25 Ιανουαρίου 1980: Η ημέρα που γεννιέται ο Τσάβι Ερνάντεθ. Ο άνθρωπος που έρχεται στο μυαλό του περισσότερου κόσμου όταν ακούει τη φράση «ολοκληρωμένος χαφ». Ένα όνομα – συνώνυμο της πρώτης επαφής, των έξυπνων ασίστ, της ηρεμίας, της διορατικότητας αλλά και των τίτλων, των Μουντιάλ, των Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα όνομα που το ακούν οι Καταλανοί και γεμίζουν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο…
Σε συζητήσεις για τους καλύτερους μέσους όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο, αυτόματα μία απάντηση που έρχεται στο μυαλό όλων είναι ο Τσάβι. Εδώ που τα λέμε, όχι και άδικα. Θα μπορούσε κάλλιστα το όνομά του να βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους λόγω των διακρίσεών του, όμως θα ήταν άδικο για τον ίδιο.
Η ηρεμία με την οποία αγωνιζόταν ήταν αξιοζήλευτη. Ο τρόπος που ντρίμπλαρε, το πώς προστάτευε τη μπάλα, μια μπαλιά του που δε θα έβλεπε κανείς άλλος στο γήπεδο. Παράλληλα, το πάθος του όταν σκόραρε, οι κούπες που έχει σηκώσει, οι αμέτρητες επιτυχίες του. Όλα αυτά τον κατατάσσουν στους καλύτερους -αν όχι στον καλύτερο- χαφ, που έχουμε δει ποτέ.
Παιδί της «Μασία», ο Τσάβι έκανε ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα, στις 18 Αυγούστου του 1998, απέναντι στη Μαγιόρκα. Στον πάγκο των «μπλαουγκράνα» καθόταν τότε ο Λουίς Φαν Χααλ. Στα 19 του, ήταν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ενδεκάδας και η Ιστορία από τότε δεν έχει σταματήσει να… γράφει.
782 ματς, 8 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 3 Κύπελλα, 6 Σούπερ Καπ, 4 Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Παγκόσμιο Κύπελλο, 2 Euro… Δέος!
Σε ηλικία 24 χρονών κατέκτησε το πρώτο του Τσάμπιονς Λιγκ, στον τελικό του 2006, στο Παρίσι απέναντι στην Άρσεναλ. Την κούπα με τα «μεγάλα αυτιά» κατέκτησε επίσης το 2009, το 2011 και το 2015, με τη Μπαρτσελόνα να κλείνει ένα κύκλο μιας δεκαετίας που έπαιζε το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο που είχαμε δει ποτέ.
Ακόμα και για τους πιο παλιούς που προλάβανε το ποδόσφαιρο του Άγιαξ και της Ολλανδίας του Γιόχαν Κρόιφ τη δεκαετία του 80’, η Μπαρτσελόνα των Τσάβι-Ινιέστα-Μέσι τούς έβαλε σε σκέψεις για αναθεώρηση.
Προφανώς, δεν θα ήταν τίποτα τόσο εύκολο αν δεν είχε αντάξιους συμπαραστάτες και την τέλεια καθοδήγηση από τον πάγκο. Ο Πεπ Γκουαρντιόλα είχε τα καλύτερα εργαλεία γίνει το όνειρό του πραγματικότητα. Να παίζει η ομάδα του απόλυτο ποδόσφαιρο. Το λεγόμενο τίκι-τάκα.
Ακόμα και στην Εθνική Ισπανίας, στα «χρυσά» της χρόνια που η μιζή ντουζίνα παικτών ανήκε στη Μπαρτσελόνα και η άλλη στη Ρεάλ Μαδρίτης, είχε περάσει η φιλοσοφία της ομάδας της Καταλονίας. Οι «φούριας ρόχας» κατέκτησαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους την τετραετία 2008-2012. Euro το 08’, Μουντιάλ το 10’, ξανά Euro το 12’. Απίθανα πράγματα, θρυλικά.
Σε όλη αυτή την πορεία των «μπλαουγκράνα» και της εθνικής, ο βασικός κορμός στον άξονα ήταν ίδιος και απαράλλακτος. Η συνταγή της επιτυχίας. Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς. Γρήγορη πάσα, με τη μία, πίεση ψηλά, ασίστ, ακόμα και γκολ που έκριναν τίτλους, όπως για παράδειγμα το γκολ του Ινιέστα στην παράταση του Τελικού του Μουντιάλ του 2010 απέναντι στην Ολλανδία.
Ο Τσάβι, παράλληλα, στην τετραετία αυτήν κατέκτησε και δύο Τσάμπιονς Λιγκ, το 2009 και το 2011, με την ίδια αντίπαλο, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ενώ, 4 χρόνια μετά, το 2015, ένα μήνα μετά το συγκινητικό αντίο στην ομάδα της καρδιάς του, η μοίρα του επιφύλασσε μια ακόμη διάκριση.
Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, εναντίον της Γιουβέντους, ο Τσάβι αντικαθιστά τον Ινιέστα στο 78’, ενώ ο αγώνας έχει σχεδόν κριθεί και η Μπάρτσα γίνεται κάτοχος του τροπαίου, για τελευταία φορά υπό την αρχηγία του.
Ένα από τα κορυφαία γρανάζια, λοιπόν, μιας καλοδουλεμένης μηχανής, όπως ήταν η Μπαρτσελόνα, γίνεται σήμερα (25/01/2023) 43 ετών. Από τα 41 του και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2021, ο Τσάβι έφυγε από τον πάγκο της Αλ Σαντ για να προπονήσει την ομάδα της καρδιάς του. Μετά την δύσκολη εκκίνηση, ο νυν προπονητής των «μπλαουγκράνα» έχει δώσει βάση στις ακαδημίες, δίνοντας πολύ χρόνο σε μικρούς παίκτες, μεγαλωμένους στη «Μασία», ξέροντας καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο ότι αυτός είναι ο τρόπος.
Ήδη αρχίζει να χτίζεται κάτι όμορφο, με τους Γκάβι και Πέδρι να παίρνουν πολλές συμμετοχές μαζί και να θυμίζουν όμορφες συνεργασίες, βγαλμένες από την… oldschool Μπαρτσελόνα.
Ο Τσάβι πλεόν έχει γίνει ένα όνομα – συνώνυμο της ελπίδας. Ένα όνομα, που όταν το ακούει κάποιος Καταλανός, «γυαλίζει» το μάτι του, καθώς πλέον, άπαντες στη Βαρκελώνη έχουν εναποθέσει τις τύχες της ομάδας τους σε αυτόν. Και πολύ καλά κάνουν.
Χρήστος Παπαδόπουλος
