Η ποδοσφαιρική παράσταση της ΑΕΚ κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης στην κατάμεστη Νέα Φιλαδέλφεια, εν έτει 2002, και «η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία» της καριέρας του Ντέμη Νικολαΐδη, όπως την αναφέρει ο ίδιος.
ημέρα των εγκαινίων της OPAP Arena να «παίξει» σε επανάληψη κάποιο από τα σπουδαιότερα ευρωπαϊκά ματς της ιστορίας της στα μάτριξ του νέου γηπέδου, το έπος κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης στους ομίλους του Champions League της σεζόν 2002/03, θα έθετε ισχυρή υποψηφιότητα. Ποιο από τα δύο θα ρωτήσει κάποιος.
Δεδομένα, το 2-2 στο Σαντιάγο Μπερναμπέου ήταν ένα μοναδικό κατόρθωμα. Αλλά πρόκειται για κατόρθωμα. Αντιθέτως, στο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας στις 2 Οκτωβρίου του 2002, μπροστά σε 25.000 περίπου θεατές, η ΑΕΚ κυριάρχησε ολοκληρωτικά και δικαιολογημένα νιώθει άτυχη που δεν νίκησε. Άλλωστε, ο ίδιος ο προπονητής των «Γκαλάκτικος», Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, είχε δηλώσει πως η «Ένωση» του Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν καλύτερη. Και ίσως είχε επιβεβαιώσει την ανωτερότητά της και μέσω του σκορ, αν ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε ευστοχήσει στη φάση του 52ου λεπτού. Μία στιγμή που όσες φόρες κι αν την ανακαλεί στη μνήμη του, όπως έχει εκμυστηριευθεί στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, πιστεύει πως έχει κάνει τα πάντα άψογα, το τέλειο «άδειασμα» στον Παβόν και απλώς η μπάλα θα καταλήξει στα δίχτυα. Αλλά δεν του έκανε το χατήρι.
«Η πιο μεγάλη ευκαιρία που έχω χάσει» τόνισε κάποτε ο ίδιος στα social media που διατηρεί. Ένα σχόλιο στην ίδια ανάρτηση, με τον ίδιο «φάτσα» με τον Ίκερ Κασίγιας, ανέφερε: «Είχα φύγει για το κάγκελο της θύρας 8-12 πανηγυρίζοντας! Τόσο σίγουρος ήμουν», με τον Ντέμη να απαντά με το λιτό, αλλά άκρως περιεκτικό: «...κι εγώ».
Μία βραδιά-γιορτή, τόσο για την εμφάνιση της ΑΕΚ, όσο και για το γεγονός, πως το γκολ του Νικολαΐδη στο 3-1, ήταν το υπ' αριθμόν 25 εκτός συνόρων και τον έχρισε πρώτο σκόρερ για ελληνική ομάδα στα Κύπελλα Ευρώπης, «κουβαλά» μία μικρή πικρία.
Στα τελευταία δεύτερα της αναμέτρησης, χάθηκε κι άλλη μεγάλη ευκαιρία με τον Χρήστο Μαλαδένη να προδίδεται -και- από τον αγωνιστικό χώρο, αποτυγχάνοντας να νικήσει τον Κασίγιας.
Η αλήθεια είναι πως εκείνη η παράσταση του Βασίλη Τσιάρτα στην επίθεση, που τελείωσε το ματς με ένα γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 6' και δύο ασίστ, σε Μαλαδένη (25') και Νικολαΐδη (28'), είχε την ατυχία να βρει απέναντί της έναν Ζινεντίν Ζιντάν πιο πεισμωμένο από ποτέ.
Σε μία βραδιά που οι υπόλοιποι αστέρες της θρυλικής ομάδας των «Galacticos», ο Ραούλ, ο Φίγκο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μακελελέ, έδειχναν σαστισμένοι, αυτός πήρε από το χέρι τη Ρεάλ Μαδρίτης για να την γλιτώσει από την ήττα, ισοφαρίζοντας στο 16' σε 1-1 και μειώνοντας στο 40' σε 3-2, πριν ο Γκούτι «γράψει» ως τελικό σκορ το 3-3, στο 60ο λεπτό.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου, το ματς έληξε ισοπαλία. Σύμφωνα με τους νόμους της κοινής ποδοσφαιρικής γνώμης, αν σκοράρεις όσες φορές το πράττει η Ρεάλ Μαδρίτης της σεζόν 2002/03, ομάδα που κατέκτησε το Champions League την περασμένη σεζόν, είσαι νικητής. Ένας λόγος που μνημονεύεται και θα συνεχίσει να μνημονεύεται είναι αυτός. Ο κυριότερος, όμως, είναι πως όσοι το έζησαν, ξέρουν πολύ καλά ποιος «τρόμαξε» ποιον εκείνο το βράδυ. «Και της Ρεάλ, το φόβητρο...»
