Χρειάστηκε να περάσουν 49 ολόκληρα χρόνια για να στεφθεί και πάλι πρωταθλητής Ελλάδος ο Άρης, αλλά όταν αυτό συνέβη το 1979, δεν αποτέλεσε απλώς ένα τυχαίο γεγονός. Αντίθετα, ήταν τα «θεμέλια» για τη γέννηση της «κιτρινόμαυρης» αυτοκρατορίας του Γιάννη Ιωαννίδη, η οποία θα «γιγαντωνόταν» έχοντας ως… μαέστρο της εντός παρκέ τον τεράστιο Νίκο Γκάλη!
Γράφει ο Τάσος Φαραός
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Για να δημιουργήσεις κάτι, λοιπόν, είναι απαραίτητο πρώτα να κάνεις ένα βήμα προς τα εμπρός. Τη σεζόν 1978/79 ο Άρης έπραξε ακριβώς αυτό. Είχαν περάσει 49 χρόνια από την τελευταία φορά που κατέκτησε την κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Όταν θα επέστρεφε εκεί ωστόσο, για πρώτη φορά στην μεταπολεμική περίοδο, δεν θα ήταν μεμονωμένο περιστατικό, αλλά η εκκίνηση για την «αυτοκρατορία» που δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη, επί των ημερών του Γιάννη Ιωαννίδη!
Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν μπει δυνατά στη διεκδίκηση του τίτλου από την αρχή της σεζόν, με τον Ιωαννίδη, ακόμα και αν δεν τον αντιμετώπιζε κανείς σοβαρά, να δηλώνει εξ αρχής πως «στόχος μας είναι να πάρουμε το πρωτάθλημα».
Έδειχναν έτοιμοι να «σπάσουν» την αθηναϊκή κυριαρχία. ΑΕΚ, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός «μοιράζονταν» τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος στο μπάσκετ για μία εικοσαετία. Η τελευταία φορά που το κατέκτησε κάποια ομάδα εκτός της πρωτεύουσας ήταν το 1958/59, με τον ΠΑΟΚ τότε να τερματίζει στην πρώτη θέση.
Το Φεβρουάριο του 1979, ο Άρης έδωσε ίσως το πιο κρίσιμο παιχνίδι του στη σεζόν, υποδεχόμενος τους «ερυθρόλευκους» στο Αλεξάνδρειο. Ο Ολυμπιακός ήταν ο κυριότερος συνδιεκδικητής του τίτλου και έτσι μία νίκη απέναντί του θα αποτελούσε ακόμα ένα τεράστιο βήμα προς τον τίτλο. Ειδικά εάν σκεφτεί κανείς ότι είχε επικρατήσει και στο ματς του πρώτου γύρου, το οποίο βέβαια είχε διακοπεί και κατοχυρώθηκε εν τέλει υπέρ του στα χαρτιά, λόγω ενός αντικειμένου που ο διαιτητής ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε από τις εξέδρες.
Ένας εκ των καλύτερων παικτών των «κιτρινόμαυρων» και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος εκείνη τη σεζόν, ο Χάρης Παπαγεωργίου, χτυπήθηκε από τροφική δηλητηρίαση τη μέρα αγώνα. Το διακύβευμα, ωστόσο, ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να απουσιάσει. Μάλιστα, όχι μόνο έπαιξε, αλλά πέτυχε και 17 πόντους!
Στην αναμέτρηση της Θεσσαλονίκης, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ήταν ο κορυφαίος του Άρη και με 30 πόντους, ευστοχώντας και στις 20 βολές που εκτέλεσε, οδήγησε το σύνολο του Ιωαννίδη σε μία σπουδαία νίκη με 85-82. Ένα αποτέλεσμα που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με… μισό τίτλο!
