Νότιγχαμ Φόρεστ και Τότεναμ (27/08) ξανά αντίπαλες στην Premier League, μετά από περίπου δυόμισι δεκαετίες. Δεν είναι το μεγαλύτερο ντέρμπι του «Νησιού», αλλά υπάρχουν συναντήσεις τους που «έγραψαν» ιστορία, είτε έγιναν εν τέλει, είτε όχι.
Η φετινή επιστροφή της Νότιγχαμ Φόρεστ στην Premier League, κάθε Σαββατοκύριακο δίνει την αφορμή για μία ιστορική αναδρομή, σε αλλοτινές εποχές του αγγλικού ποδοσφαίρου, πριν την έλευση του 21ου αιώνα.
Απόψε (28/08, 18:30) Νότιγχαμ Φόρεστ και Τότεναμ διασταυρώνουν τα «ξίφη» τους για πρώτη φορά μετά από 23 χρόνια, σε αγώνα πρωταθλήματος. Οι «Spurs» επιστρέφουν στο Σίτι Γκράουντ, αλλά αβίαστα ο νους ταξιδεύει σε δύο άλλες συναντήσεις που έγιναν μακριά από αυτό.
Μία που διεξήχθη στον ναό του αγγλικού ποδοσφαίρου, το Wembley, και μία που δεν έγινε ποτέ!
Η κόκκινη κάρτα που θα «έσωζε» την καριέρα του Γκασκόιν!
Ήταν 18 Μαΐου του 1991, όταν οι δύο τους «μονομάχησαν» για την κατάκτηση του FA Cup. Το τελευταίο FA Cup στην ιστορία της Τότεναμ. Από εκείνο το μεσημέρι, όμως, από όσα φοβερά συνέβησαν, ένα το έχει «χαράξει».
Η Νότιγχαμ Φόρεστ προηγήθηκε με τον Πιρς στο 16ο λεπτό, με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Η Τότεναμ ανατρέπει το σκορ, με γκολ στο 55ο λεπτό και στο 4ο της παράτασης, αλλά η φάση πριν προηγηθεί η ομάδα του Μπράιαν Κλαφ, κρίνει ουσιαστικά μία ολόκληρη -και σπουδαία- καριέρα.
Ο Πολ Γκασκόιν, αστέρι όχι μόνο της Τότεναμ, αλλά και του αγγλικού ποδοσφαίρου γενικότερα, που έχει διαπρέψει έναν χρόνο νωρίτερα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στα γήπεδα της Ιταλίας, κάνει ένα δολοφονικό φάουλ πάνω στον Γκάρι Τσαρλς, το οποίο θα εκτελέσει ο Πιρς και θα στείλει σε δίχτυα. Ωστόσο, τραυματίζεται και ο ίδιος σοβαρά στο γόνατο.
«Θυμάμαι σαν τώρα τις σκηνές τόσο στο γήπεδο, όσο και στο νοσοκομείο. Φοβόμουν πως δεν θα ξαναπαίξει στο κορυφαίο επίπεδο», ανέφερε ο φυσιοθεραπευτής της Τότεναμ, Τζον Σέρινταν. Και δυστυχώς, δεν διαψεύστηκε.
Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, ο «Γκάζα» δεν είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Η καριέρα του έχει καθοδική πορεία, για αγωνιστικούς και μη λόγους. Η ειρωνεία;
Πριν τη μοιραία φάση, ο διαιτητής της αναμέτρησης, Ρότζερ Μίλφορντ, έχει χαρίσει μία κόκκινη κάρτα στον Πολ Γκασκόιν παρότι «κάρφωσε» τις τάπες των παπουτσιών του στο στήθος του Γκάρι Πάρκερ. Αν είχε αποβληθεί τότε, ίσως είχε σωθεί η καριέρα του...
