«Για εμένα το παιχνίδι του μπάσκετ αφορούσε πάντα την αγάπη. Πιστεύω ότι η αγάπη σου δίνει την ελευθερία και τη δύναμη να μοιραστείς με άλλους την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου και να αποτελέσεις πηγή έμπνευσης για άλλους. Η αγάπη σου δίνει τη δύναμη να κάνεις το ακατόρθωτο, εφικτό.
Όπως και στη ζωή, όταν παίζεις μπάσκετ πρέπει να δώσεις, για να πάρεις. Όταν είσαι στο γήπεδο, δεν κάνεις απλά κινήσεις. Δίνεις την πνευματική και τη σωματική σου δύναμη. Το πάθος, το ταλέντο και εμπιστεύεσαι τους συμπαίκτες σου. Έτσι η δύναμη πολλαπλασιάζεται και η ομάδα νικά. Το μπάσκετ είναι το αντίθετο του εγωισμού. Το μπάσκετ αφορά μόνο το να δίνεις, το να μοιράζεσαι και να νοιάζεσαι για τους συμπαίκτες σου -και αυτοί για εσένα.
Όπως και στη ζωή έτσι και στο μπάσκετ, αν θες να είσαι επιτυχημένος οφείλεις να μη βάζεις όρια στην ύπαρξη σου. Πρέπει να βάλεις στην άκρη το 'εγώ', γιατί όπως ξέρουμε όλοι δεν υπάρχει 'εγώ' στην ομάδα. Ο ανταγωνισμός σου είναι πάντα ο καθρέφτης της δύναμης και των αδυναμιών σου. Όπως ισχύει στη ζωή, έτσι και στο μπάσκετ πρέπει να δεχθείς πως το χθες και το αύριο δεν υπάρχουν.
Το μπάσκετ είναι σαν τη ζωή και η ζωή σαν το μπάσκετ. Είναι ένα παιχνίδι. Ας παίξουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε, ενώ είμαστε ακόμα εδώ. Με αγάπη, συμπόνοια, αλτρουισμό, fair play. Mε το να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον για να γίνουμε μεγαλύτεροι και καλύτεροι άνθρωποι», αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Βλάντε Ντίβατς κατά την εισαγωγή του στο Hall of Fame τον Σεπτέμβριο του 2019, περιγράφοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την τεράστια καριέρα του, αλλά και τη φιλοσοφία της ζωής του.
Μπορεί στο NBA να μην κατάφερε να κερδίσει κάποιο τρόπαιο, όμως στις 16 σεζόν που αγωνίστηκε στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου μέτρησε 13.364 πόντους, 9.294 ριμπάουντ, 3.522 ασίστ και 1.630 κοψίματα, ξεχωρίζοντας για την ηγετική του φυσιογνωμία, την ομαδικότητά του, όπως και για την αρτιότητά του στο παιχνίδι με πλάτη. Πως έφτασε όμως μέχρι εκεί;
Τα πρώτα βήματα και η υπερομάδα της Γιουγκοσλαβίας
Όπως τόσοι και τόσοι αθλητές, έτσι και ο Βλάντε είχε δοκιμάσει κι άλλα σπορ στα παιδικά του χρόνια και πιο συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο, αγωνιζόμενος στη θέση του τερματοφύλακα. Μπαίνοντας όμως στην εφηβεία και κατόπιν προτροπής του Νίκολα Άπατσιτς αποφάσισε να αφοσιωθεί στην πορτοκαλί θεά. Μιλάμε για ολική αφοσίωση, αφού πριν συμπληρώσει 14 χρόνια ζωής, εγκατέλειψε την πατρική του στέγη, προκειμένου να μετακομίσει στο Κράλιεβο και να μείνει με τη γιαγιά του, ούτως ώστε να ενταχθεί σε μια ομάδα ονόματι Σλόγκα. Εκεί έκανε και τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα.
Σύντομα κέρδισε τις εντυπώσεις, αλλά και την προσοχή του ομοσπονδιακού τεχνικού της Γιουγκοσλαβίας, Κρέζιμιρ Τσόσιτς (σσ. μετέπειτα προπονητής της ΑΕΚ). Ως διεθνής κατέκτησε δύο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1990, 2002) και τρία Ευρωμπάσκετ (1989, 1991,1995), ενώ ακόμα στο παλμαρέ του έχει 2 ασημένια μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1988, 1996), ένα χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο (1986) και δύο χάλκινα σε Eurobasket (1987, 1999).
Οι «πλάβι» έχοντας στο δυναμικό τους τους Βλάντε Ντίβατς, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Τόνι Κούκοτς, Ντίνο Ράτζα, Ζάρκο Πάσπαλι και τον λίγο μεγαλύτερο Ντράζεν Πέτροβιτς αποτελούσαν πραγματικά μια ομάδα υπερδύναμη.
