Μπορεί το πρώτο επίσημο Μουντιάλ Γυναικών από την FIFA να πραγματοποιήθηκε μόλις το 1991 ωστόσο για να φτάσουμε στη δημιουργία του χρειάστηκε να διανύσουμε μία διαδρομή 21 χρόνων. Η ιστορική αφετηρία που αποτέλεσε τον προάγγελο της διοργάνωσης ήταν το 1970, όταν πραγματοποιήθηκε το πρώτο ανεπίσημο Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών στην Ιταλία.
Είναι Ιούλιος του 1970 και στην Ιταλία διοργανώνεται το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο γυναικών στην ανεπίσημη μορφή του. 21 χρόνια πριν το πρώτο επίσημο Μουντιάλ από την FIFA, η Ομοσπονδία Ανεξάρτητου Ευρωπαϊκού Γυναικείου Ποδοσφαίρου (FIEFF) σε συνεργασία με την ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου αποφασίζει να βάλει το λιθαράκι της για την μετέπειτα δημιουργία αυτού που απολαμβάνουμε σήμερα.
Με χορηγό το «Martini»
Ως τόπος διεξαγωγής προτιμήθηκε η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Ιταλία, με το ιταλικό γυναικείο πρωτάθλημα (Serie A Femminile) να γνωρίζει μεγάλη επιτυχία εκείνη την εποχή. Η διοργάνωση έλαβε το όνομα Coppa del Mondo και είχε βασικό χορηγό την πασίγνωστη εταιρία αλκοολούχων ποτών «Martini & Rossi». Το τουρνουά διεξήχθη μεταξύ 7 και 15 Ιουλίου, στο τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανδρών στο Μεξικό και αποφασίστηκε στον νικητή να δοθεί ένα ειδικό τρόπαιο που ονομάστηκε Trofeo Martini & Rossi, στα πρότυπα του Jules Rimet Cup, του τροπαίου του Μουντιάλ των ανδρών.
Οι αγώνες έγιναν στις πόλεις Μπάρι, Μπολόνια, Γένοβα, Νάπολη, Μιλάνο, Σαλέρνο και Τορίνο. Το Παγκόσμιο Κύπελλο είχε σημαντική δημόσια επιτυχία, τόση που τον τελικό στο Στάδιο του Τορίνο παρακολούθησαν πάνω από 40.000 θεατές. Προσκλήθηκαν οκτώ από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο: Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Δανία, Αγγλία, Μεξικό, Ελβετία και Δυτική Γερμανία, ωστόσο μπόρεσαν να συμμετέχουν οι επτά από αυτές.
Από την… αφάνεια στο επίκεντρο της προσοχής
Τα μέλη των χωρών που έλαβαν μέρος σε εκείνη την διοργάνωση είναι η αλήθεια ότι γνώρισαν πρωτόγνωρες καταστάσεις. Το 1970, οι γυναίκες που έπαιζαν ποδόσφαιρο ήταν στην πλήρη αφάνεια. Τα μέσα ενημέρωσης δεν ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για το γυναικείο ποδόσφαιρο και τα στερεότυπα ήταν ακόμα εδραιωμένα. Η διοργάνωση στην Ιταλία όμως ήρθε να αλλάξει αυτή την κατάσταση.
Οι αθλήτριες των χωρών από το σκοτάδι, βρέθηκαν να είναι το απόλυτο επίκεντρο της προσοχής από όλους. Ο τύπος, οι φίλαθλοι, οι φωτογράφοι, όλοι ήθελαν να ασχοληθούν με εκείνες, δίνοντάς τους την πρέπουσα προσοχή. Πολλές από τις διεθνείς παίκτριες ήταν ανήλικες και όλο αυτό που ζούσαν ήταν πέρα από την φαντασία τους, καθώς ένιωσαν κάτι παραπάνω από «σημαντικές», με τις συνεντεύξεις να διαδέχονται η μία την άλλη.
