2007, φιλοξένησε έναν από τους πιό συναρπαστικούς τελικούς του UEFA Champions League, με τους «ροσονέρι» να παίρνουν την εκδίκησή τους από τη Λίβερπουλ, μετά την αξέχαστη ήττα της Κωνσταντινούπολης το 2005.
Ο τρόπος με τον οποίο οι Μιλανέζοι είχαν χάσει μέσα από τα χέρια τους το τρόπαιο, ήταν «πικρός» με το σύνολο του Ράφα Μπενίτεθ να κάνει τότε την ανατροπή του αιώνα, ισοφαρίζοντας ένα 3-0 και κερδίζοντας το ματς στη διαδικασία των πέναλτι. Οι «ροσονέρι» έμαθαν καλά το μαθημά τους και σε καμία περίπτωση δεν θα άφηναν την ιστορία να επαναληφθεί στον τελικό της Αθήνας.
Η Μίλαν, έχοντας τη γηραιότερη ενδεκάδα που έχει υπάρξει ποτέ σε τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, έδωσε μεγάλη παράσταση στο ΟΑΚΑ απέναντι στoυς Reds, με ένα ρόστερ που περιελάμβανε θρυλικά ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οι Μαλντίνι, Γκατούζο, Κακά και Αντρέα Πίρλο ήταν μερικοί από τους παίκτες της ομάδας που έχοντας ως μεγάλο πρωταγωνιστή και πολυτιμότερο τον Φιλίπο Ιντζάγκι, οδήγησε τη Μίλαν στην κατάκτηση του 7ου τροπαίου της στο UEFA Champions League.
Ο Ιταλός φορ, γνωστός και ως «Πίπο», σκόραρε δις για λογαριασμό των «ροσονέρι» και, όπως ήταν φυσικό, αναδείχθηκε ως ο παίκτης- κλειδί της τεράστιας αυτης νίκης απέναντι στη Λίβερπουλ.
Λίγο πριν τη λήξη του πρώτου 45λεπτου, ο Κακά κέρδισε φάουλ για λογαριασμό των Ιταλών σε ένα εξαιρετικό σημείο που δημιουργούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για το γκολ. Ο Πίρλο ήταν αυτός που εκτέλεσε με την μπάλα να βρίσκει τον Ιντζάγκι και να καταλήγει στην εστία για το 1-0, αιφνιδιάζοντας τον γκολκίπερ των αντιπάλων, Πέπε Ρέινα.
Ο επιθετικός των Μιλανέζων δεν σταμάτησε εκεί. Στο 89ο λεπτό, διπλασίασε τα τέρματά του και «έγραψε» το 2-0 υπέρ της ομάδας του Αντσελότι. Οι παίκτες της Μίλαν στον προηγούμενο τελικό τους απέναντι στη Λίβερπουλ είχαν πάθει και είχαν μάθει. Παρά το ότι είχαν προηγηθεί εύκολα, διατήρησαν την ψυχραιμία τους, γνωρίζοντας πως η ανατροπή δεν θα ήταν καθόλου απίθανο να έρθει εαν οι αντίπαλοί τους έβρισκαν τον ρυθμό τους.
Πράγματι, Ντρικ Κάιτ σκόραρε και μείωσε τη μεταξύ τους διαφορά λίγα λεπτά πριν ο διαιτητής του αγώνα σφυρίξει για τελευταία φορά (89’). Ο χρόνος όμως δεν ήταν σύμμαχος των Άγγλων. Μετρούσε αντίστροφα και η ανατροπή αργούσε όλο και περισσότερο να έρθει.
Τα λεπτά συμπληρώθηκαν και η Μίλαν ήταν πλέον η πρωταθλήτρια Ευρώπης. Έχοντας πάρει το αίμα τους πίσω, η νίκη αυτή είχε ιδιαίτερη σημασία για τον Αντσελότι και τους παίκτες του, με τον Τζενάρο Γκατούζο να δηλώνει στον απόηχο του παιχνιδιού: «Η ήττα πριν δύο χρόνια θα με στοιχειώνει για πάντα. Τώρα όμως είναι η ώρα να πανηγυρίσουμε!».
Οι «ροσονέρι» στον τελικό του 2007 έκαναν ένα από τα πιο σπουδαία come back στην ιστορία της διοργάνωσης, δείχνοντας πως αν και δύσκολο, υπάρχει επιστροφή από την «κόλαση».
Οι πανηγυρισμοί έγιναν μέσα σε κλίμα συγκίνησης από τους οπαδούς της Μίλαν που είχαν κατακλύσει το Ολυμπιακό στάδιο. Ο Μισέλ Πλατινί ήταν αυτός που παρέδωσε το τρόπαιο στον θρυλικό αρχηγό των «ροσονέρι», Πάολο Μαλντίνι, ο οποίος σε ηλικία 38 ετών, στον όγδοο τελικό του στο Champions League, γιόρτασε με τους συμπαίκτες του μια από τις πιο... γλυκές νίκες της Μίλαν στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. 
Βασιλική Μπαρτζιώτη
www.bnsports.gr