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
Αν η ΑΕΚ αποφάσιζε την Δεδομένα, το 2-2 στο Σαντιάγο Μπερναμπέου ήταν ένα μοναδικό κατόρθωμα. Αλλά πρόκειται για κατόρθωμα. Αντιθέτως, στο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας στις 2 Οκτωβρίου του 2002, μπροστά σε 25.000 περίπου θεατές, η ΑΕΚ κυριάρχησε ολοκληρωτικά και δικαιολογημένα νιώθει άτυχη που δεν νίκησε. Άλλωστε, ο ίδιος ο προπονητής των «Γκαλάκτικος», Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, είχε δηλώσει πως η «Ένωση» του Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν καλύτερη. Και ίσως είχε επιβεβαιώσει την ανωτερότητά της και μέσω του σκορ, αν ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε ευστοχήσει στη φάση του 52ου λεπτού. Μία στιγμή που όσες φόρες κι αν την ανακαλεί στη μνήμη του, όπως έχει εκμυστηριευθεί στον Χρήστο Σωτηρακόπουλο, πιστεύει πως έχει κάνει τα πάντα άψογα, το τέλειο «άδειασμα» στον Παβόν και απλώς η μπάλα θα καταλήξει στα δίχτυα. Αλλά δεν του έκανε το χατήρι.
«Η πιο μεγάλη ευκαιρία που έχω χάσει» τόνισε κάποτε ο ίδιος στα social media που διατηρεί. Ένα σχόλιο στην ίδια ανάρτηση, με τον ίδιο «φάτσα» με τον Ίκερ Κασίγιας, ανέφερε: «Είχα φύγει για το κάγκελο της θύρας 8-12 πανηγυρίζοντας! Τόσο σίγουρος ήμουν», με τον Ντέμη να απαντά με το λιτό, αλλά άκρως περιεκτικό: «...κι εγώ».
Μία βραδιά-γιορτή, τόσο για την εμφάνιση της ΑΕΚ, όσο και για το γεγονός, πως το γκολ του Νικολαΐδη στο 3-1, ήταν το υπ' αριθμόν 25 εκτός συνόρων και τον έχρισε πρώτο σκόρερ για ελληνική ομάδα στα Κύπελλα Ευρώπης, «κουβαλά» μία μικρή πικρία.
Στα τελευταία δεύτερα της αναμέτρησης, χάθηκε κι άλλη μεγάλη ευκαιρία με τον Χρήστο Μαλαδένη να προδίδεται -και- από τον αγωνιστικό χώρο, αποτυγχάνοντας να νικήσει τον Κασίγιας.
Η αλήθεια είναι πως εκείνη η παράσταση του Βασίλη Τσιάρτα στην επίθεση, που τελείωσε το ματς με ένα γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ στο 6' και δύο ασίστ, σε Μαλαδένη (25') και Νικολαΐδη (28'), είχε την ατυχία να βρει απέναντί της έναν Ζινεντίν Ζιντάν πιο πεισμωμένο από ποτέ.
Σε μία βραδιά που οι υπόλοιποι αστέρες της θρυλικής ομάδας των «Galacticos», ο Ραούλ, ο Φίγκο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μακελελέ, έδειχναν σαστισμένοι, αυτός πήρε από το χέρι τη Ρεάλ Μαδρίτης για να την γλιτώσει από την ήττα, ισοφαρίζοντας στο 16' σε 1-1 και μειώνοντας στο 40' σε 3-2, πριν ο Γκούτι «γράψει» ως τελικό σκορ το 3-3, στο 60ο λεπτό.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς του ποδοσφαίρου, το ματς έληξε ισοπαλία. Σύμφωνα με τους νόμους της κοινής ποδοσφαιρικής γνώμης, αν σκοράρεις όσες φορές το πράττει η Ρεάλ Μαδρίτης της σεζόν 2002/03, ομάδα που κατέκτησε το Champions League την περασμένη σεζόν, είσαι νικητής. Ένας λόγος που μνημονεύεται και θα συνεχίσει να μνημονεύεται είναι αυτός. Ο κυριότερος, όμως, είναι πως όσοι το έζησαν, ξέρουν πολύ καλά ποιος «τρόμαξε» ποιον εκείνο το βράδυ. «Και της Ρεάλ, το φόβητρο...»
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr