Έχουν περάσει 26 χρόνια από το βράδυ του Μάρτη το 1997, όπου στο ΟΑΚΑ, η ομάδα πόλο της Βουλιαγμένης κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων απέναντι στη Ρόμα. Ο τότε αρχηγός της ελληνικής ομάδας, Γιώργος Μαυρωτάς, εξιστορεί τις αναμνήσεις του από εκείνο το ματς στο BN Sports.
Σχετικά Άρθρα
Ο Γιώργος Μαυρωτάς, στο BN Sports: «To 1999 ήμασταν το αουτσάιντερ για την 4άδα – Ήρθε η στιγμή για το ευρωπαϊκό μετάλλιο» (video)!
Ο ΓΓΑ Γιώργος Μαυρωτάς στο BN Sports: «Το ’97 για το πόλο ήταν το αντίστοιχο ’87 για το μπάσκετ»
Μια πρωτόγνωρη στιγμή για το ελληνικό πόλο βίωσε, στις 22 Μαρτίου του 1997 στο κλειστό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, όσος κόσμος παρευρέθηκε για να παρακολουθήσει τον αγώνα ανάμεσα στην ΑΟ Βουλιαγμένης και τη Ρόμα, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Με δεδομένο πως μια εβδομάδα νωρίτερα η ελληνική ομάδα είχε έρθει ισόπαλη (9-9) με τη Ρόμα στην Ιταλία, ο νικητής της αναμέτρησης θα έπαιρνε και τον τίτλο.
Ο αγώνας ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, με τις δύο ομάδες να βρίσκονται συνεχώς κοντά στο σκορ και καμία να μην μπορεί να πάρει ξεκάθαρο προβάδισμα νίκης. Στο τέλος όμως, η Βουλιαγμένη επικρατεί με σκορ 7-6 και γίνεται έτσι η πρώτη ελληνική ομάδα πόλο που κατακτάει ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία.
Σκόρερ για την ελληνική ομάδα ήταν ο Γιώργος Αφρουδάκης (3 γκολ), ο Γιώργος Ψύχος (2), ο Τέο Λοράντο (1) και ο Τόνυ Κουτσογιάννης (1).
Το παράδοξο αυτής της ομάδας, όπως μας εξιστορεί ο αρχηγός της, Γιώργος Μαυρωτάς είναι πως ήταν ένα σύνολο παικτών οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν όχι απλώς στην Ελλάδα, αλλά στην περιοχή της Βουλιαγμένης. Ο Γιάννης Γιαννούρης ήταν ο «μαέστρος» και έκανε το καλύτερο δυνατόν για αυτό το σύνολο, φτάνοντας μέχρι… τα αστέρια.
Το BN Sports επικοινώνησε με τον αρχηγό της Α.Ο.Β. Γιώργο Μαυρωτά, ο οποίος μας μεταφέρει την εμπειρία του μέσα από τις ευρωπαϊκές πισίνες:
Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας και το μέταλλο της ομάδας;
«Αρχικά να πούμε πως η ομάδα απαρτιζόταν μόνο από παίκτες οι οποίοι ήταν γεννημένοι στη Βουλιαγμένη. Μόνο ο “Μπιλης” ο Λαμπατος ήταν από την Πάτρα, μεταγραφή. Το μυστικό της επιτυχίας ήταν η χημεία που είχε η ομάδα, ομοιογένεια, ήταν πολλά χρόνια μαζί και είχε έναν πολύ καλό “μαέστρο” το Γιάννη Γιαννουρή. Αυτή η ομάδα ουσιαστικά, ήταν ένα δικό του οικοδόμημα».
Ποια είναι η στιγμή, από εκείνη τη χρονιά, που θα μείνει αναλλοίωτη μέσα σας;
«Σίγουρα, η στιγμή της κατάκτησης του τίτλου είναι μια στιγμή αποκορύφωσης συναισθημάτων. Ωστόσο, περάσαμε διά πυρός και σιδήρου. Εγώ θυμάμαι ακόμα τον ημιτελικό που είχαμε παίξει με την Μπούντβα στο Μαυροβούνιο, που ίσως ήταν το πιο δύσκολο παιχνίδι σε όλη την πορεία μέχρι και από τον τελικό. Σε εκείνο τον αγώνα κερδίσαμε στο Μαυροβούνιο και στον επαναληπτικό αγώνα, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στη Νέα Σμύρνη, φέραμε ισοπαλία και έτσι πήραμε την πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Επίσης, και το παιχνίδι μέσα στη Ρώμη ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Είχε πολλή ένταση. Στην Ιταλία το κολυμβητήριο ήταν πολύ μικρό και η ατμόσφαιρα πολύ όμορφη. Στη Μπούντβα είχε πολύ περισσότερο κόσμο, η ατμόσφαιρα ήταν περισσότερο “καυτή”. Είχε πολλούς φανατικούς οπαδούς».
Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε σαν ομάδα;
«Αυτό που μας έλειψε, ήταν ο ξένος παίκτης. Ο Πέταρ Τρμπόγεβιτς. Ήτανε ίσως ο καλύτερος παίκτης, ας το πούμε, της ομάδας. Δυστυχώς, είχε πάθει λοιμώδη μονοπυρήνωση και δεν είχε παίξει σε κανένα από τα παιχνίδια. Ούτε στα ημιτελικά, ούτε στον τελικό».
Ποιο είναι το συναίσθημα του να καταφέρνεις κάτι τόσο σπουδαίο για το άθλημα σου;
«Είναι το πρώτο ευρωπαϊκό κύπελλο που φέρνει ελληνική ομάδα στην χώρα μας. Το συναίσθημα είναι, πως και τα πιο τρελά όνειρα με τη δουλειά γίνονται πραγματικότητα. Μπορεί να μη το συνειδητοποιείς εκείνη τη στιγμή, αλλά μετά από χρόνια καταλαβαίνεις τι έχεις καταφέρει. Έκανες το άθλημα να ανέβει επίπεδο στη χώρα σου».
Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχατε την καλύτερη χημεία;
«Ο Γιώργος Αφρουδάκης, ο φουνταριστός της ομάδας μας, βρισκόμασταν με κλειστά τα μάτια. Ξεκάθαρα αυτός».
Τα συναισθήματα σου μετά από τόσα χρόνια που έχουν περάσει;
«Εικοσιπέντε χρόνια μετά από εκείνον τον αξέχαστο τελικό, νομίζω πως μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την πορεία του ελληνικού πόλο. Το αργυρό μετάλλιο στο Τόκιο, δείχνει πως τα τελευταία 25 χρόνια είναι το πιο επιτυχημένο ομαδικό άθλημα με σταθερή πορεία στα ρετιρέ παγκοσμίως».
Τι πιστεύετε ότι μπορούν να καταφέρουν αυτά τα παιδιά;
«Έχουμε πολύ μεγάλες δυνατότητες και για το Παρίσι, για την επόμενη ολυμπιάδα, γιατί το μείγμα των παικτών είναι σε καλή ηλικία. Έρχονται και παίκτες από πίσω, που είναι διψασμένοι για επιτυχίες. Αυτό είναι και το μυστικό, δουλειά και όρεξη για επιτυχίες. Πιστεύω πως τα παιδιά είναι πεινασμένα για επιτυχίες και θα τα καταφέρουν».
Ένα μήνυμα για τα παιδιά αυτά;
«Η δουλειά πάντα ανταμοιβή. Συν την σκληρή προσπάθεια σας».
Δημήτρης Φεραδούρος