Εν μέσω του Ευρωμπάσκετ του 1991 ξεκίνησαν οι πρώτες πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Σέρβων και Σλοβένων στη Γιουγκοσλαβία. Ο νυν προπονητής της Ζαλγκίρις Κάουνας, Γιούρι Ζντοβτς αποφάσισε να αποχωρήσει αμέσως, οι υπόλοιποι έμειναν, όμως από την επομένη της διοργάνωσης, η ομάδα σταμάτησε να υπάρχει.
Το NBA
Μετά τη θητεία του στη Σλόγκα ο Ντίβατς πέρασε μια τριετία στην Παρτιζάν (1986-89), με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς την τελευταία σεζόν.
Κάπου εκεί άνοιξε ο δρόμος για το NBA, με τους Λος Άντζελες Λέικερς να επιλέγουν τον Σέρβο σέντερ στο νούμερο 26 του draft το καλοκαίρι του 1989. Παρότι γνώριζε ελάχιστα έως καθόλου αγγλικά, ο Ντίβατς ήξερε πολύ μπάσκετ και αυτό ήταν αρκετό για να ενσωτατωθεί στο παιχνίδι άμεσα και να αναδειχθεί μέλος της All Rookie First Team.
Στους «Λιμνανθρώπους» έμεινε μέχρι το 1996 και έπειτα «θυσιάστηκε» για να μπορέσει να έρθει στην Καλιφόρνια ο Κόμπε Μπράιαντ. Πιο συγκεκριμένα, ο Ντίβατς αποτέλεσε μέρος του trade μεταξύ των Λέικερς και των Σάρλοτ Χόρνετς, που είχαν διαλέξει τον «Black Mamba» στο νούμερο 13 του draft. Παράλληλα, η αποχώρηση του Σέρβου άδειασε χώρο στο salary cap, ώστε οι Λέικερς να αποκτήσουν τον Σακίλ Ο’Νιλ ως ελεύθερο από τους Ορλάντο Μάτζικ.
Για τον Ντίβατς ακολούθησε μια διετία στη Σάρλοτ, μια γεμάτη και άκρως παραγωγική θητεία με τη φανέλα των Σακραμέντο Κινγκς (1999-2004), των οποίων αποτέλεσε αργότερα και GM, ενώ τη σεζόν 2004-05 επέστρεψε στο αγαπημένο του Λ.Α. Ωστόσο, ένας τραυματισμός που τον ταλαιπωρούσε στη μέση του επέτρεψε να αγωνιστεί σε μόλις 15 παιχνίδια και τον ανάγκασε να ολοκληρώσει πρόωρα την καριέρα του.
«Once Brothers»
Ένα από τα πράγματα που στιγμάτησαν για πάντα τον Βλάντε ήταν η δυνατή φιλία του με τον Ντράζεν Πέτροβιτς. Μια φιλία που έληξε πρόωρα. Όχι όμως λόγω του αδόκητου χαμού του «Μότσαρτ του Μπάσκετ» το καλοκαίρι του 1993, έπειτα από το αυτοκινητικό δυστύχημα που έλαβε χώρα στη Γερμανία. Λόγω μιας κροατικής σημαίας.
Το καλοκαίρι του 1990, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη Αργεντινή, η Γιουγκοσλαβία παρατάχθηκε ενωμένη, αν και στο πολιτικό σκηνικό τέσσερις δημοκρατίες επιθυμούσαν την απόσχιση τους. Οι «πλάβι» ξεπέρασαν το εμπόδιο των Αμερικάνων στον ημιτελικό και πανηγύρισαν το χρυσό, επικρατώντας με 92-75 της Σοβιετικής Ένωσης στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Πάνω στους πανηγυρισμούς βρέθηκε στο παρκέ ένας φίλαθλος, κρατώντας μια σημαία της Κροατίας και πλησίασε τον Ντίβατς. Εκείνος, αντιλαμβανόμενος πως δεν πρόκειται για τη σημαία της Γιουγκοσλαβίας την απομάκρυνε. Κάπως έτσι λατρεύτηκε από τους Σέρβους, ενώ έγινε μισητός στους Κροάτες. Και ο Ντράζεν δεν αποτέλεσε εξαίρεση, ξεκόβωντας κάθε επαφή μαζί του!
Το εν λόγω σκηνικό κράτησε τον Ντίβατς μακριά από την κηδεία του Ντράζεν, μιας και για τους Κροάτες αποτελούσε ακόμα «κόκκινο πανί».
Ένα ντοκιμαντέρ της σειράς «30 for 30» του ESPN που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2010 με τίτλο «Once Brothers» έδωσε την ευκαιρία στον Βλάντε Ντίβατς να αφηγηθεί με δικά του λόγια τη μεταξύ τους σχέση, τη ρήξη και τον πόνο που προκάλεσε ο ξαφνικός χαμός του. Το εν λόγω ντοκιμαντέρ αποτέλεσε μάλιστα αφορμή ώστε ο Ντίβατς να επισκεφθεί τη μητέρα του Ντράζεν, Μπιζέρκα Πέτροβιτς, στο πατρικό του στο Ζάγκρεμπ, όπως και τον τάφο του παλιόφιλού του, τον οποίο κατάφερε να αποχαιρετήσει σχεδόν 20 χρόνια μετά!
www.bnsports.gr
