Έντεκα χρόνια μετά την ιστορική πρόκριση του ΑΠΟΕΛ στα προημιτελικά του Champions League, οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές της επικής βραδιάς κόντρα στη Λυών, Γκουστάβο Μαντούκα και Διονύσης Χιώτης, εξιστορούν στο BN Sports όσα έζησαν στο ΓΣΠ, μία τέτοια ημέρα το 2012.
Σχετικά Άρθρα
Ο «θρύλος» του κυπριακού ποδοσφαίρου, Σωτήρης Καϊάφας στο BN Sports: «Μοναδικό συναίσθημα το Χρυσό Παπούτσι – Δεν θα έπαιζα ποδόσφαιρο αν ζούσε ο πατέρας μου»
Ο Αντώνιο Φώτη στο BN Sports: «Έκανα δοκιμαστικά στη Γουλβς αλλά με κέρδισε η Άιντραχτ – Στόχος να παίξω στην Εθνική Κύπρου» (video)
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
Ο ένας σκόραρε μόλις στο 9ο λεπτό της ρεβάνς με τη Λυών και έφερε τη σειρά στα... ίσια.
Ο δεύτερος «μιλούσε» με τις κινήσεις του. Σπάνια βλέπεις τερματοφύλακα να έχει τέτοια ψυχολογία, τέτοιο πάθος, τέτοια πίστη, όταν έρθει η στιγμή της «ρώσικης ρουλέτας».
Από εκείνο το ονειρεμένο ματς της 7ης Μαρτίου του 2012 στο ΓΣΠ, πέρασαν έντεκα ολόκληρα χρόνια, αλλά όπως εξομολογούνται στο BN Sports οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές της βραδιάς, Διονύσης Χιώτης και Γκουστάβο Μαντούκα, δεν θα το ξεχάσουν ποτέ.
Μία βραδιά που ο ΑΠΟΕΛ μετουσίωσε ένα αυγουστιάτικο γκολ στο 87', σε μία ονειρεμένη πορεία έως τα προημιτελικά του Champions League.
Ο δρόμος προς τα οκτώ πιο λαμπρά «αστέρια»!
«Η ρεβάνς με τη Βίσλα Κρακοβίας φαινόταν από τα πρώτα λεπτά πως είναι δικό μας παιχνίδι. Δεχθήκαμε από μία φάση το γκολ που μας άφηνε εκτός, αλλά κυριαρχούσαμε. Ήμουν σίγουρος πως θα περάσουμε. Ήταν θέμα χρόνου να μπει το τρίτο γκολ, όπως κι έγινε», θυμάται ο Διονύσης Χιώτης.
Εκείνο το βράδυ της 23ης Αυγούστου στο ΓΣΠ, ο ΑΠΟΕΛ προηγούταν με 2-1 των Πολωνών μέχρι το 87ο λεπτό και έμενε εκτός ομίλων. Εν τέλει, ο Αΐλτον έγραψε το τελικό 3-1, δίνοντας αφετηρία σε ένα ταξίδι το οποίο κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πού θα έβγαζε.
«Δεν χωρούσε στο μυαλό μου, σε καμία περίπτωση. Ούτε σαν ιδέα. Ήταν ακατόρθωτο για την εποχή, ακόμα και να μπουν στους ομίλους του οι κυπριακές ομάδες. Ναι, είχε προηγηθεί η παρουσία της Ανόρθωσης και η δική μας, ωστόσο, εκείνη τη χρονιά βρήκε εφαρμογή το ρητό 'τρώγοντας ανοίγει η όρεξη'.
Με το... καλημέρα πετύχαμε την πρώτη νίκη του ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Champions League. Απέναντι στη Ζενίτ πετύχαμε τον πρώτο μας στόχο. Παραμείναμε προσγειωμένοι, παιχνίδι με το παιχνίδι, αλλά αν αναζητά κανείς το ματς-τομή, είναι αυτό απέναντι στην Πόρτο. Το τέταρτο παιχνίδι στους ομίλους».
Προς επιβεβαίωση όσων ανέφερε ο Διονύσης Χιώτης, έρχονται τα λεγόμενα του Γκουστάβο Μαντούκα, του ανθρώπου που με τέσσερα γκολ στον θεσμό, έβαλε το δικό του... λιθαράκι σε αυτήν την πορεία.
«Ακόμα και στη Βραζιλία μας παρακολουθούσαν. Θυμάμαι να μου λένε χαρακτηριστικά πως είμαστε ο πιο αδύναμος σύλλογος. Με όλη την πορεία μας, αλλά ειδικά σε εκείνο το ματς με την Πόρτο, αποδείξαμε πως μπορούσαμε το κάτι παραπάνω.
Δεν το ξεχνάω ποτέ. Κρίθηκε από δικό μου γκολ στο 90'. Οι βλέψεις μας άλλαξαν εκεί. Νιώσαμε ότι η πρόκριση βρίσκεται στα χέρια μας. Όπως κι έγινε. Τώρα όσον αφορά το ματς με τη Λυών.... Τι να πεις για αυτό το ματς;».
Νύχτα... πάρτι στο ΓΣΠ!
