Retro Stories

Από το «Μαρακανάσο» και το… θαύμα της Βέρνης, στην κουτουλιά του Ζιντάν: Οι 5+1 αξέχαστοι τελικοί Παγκοσμίου Κυπέλλου! (video)

Ζινεντίν Ζιντάν Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα Δυτική Γερμανία Ουγγαρία Μαρακανάσο Τζεφ Χαρστ Πελέ Μουντιάλ 2022 tags :
Από το «Μαρακανάσο» και το… θαύμα της Βέρνης, στην κουτουλιά του Ζιντάν: Οι 5+1 αξέχαστοι τελικοί Παγκοσμίου Κυπέλλου! (video)

Το… grande φινάλε του Μουντιάλ του 2022 απέχει μόλις λίγες ώρες και το BN Sports σας βάζει στο κλίμα μέσω προηγούμενων αλησμόνητων τελικών.

«Αρχίζει το ματς, αδειάσαν οι δρόμοι, η ώρα ζυγώνει αρχίζει το ματς» έχει ερμηνεύσει ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο προπομπό για το απόγευμα της Κυριακής (17/12). Σύσσωμος ο ποδοσφαιρικός, και όχι μόνο, πλανήτης στρέφει τα βλέμματα του προς Κατάρ μεριά, εκεί που ο Λιονέλ Μέσι ευελπιστεί να στεφθεί πρωταθλητής κόσμου στο… last dance του σε Μουντιάλ και ο Κιλιάν Εμπαπέ με την παρέα του να γίνουν μονάχα η τρίτη Εθνική ομάδα που κατορθώνει το back-to-back.

Αναμονή λίγων ωρών λοιπόν για να φανεί ποιο από τα δύο σενάρια θα γίνει πράξη. Για να μείνετε όμως… ζεστοί ενόψει του μεγάλου παιχνιδιού, το BN Sports έβγαλε από το «χρονοντούλαπο» και σας παρουσιάζει τους 5+1 τελικούς που έχουν μείνει στην ιστορία, ο καθείς και για διαφορετικό λόγο.

Ουρουγουάη – Βραζιλία 2-1 ή αλλιώς… Μαρακανάσο (1950)

Μπορεί να μην υπήρξε τελικός με την υπάρχουσα έννοια μιας και το σύστημα διεξαγωγής ήταν διαφορετικό και δεν υπήρχαν νοκ-αουτ αλλά παιχνίδι ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες των ομίλων, ωστόσο συμπεριλαμβάνεται στη λίστα αυτή (και κάθε λίστα) λόγω της φήμης και του απόηχού του.

Ήταν η πρώτη διοργάνωση μετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και δώδεκα χρόνια ξηρασίας. Ο θεσμός γύρισε στην Λατινική Αμερική και η προσμονή ήταν τεράστια. Ειδικά για τους Βραζιλιάνους που ήταν οι οικοδεσπότες και το τεράστιο φαβορί για την κατάκτηση. Σε τέτοιο βαθμό που είχαν κυκλοφορήσει ήδη εφημερίδες που παρουσίαζαν τη «Σελεσάο» πρωταθλήτρια και ο πρόεδρος της FIFA είχε ετοιμάσει ήδη τον λόγο που θα εκφωνούσε προς τους Βραζιλιάνους στα πορτογαλικά. Η Ουρουγουάη όμως είχε άλλη άποψη.
1_QwZ3axo0AeubsW8V1prMOQ.jpeg

Παρότι αγωνιζόταν σε ένα κατάμεστο (λέγεται ότι είχαν βρεθεί περί των 200.000 στο στάδιο), από αντιπάλους, γήπεδο και βρέθηκε να κυνηγά στο σκορ νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο, δεν τα παράτησε, ανέτρεψε το σκορ, σίγησε το Μαρακανά και οδήγησε τον Μουαζίρ Μπαρμπόσα, Βραζιλιάνο γκολκίπερ σε αιώνια καταδίκη. Το τρόπαιο εκείνο ήταν υπόθεση… ζωής και θανάτου και κάποιοι φίλαθλοι μη μπορώντας να αντέξουν το ψυχολογικό βάρος και την αποτυχία, «βούτηξαν» στο κενό. Κάπως έτσι και το ματς έμεινε γνωστό ως η τραγωδία του «Μαρακανάσο».

