Μια μέρα σαν σήμερα το 1957, στις 23 Ιουλίου, ο Νίκος Γκάλης έρχεται στη ζωή. Μια ημερομηνία που μετέπειτα θα έφερνε τις μεγαλύτερες αλλαγές στο ελληνικό μπάσκετ.
Μήπως στην Αρχαία Ελλάδα είχαν παραφραστεί ορισμένα πράγματα και τελικά μπορούν και οι θνητοί να είναι ταυτόχρονα θεοί; Μάλλον κάτι τέτοιο ισχύει, καθώς μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η γέννηση του Νίκου Γκάλη και το στίγμα που άφησε στον εγχώριο αθλητισμό και το μπάσκετ.
Ο αγαπημένος σε όλους «γκάνγκστερ» σήμερα, 23 Ιουλίου, κλείνει τα 65α του χρόνια και το BN Sports κάνει προς τιμήν του μια αναδρομή στο παρελθόν και θυμάται ορισμένα από τα πιο ξεχωριστά γεγονότα της ζωής του.
Η κλίση στο μποξ, τελικά έγινε αγάπη στο μπάσκετ
Είναι πολύ πιθανό σήμερα να μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική εκδοχή της ιστορίας. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για τον πρωταθλητή Γκάλη στο… μποξ!
Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος έβρισκε την χαρά σε αρκετά αθλήματα πριν από το μπάσκετ. Όπως για παράδειγμα το μπέιζμπολ, το αμερικανικό ποδόσφαιρο και το μποξ. Ο άνθρωπος που τον παρότρυνε να σταματήσει την ασχολία του με το τελευταίο ήταν η μητέρα του, καθώς δεν άντεχε να βλέπει τον γιο της να επιστρέφει στο σπίτι από τις προπονήσεις και τους αγώνες τραυματισμένος.
Έτσι λοιπόν ο Γκάλης σε ηλικία 10 ετών άφησε τα… γάντια και έπιασε τη μπάλα του μπάσκετ, η οποία αποτέλεσε και τον μεγάλο του έρωτα! Τα πρώτα του βήματα στο μακρύ αυτό ταξίδι του αθλήματος τα έκανε στο Χάρλεμ, για να αγωνιστεί μετέπειτα για χάρη του Πανεπιστημίου Σίτον Χολ.
Την χρονιά 1978-79, μάλιστα, αναδείχθηκε 3ος σκόρερ στο κολεγιακό πρωτάθλημα (27.5 πόντοι μ.ο.), με αποτέλεσμα να κληθεί από τους Μπόστον Σέλτικς στο Νο 68 των draft το 1979. Ωστόσο η τύχη δεν ήταν με το μέρος του καθώς ένας τραυματισμός στον αστράγαλο τον κράτησε μακριά από τις προπονήσεις κι εν τέλει δεν συμπεριλήφθηκε στη λίστα της ομάδας. Κάπως έτσι, όμως, πήρε τον δρόμο για την Ελλάδα.
Η αξέχαστη συνεργασία με τον Λάρι Μπερντ
Μπορεί εν τέλει να αποχώρησε από την Αμερική, ωστόσο όσο ήταν εκεί πέρα κατάφερε να γράψει ιστορία. Πέραν της τεράστιας συγκομιδής πόντων το 1979, ο Γκάλης έπαιξε και στην ίδια ομάδα με τον θρυλικό Λάρι Μπερντ!
Συγκεκριμένα στο Pizza Hut All American Game του Λας Βέγκας οι δυο τους αγωνίστηκαν για το Σίτον, με τον Μπερντ να αναδεικνύεται MVP σκοράροντας 17 πόντους και τον Γκάλη να έχει άλλους 5, 7 ασίστ και 4 κλεψίματα.
«Εγώ έβαζα κοντά στους 28 πόντους σε κάθε παιχνίδι και ήμουν τρίτος σκόρερ στην Αμερική και δεύτερος ήταν ο Μπερντ. Έτσι, επέλεξα να τους δείξω το ταλέντο μου στις ασίστ και στις πάσες. Ο Λάρι Μπερντ βγήκε πρώτος σκόρερ σε εκείνο τον αγώνα και εγώ μόνο σε ένα ημίχρονο του είχα δώσει έξι ασίστ. Αυτός με πήγαινε πολύ», είχε σχολιάσει σχετικά σε συνέντευξή του για τη μεταξύ τους συνεργασία!
Η τριαντάρα που πέρασε… απαρατήρητη
Στο ντεμπούτο του με την φανέλα του Άρη, ο Νίκος Γκάλης έδειξε αμέσως σε όλους τι ακριβώς ήρθε να κάνει στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα στην αναμέτρηση των «κίτρινων» με τον Ηρακλή, στις 2/12/79, το προσωπικό του κοντέρ –αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι- κατέγραψε 30 πόντους στη νίκη της ομάδας του με 79-78!
Ωστόσο ο Τύπος δεν σχολίασε με τον καλύτερο τρόπο αυτό το στατιστικό, καθώς χαρακτηρίστηκε ατομιστής και εν γένει του ασκήθηκε αρκετή κριτική σε δημοσιεύματα της εποχής.
Το αξεπέραστο ευρωπαϊκό ρεκόρ
Τα ρεκόρ του Γκάλη είναι πάνω κάτω γνωστά και χιλιοειπομένα. Και πάλι, όμως, όλοι (και γω μαζί) μπερδεύονται λόγω των… αμέτρητων που είναι!
Ένα από αυτά που ξεχωρίζουν πάντως είναι το «στέμμα» του πρώτου σκόρερ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ναι μεν ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στη Euroleague και το Κύπελλο Πρωταθλητριών με 4.322 πόντους, όμως το ρεκόρ του Γκάλη παραμένει αξεπέραστο.
Ο «γκάνγκστερ» μετρά συνολικά 4.904 πόντους σε 148 συμμετοχές, με τον θρύλο του Ολυμπιακού να μην μπορεί πλέον -προφανώς- να τον κοντράρει. Ο μόνος που τον… κυνηγά παραμένει ο Νάντο ντε Κολό υπολείπεται λιγότερους από 400 πόντους.
Αποτέλεσε την εκκίνηση του... επαγγελματισμού
Ο Γκάλης δεν απασχόλησε ποτέ τον Τύπο για λόγους που δεν αφορούσαν τα όσα συνέβαιναν στο παρκέ, με μοναδική εξαίρεση τον χαμό της γυναίκας του το 1988. Μπορεί ορισμένες φορές να γράφτηκαν πράγματα για το πόσο «τυπικός» ήταν, ωστόσο αυτό δεν αποτελεί κάτι αρνητικό.
Ίσα ίσα θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Γκάλης έκανε τον επαγγελματισμό… πράξη, δείχνοντας τα δικαιώματα που πρέπει να διεκδικούν οι αθλητές από τότε μέχρι και σήμερα.
Φυσικά αυτές είναι μόλις κάποιες από τις στιγμές που ο Γκάλης χάρισε απλόχερα στον ελληνικό -και όχι μόνο- αθλητισμό. Οι διακρίσεις , τα ρεκόρ και εν γένει τα γεγονότα που χάραξε στο μπάσκετ, είναι αμέτρητα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν και δεν θα μπορέσουν ποτέ να περιγραφούν με λόγια.
Ξανθίππη Δασκαλάκη