‘Ένα χαστούκι στον σεξισμό
Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες πρωτοβουλίες όπως η συγκεκριμένη διοργάνωση εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολες και κάθε τι για τις γυναικείες ομάδες ήταν αμφισβητούμενο. Ένα παγκόσμιο τουρνουά για το γυναικείο ποδόσφαιρο ήταν σχεδόν αδύνατον ωστόσο υπήρχε η θέληση για την «αλλαγή». Αν και το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν εξαφανίστηκε ποτέ στην Αγγλία ή τη Δυτική Γερμανία, για πολλές εθνικές ομοσπονδίες εντούτοις, το γυναικείο ποδόσφαιρο ήταν στο στόχαστρο και μάλιστα είχε απαγορευτεί ως κάτι «μη φυσιολογικό»!
Επιπλέον, η αποστολή της Τσεχοσλοβακίας, δεν μπόρεσε να περάσει το Σιδηρούν Παραπέτασμα χωρίς βίζα και δεν κατάφερε να λάβει μέρος στη διοργάνωση. Παρόλα αυτά, η παρουσία του Μεξικού έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για την επέκταση του τουρνουά πέρα από την Ευρώπη.
Οι γυναικείες εθνικές ομάδες είχαν αποφασίσει να είναι παρόν στη μεγαλύτερη γιορτή του γυναικείου ποδοσφαίρου και να δώσουν ένα γερό χαστούκι στον σεξισμό που ζούσε και βασίλευε εκείνα τα χρόνια στις περισσότερες χώρες του πλανήτη.
H διοργάνωση της Ιταλίας ήταν ουσιαστικά η πρώτη «γροθιά» που χρειαζόταν ο συντηρητισμός και το «σάπιο» κατεστημένο που κυβερνούσε σε μία εποχή εξαιρετικά ανελεύθερη για τις γυναίκες… Δεν μπορούσαν ούτε καν να σκεφτούν τις γυναίκες μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου αλλά τόσο το τουρνουά στην Ιταλία το ’70 όσο και εκείνο της επόμενης χρονιάς στο Μεξικό, τους αποστόμωσαν.
Ύστερα από αυτές τις διοργανώσεις, αρκετές ομοσπονδίες, με σημαντικότερη αυτή της FA στην Αγγλία, αναγκάστηκαν να επιτρέψουν την καθολική συμμετοχή στο άθλημα… Ο σεξισμός στο ποδόσφαιρο είχε αρχίσει να μετράει «πληγές».
Στάδια κατάμεστα και κυπελλούχος η Δανία!
Στα της διοργάνωσης, οι συμμετέχουσες ομάδες χωρίστηκαν στον «βόρειο» όμιλο (σε Γένοβα, Μπολόνια και Μιλάνο), και στον «νότιο» (Μπάρι, Σαλέρνο, Νάπολη). Ο βόρειος όμιλος περιελάβανε την Δυτική Γερμανία, την Αγγλία και την Δανία ενώ στον Νότιο βρέθηκαν οι ομάδες του Μεξικού, της Αυστρίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας.
Οι δύο αντικειμενικά καλύτερες ομάδες του τουρνουά, Ιταλία και Δανία, βρέθηκαν στον τελικό, ωστόσο ως αποκάλυψη του τουρνουά αποδείχθηκε το Μεξικό, το οποίο έφτασε μέχρι τον ημιτελικό όπου και ηττήθηκε από την διοργανώτρια Ιταλία με 2-1.
Ο μεγάλος τελικός διεξήχθη στο κατάμεστο Δημοτικό Στάδιο του Τορίνο στις 15 Ιουλίου, με πάνω από 40.000 θεατές. Οι «Ατζούρι» γνώρισαν την ήττα με 2-0 από τις πιο ισχυρές όπως αποδείχθηκε Δανές, οι οποίες αναδείχθηκαν κυπελλούχοι του πρώτου αυτού ιστορικού τουρνουά.
Αξίζει να αναφερθεί ότι σε αντίθεση με την FIFA που δεν αναγνωρίζει την συγκεκριμένη διοργάνωση, η ιταλική ομοσπονδία την θεωρεί επίσημη.
Αντώνης Κεφαλωνίτης
