Η τραγωδία του Χίλσμπορο, όπως ήταν αναμενόμενο, ξεπέρασε κατά πολύ τα σύνορα της Αγγλίας. Ακόμα και σε μία εποχή, κατά την οποία η εικόνα και η είδηση δεν ταξίδευαν με την ταχύτητα του σήμερα, ο τραγικός απολογισμός που άφησε πίσω του εκείνο το μεσημέρι της 15ης Απριλίου του 1989, σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρη την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Κάτι που αποδείχτηκε έμπρακτα και άμεσα, μέσω της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
Μόλις τέσσερις ημέρες μετά τα όσα θλιβερά διαδραματίστηκαν στο Σέφιλντ, Μίλαν και Ρεάλ Μαδρίτης συναντιούνται στο Σαν Σίρο στη ρεβάνς του μεταξύ τους 1-1 για τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Μόλις στο 7ο λεπτό υπάρχει διακοπή από τον διαιτητή Αλέξις Πονέ και τηρείται ενός λεπτού σιγή εις μνήμην των θυμάτων.
Άπαντες από ένα κοινό 73.000 ανθρώπων σηκώνονται όρθιοι και παραμένουν σιωπηλοί, ωστόσο, οι φανατικοί οπαδοί της Μίλαν, γνωστοί ως Curva Sud, αποφασίζουν να «σπάσουν» τη σιωπή για ιερό σκοπό, αρχίζοντας να τραγουδούν το διάσημο τραγούδι της Λίβερπουλ, «You ‘ll never walk alone».
Τα λόγια περισσεύουν μπροστά στον συνδυασμό ήχου και εικόνας…
Ακολουθούν συγκινητικές στιγμές στο Μιλάνο, που δεν «σβήνουν» στον χρόνο, ακόμα κι αν έχουν συμπληρωθεί περίπου τρεις δεκαετίες από τότε.
Ο ρομαντισμός αγγίζει δυσθεώρητα ύψη αν αναλογιστεί κανείς πως ο «μύθος» θέλει τους οπαδούς των «ροσονέρι» να έχουν εκτυπώσει και μοιράσει τους στίχους του τραγουδιού, μέρες πριν, ζητώντας επίμονα από τους συνοπαδούς τους να το μάθουν!
Το αγωνιστικό κομμάτι της βραδιάς, παρότι το διακύβευμα είναι τεράστιο, περνά για λίγο σε δεύτερη μοίρα.
Άλλωστε, όταν τα «φώτα» επιστρέφουν σε αυτό, η Μίλαν κάνει πάρτι και «διαλύει» με 5-0 τη Ρεάλ Μαδρίτης, «στρώνοντας» το έδαφος για το τρίτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της.
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