Δυτική Γερμανία – Ουγγαρία 3-2 ή αλλιώς το «Θαύμα της Βέρνης» (1954)

Και πως να ξεχαστεί εκείνο το ματς; Όταν χτίζεται ένα στέρεο και επιβλητικό οικοδόμημα που όλοι οι υπόλοιποι το κοιτάζουν με δέος, και στην τελευταία πέτρα που πρέπει να μπει, αυτό γκρεμίζεται, τότε σίγουρα είναι είδηση. Έτσι είναι όμως ο αθλητισμός και δημιουργεί όμορφες ιστορίες.

Η Ουγγαρία ήταν με διαφορά από την επόμενη η μεγαλύτερη παγκόσμια δύναμη, ούσα αήττητη για έξι χρόνια. Στο διάβα της παρέσερνε οποιοδήποτε αντίπαλο και η πορεία της μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης που λάμβανε χώρα στην Ελβετία «μιλά» από μόνη της. 25 γκολ σε τέσσερα παιχνίδια έγραφε το κοντέρ για τους Μαγυάρους που έδειχναν ανίκητοι. Όμως δεν ήταν και αυτό φάνηκε στο πιο κομβικό παιχνίδι.

Και μπορεί τα γεγονότα μέχρι το 8’ να έδειχναν ένα remake του ματς της φάσης των ομίλων (συντριβή υπέρ της Ουγγαρίας με 8-3), ωστόσο οι Δυτικογερμανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Αφού ισοφάρισαν μέσα σε ένα δεκάλεπτο, κατάφεραν να πετύχουν το γκολ στο φινάλε με τον Ραν, να σοκάρουν άπαντες και αυτό που έμοιαζε αδύνατο πριν την έναρξη του παιχνιδιού στη Βέρνη, πήρε… σάρκα και οστά.


Αγγλία – Δ. Γερμανία 4-2 ή αλλιώς το γκολ-φάντασμα του Χαρστ (1966)

Πρώτη και τελευταία φορά που εκείνο το περίφημο «it’s coming home» έγινε πράξη. Τα «Τρία Λιοντάρια» που διοργάνωναν την τελική φάση του θεσμού, έφτασαν μέχρι το τέλος της διαδρομής και πανηγύρισαν την κατάκτηση του τροπαίου μπροστά στο κοινό του Γουέμπλεϊ.

Για να συμβεί αυτό βέβαια χρειάστηκε το έξτρα τριαντάλεπτο και η συμβολή του Σοβιετικού βοηθού διαιτητή, Τόφικ Μπαχράμοφ, ο οποίος είδε ότι η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή στο σουτ  του Τζεφ Χαρστ. Κάτι τέτοιο βέβαια δεν συνέβη ποτέ, κάνοντας τους «μετά Χριστόν Προφήτες» (μόλις για 6 εκατοστά) και η Αγγλία πήρε… κεφάλι στο σκορ σε ένα κομβικό σημείο (101’). Οι Δυτικογερμανοί δεν μπόρεσαν να φέρουν το ματς στην ισορροπία, όπως έκαναν λίγο πριν την εκπνοή της κανονικής διάρκειας, και δέχτηκαν και άλλο γκολ για το τελικό 4-2. «Θύτης» ήταν και πάλι ο Χαρστ, ο οποίος έκανε χατ-τρικ και παραμένει ο μοναδικός έως τώρα που έχει καταφέρει κάτι τέτοιο σε τελικό.

Αργεντινή – Δ. Γερμανία 3-2 ή αλλιώς το Μουντιάλ του Μαραντόνα (1986)

Μπορεί ένα όνομα να περιστοιχίζει κάθε συζήτηση στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γεγονός του πλανήτη; Αν πρόκειται για τον Μαραντόνα της «αλμπισελέστε» του 1986, τότε ναι μπορεί. Ο «Ντιεγκίτο» ήταν ήδη… μια κατηγορία μόνος του, όμως με αυτά που έκανε στο Μεξικό το καλοκαίρι εκείνο, μπήκε μια για πάντα στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Από το… «Χέρι του Θεού» στον ημιτελικό με την Αγγλία, στο απίστευτο σλάλομ λίγη ώρα αργότερα.