Ο «πληρωμένος» ημιτελικός, πριν το τελευταίο... ευρωπαϊκό της Τότεναμ
Μία επταετία πριν τον τελικό του FA Cup, Νότιγχαμ Φόρεστ και Τότεναμ έχασαν μία μοναδική ευκαιρία να αναμετρηθούν και σε ευρωπαϊκό τελικό. Για την ακρίβεια, δεν την έχασαν. Τους την στέρησαν!
Την ώρα που οι «Spurs» τσέκαραν το εισιτήριό τους για τον διπλό τελικό του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 1983/84, η Νότιγχαμ Φόρεστ με εις βάρος της πέναλτι και ακυρωμένο γκολ, έχανε με 0-3 στην έδρα της Άντερλεχτ και παρά το υπέρ της 2-0 από το πρώτο ματς, έμενε εκτός τελικού.
Τα παράπονα της ομάδας του Μπράιαν Κλαφ, που μόλις τέσσερα χρόνια πριν είχε κατακτήσει το δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της, ήταν πολλά. Όπως αποδείχθηκε -έστω και με καθυστέρηση πολλών χρόνων- ήταν και δικαιολογημένα.
Εν έτει 1997, αποδεικνύεται πως ο πρόεδρος της Άντερλεχτ, Κονστάντ Βάντεν Στοκ, είχε δωροδοκήσει τον Ισπανό διαιτητή της αναμέτρησης, Εμίλιο Γκουρουτσέτα Μούρο. «Συνδετικός κρίκος» ανάμεσα στους δύο υπήρξε ο Βέλγος εγκληματίας, Ζαν Ελστ, που ζήτησε από έναν φίλο του να ταξιδέψει στο Αλικάντε, ώστε να «διαπραγματευτεί» με τον διαιτητή. Το «deal» τους κλείνει στα 1,2 φράγκα Βελγίου, αλλά η συγκεκριμένη συναλλαγή, γίνεται γνωστή και σε τρίτους.
Ένας δεύτερος Βέλγος εγκληματίας, ο Ρενέ Βαν Άακεν, «έκλεψε» τις πληροφορίες της συμφωνίας και άρχισε να εκβιάζει την Άντερλεχτ, πως θα στείλει τα έγγραφα στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία του Βελγίου. Εν τέλει το έπραξε, και μάλιστα όχι μία, αλλά δύο φορές: τόσο το 1990, όσο και το 1992! Ουδείς εντός των βελγικών συνόρων, όμως, δεν αποφάσισε να ασχοληθεί. Απλώς «πέρασαν» τους φακέλους στα... χέρια της UEFA.
Το ανώτατο διοικητικό όργανο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αποδείχθηκε πως είχε στην κατοχή του τα αποδεικτικά στοιχεία για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, αλλά δεν προχώρησε σε κυρώσεις, παρά μόνο το 1997, δεκατρία χρόνια αργότερα δηλαδή, αφήνοντας την Άντερλεχτ εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων για έναν χρόνο!
Στο μεσοδιάστημα, ο Ισπανός διαιτητής, Μούρο, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1987 στα 45 του χρόνια, παίρνοντας μαζί του, τα δικά του «μυστικά».
Κάπως έτσι, μία -μεταφορικά και κυριολεκτικά- εγκληματική διαιτησία, στέρησε αυτόν τον αγγλικό τελικό από το Κύπελλο UEFA του 1984.
Η Νότιγχαμ Φόρεστ δεν είχε την ευκαιρία για ένα τρίτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία της, σε μία σεζόν, που τερμάτισε πέντε θέσεις μπροστά από την Τότεναμ, στη βαθμολογία του αγγλικού πρωταθλήματος. Εν τέλει, οι «Spurs» κατέκτησαν το τρόπαιο, το τελευταίο της ιστορίας τους, εκτός συνόρων.
Από την άλλη, οι παίκτες του Κλαφ αναγκάστηκαν να ζήσουν με αυτό, παρότι ήξεραν πολύ καλά τι συνέβη σε εκείνον τον ημιτελικό, έστω κι αν δεν δικαιώθηκαν τυπικά ποτέ.
Φάνης Τσοκανάς