«Όταν έληξε το παιχνίδι στο Σταντ ντε Ζερλάν, παρά το 1-0 εις βάρος μας, όλοι πιστέψαμε ότι θα περάσουμε. Ανυπομονούσαμε για το ματς στην Κύπρο. Τόσο αισιόδοξοι ήμασταν», εξομολογείται ο Διονύσης Χιώτης. Η ρεβάνς στο ΓΣΠ εξελίσσεται ιδανικά από το ξεκίνημά της.
Ο άλλοτε συμπαίκτης του τόσο στην ΑΕΚ, όσο και στον ΑΠΟΕΛ, Γκουστάβο Μαντούκα, ανοίγει το σκορ, με τον φωτεινό πίνακα να δείχνει πως το παιχνίδι βρίσκεται μόλις στο 9ο λεπτό. Μία δεκαετία αργότερα, δείχνει μέσα από τα λεγόμενά του, τι σήμαινε για αυτόν εκείνο το γκολ.
«Ίσως η καλύτερη αίσθηση που είχα ποτέ στη ζωή μου. Δεν θυμάμαι κάτι πιο έντονο, εντός αγωνιστικού χώρου. Επέστρεψα από πανηγυρισμό, σκόραρα και έβγαλα τη φανέλα. Δεν ήταν κάτι σύνηθες για μένα, αλλά είχα έτοιμο το μήνυμα στην εσωτερική φανέλα, λες και ήξερα πως θα σκοράρω. Λες και είχα κάποιο προαίσθημα.
Είναι μία εμβληματική εικόνα για τον κόσμο, μα για μένα πάνω από όλα είναι μια απίστευτη στιγμή. Κάτι για το οποίο νιώθω ευλογημένος».
Έχοντας περάσει ολόκληρη την ποδοσφαιρική του ζωή στην... άλλη πλευρά του γηπέδου, ο Διονύσης Χιώτης παραμένει ψύχραιμος. Τερματοφύλακας, βλέπετε. Διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
«Νιώσαμε τεράστια ανακούφιση. Γκολ στο 9'; Το καλύτερο δυνατό σενάριο! Ισοφαρίσαμε νωρίς τη σειρά, αλλά ως εκεί. Αν χάσεις τη συγκέντρωσή σου με ομάδες τέτοιου βεληνεκούς, έστω και για ένα λεπτό, θα το πληρώσεις».
Τα λεπτά κυλούσαν. Ούτε το πέρας της κανονικής διάρκειας, ούτε της παράτασης στάθηκε αρκετό για να αλλάξει το σκορ. Όλα ήταν γραφτό να κριθούν στη «ρώσικη ρουλέτα». Εκεί, όπου μίλησε η ποιότητα, μα και η τρέλα, του 34χρονου -τότε- Έλληνα γκολκίπερ.
«Θεωρώ πως λόγω έδρας ήμασταν στο 55-45% στις πιθανότητες. Είχαμε ένα μικρό προβάδισμα έναντι του αντιπάλου.
Από πλευράς μου, ναι, ήμουν τρελαμένος, γιατί ήξερα πως είχαμε μία τεράστια ευκαιρία. Όσον αφορά το δεύτερο πέναλτι της Λυών; Όπως έλεγα και τότε αστειευόμενος, ευτυχώς κατέληξε στο δοκάρι, στην πλάτη μου και έπειτα στα δίχτυα, για να αποκρούσω δύο εκτελέσεις και όχι μία!
Όσα ακολούθησαν ήταν απίστευτα. Στις αντιδράσεις μας έβλεπε κανείς την πίεση τριών εβδομάδων, όχι μόνο μερικών λεπτών. Κάθε φορά που τα σκέφτομαι, ευχαριστώ τον Θεό που κατάφερα και τα έζησα. Δεν έχω ξεχάσει τίποτα, από κάθε δευτερόλεπτο. Δεν πρέπει να ξεχάσω».
Άραγε, μπορούσε κάποιος αποχωρώντας από το ΓΣΠ εκείνο το βράδυ, να νιώσει κάτι διαφορετικό; Μάλλον όχι. Τα λόγια καρδιάς που ακολουθούν από τον Γκουστάβο Μαντούκα, το επιβεβαιώνουν.
«Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ μου όσα ζήσαμε εκείνη τη σεζόν, μα κυρίως εκείνο το βράδυ. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο της ζωής μου.
Είχαμε τέτοια πίστη, τέτοια ενότητα, τόσο καλή ομάδα. Αν δεν είχαμε πέσει πάνω στο ανυπέρβλητο εμπόδιο της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά απέναντι στη Μαρσέιγ ή την Μπενφίκα, θα φτάναμε έως τα ημιτελικά! Πιστέψτε με!»
Το «παραμύθι» του ΑΠΟΕΛ αισίως έκλεισε έντεκα χρόνια ύπαρξης. Οφείλει να νιώθει πως βρίσκεται σε καλά χέρια, αφού οι ίδιοι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές, καθώς φαίνεται, δεν έχουν καμία διάθεση να το αφήσουν να ξεχαστεί. Όπως προανέφερε και ο Διονύσης Χιώτης, δεν πρέπει!
Άλλωστε, είναι τέτοιο το κατόρθωμα που και να ήθελαν, μάλλον δεν θα μπορούσαν.