Κανένα τρόπαιο όμως δεν κερδίζεται από τον ημιτελικό και ο Μαραντόνα το γνώριζε καλά αυτό. Παρόλο που οι Δυτικογερμανοί επέστρεψαν από το 2-0 και διεκδίκησαν την κατάκτηση επί ίσοις όροις, μία έμπνευση του Ντιέγκο που έβγαλε τον Μπουρουτσάγκα «φάτσα με το τέρμα» για το τελικό 3-2, ήταν αρκετό για να στέψει την Αργεντινή Πρωταθλήτρια κόσμου.

Ιταλία – Γαλλία 5-3 πεν. (1-1 κ.α.) ή αλλιώς η κουτουλιά του Ζιζού στο last dance του (2006)

Ο τελικός αυτός θα έχει πάντα τη δική του, ξεχωριστή θέση στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, όσα χρόνια κι’ αν περάσουν, όσοι κι’ αν μεσολαβήσουν. Όχι δεν ήταν ο πιο θεαματικός τελικός όλων των εποχών ούτε έπεσαν τα γκολ… βροχή. Είχε τη στιγμή του 110’ όμως που κανένας, απ’ όσους την έχουν δει, δεν μπορεί να την ξεχάσει.

Ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές που κλώτσησαν ποτέ τη «στρογγυλή θεά», ο Ζινεντίν Ζιντάν, έφυγε από το ποδόσφαιρο όπως ακριβώς μπήκε επαγγελματικά σε αυτό. Με κρότο, έκρηξη και αντίδραση, χωρίς να σηκώνει «μύγα στο σπαθί του» σε συγκεκριμένους τομείς.

Ένα δεκάλεπτο πριν τη λήξη και της παράτασης, είπε ο Ζιζού στον έτερο σκόρερ της αναμέτρησης, Ματεράτσι: «Αν θέλεις τη φανέλα μου, έλα να σου τη δώσω στο τέλος» και ο Ιταλός απάντησε: «Θα προτιμούσα την @#@# την αδερφή σου». Αυτό ήταν, χτύπησε σε ευαίσθητη… χορδή. Ο Γάλλος «θόλωσε», του έριξε κουτουλιά στο στήθος και αποβλήθηκε, περνώντας δίπλα από το βαρύτιμο τρόπαιο χωρίς καν να το κοιτάξει. Η «σκουάντρα ατζούρα» ήταν τελικά εκείνη που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 μέσω της διαδικασίας των πέναλτι.

Βραζιλία – Σουηδία 5-2 ή αλλιώς όταν συστήθηκε ο Πελέ (1958)

Η αναδρομή στους τελικούς που έχουν αφήσει ιστορία, ολοκληρώνεται με εκείνον στον οποίο σημειώθηκαν τα περισσότερα γκολ και η Βραζιλία έγινε η πρώτη μη-ευρωπαϊκή ομάδα που επικράτησε σε έδαφος της «γηραιάς ηπείρου». Ήταν η πρώτη γνωριμία του παντελώς άγνωστου έως τότε, Πελέ, ετών 17 που συνεισέφερε στην κατάκτηση του πρώτου τροπαίου.

Οι παίκτες της «Σελεσάο», αφού είχαν... διαλύσει τους Γάλλους (5-2) που θεωρούνταν ως οι μοναδικοί που θα μπορούσαν να τους κοντράρουν, συνέχισαν απτόητοι και στον τελικό. Ήταν η σειρά της οικοδέσποινας  Σουηδίας να υψώσει… ανάστημα ωστόσο η ανωτερότητα της «σελεσάο» ήταν εμφανής και υπέρ του δέοντος αρκετή (5-2 με δύο γκολ Πελέ) για να… ξορκίσει κάτι από τα κατάλοιπα του «Μαρακανάσο».

Μάνος Φυρογένης

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0