Η κατάκτηση και μαθηματικά του πρωταθλήματος ήρθε σε ένα άλλο ντέρμπι, αυτό με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ εντός έδρας, τρεις αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της σεζόν. Οι «κιτρινόμαυροι», αν και αποτελούσαν το αδιαφιλονίκητο φαβορί, δυσκολεύτηκαν αρκετά με τον «δικέφαλο του βορρά». Πήραν, όμως, τελικά το ροζ φύλλο αγώνα, έστω και στην παράταση, νικώντας με 91-90.
Αυτό που ακολούθησε δεν είχε προηγούμενο. Χιλιάδες φίλοι του Άρη, εντός και εκτός γηπέδου, ζητωκραύγαζαν για την τεράστια επιτυχία της ομάδας τους. Οι παίκτες βρίσκονταν στα χέρια των οπαδών, γνωρίζοντας την αποθέωση για το επίτευγμα τους. Πραγματικές τιμές ηρώων, για τους ανθρώπους που τους έκαναν περήφανους.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ίσως ήταν ο μοναδικός που, μέσα στο πανδαιμόνιο που επικρατούσε, είχε εντοπίσει τη νέα εποχή στην οποία μετέβαινε ο σύλλογος. Μετά την απονομή του τροπαίου δήλωνε: «Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά, πήραμε ένα μεγάλο τίτλο σε ένα δύσκολο πρωτάθλημα. Ήμασταν καλοί και σταθεροί σε όλο το πρωτάθλημα. Ανοίγει μια νέα εποχή για τον Άρη και το μπάσκετ. Εύχομαι στον καθένα να βιώσει μια τέτοια χαρά, όπως εγώ σήμερα. Είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου».
Ο «τίγρης» Βαγγέλης Αλεξανδρής με τη σειρά του, συγκινημένος, αφιέρωσε το πρωτάθλημα σε όσους αγωνίστηκαν με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα, αλλά δεν μπόρεσαν να «γευτούν» τη χαρά ενός τίτλου. «Το πρωτάθλημα αυτό το αφιερώνουμε σε όλους τους παλιούς μας συμπαίκτες και σε όσους ξεκίνησαν από παλιά το μπάσκετ του Άρη και δεν πρόλαβαν να χαρούν έναν τίτλο».
Ο έτερος πρωταγωνιστής της σεζόν, Χάρης Παπαγεωργίου, ξεχώριζε τη συγκεκριμένη στιγμή ως την καλύτερη της ζωής του, λέγοντας ότι «ο τίτλος αυτός ήταν ένα όνειρο για μένα, όπως βεβαίως για όλους μας. Έχω παίξει στην Εθνική, έχω βγει πρώτος σκόρερ αλλά σήμερα είναι η μεγάλη στιγμή που νιώθω πιο δυνατός και γεμάτος από οποιαδήποτε άλλη φορά. Είναι η πιο χαρούμενη στιγμή της ζωής μου. Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο και όσους στάθηκαν δίπλα στην ομάδα μας.»
Όταν έφτασε πια η ώρα για την απονομή του τροπαίου, οι φίλαθλοι του Άρη, είχαν γίνει φυσικά ένα με τους παίκτες του και βρίσκονταν σε ντελίριο ενθουσιασμού! Απολύτως λογικό, εάν αναλογιστούμε ότι είχε περάσει σχεδόν μισός αιώνας από την τελευταία φορά που βρέθηκαν στην κορυφή της Ελλάδας.
Ούτε στα πιο… τρελά τους όνειρα, όμως, δεν θα φαντάζονταν ότι αυτό θα αποτελούσε το πρώτο «λιθαράκι» για μία δυναστεία που έμελλε να «μαγέψει» τη χώρα τη δεκαετία που θα ακολουθούσε. Το δεύτερο βήμα θα γινόταν το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς και ας μην ερχόταν το πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν. Ποιο ήταν αυτό; Μα φυσικά η έλευση του Νίκου Γκάλη! Η ιστορία είχε μόλις αρχίσει να γράφεται…
