Μία ημέρα σαν σήμερα (12/07) εν έτει 1998, η Γαλλία επικρατεί με 3-0 της Βραζιλίας στον τελικό του Μουντιάλ. Από οικοδέσποινα, γίνεται κάτοχος του τροπαίου για πρώτη φορά στην ιστορία της. Ο Ζιντάν καταξιώνεται ως απόλυτος ποδοσφαιρικός σταρ, μέσω ενός καινοτόμου τουρνουά, που παραμένει γεμάτο από «σκιές».
Σχετικά Άρθρα
Ο Σικ πριν 25 χρόνια λεγόταν... Σούκερ!
Ο Ζινεντίν Ζιντάν έγινε 50άρης: Οι «κόντρες» του θρυλικού Ζιζού με ελληνικούς συλλόγους (video)
Το «χέρι του Θεού» είναι ο λόγος που μερικοί μίσησαν το Μαραντόνα, αλλά εκατομμύρια τον αγάπησαν (video)
Υπάρχουν πρόσωπα, στιγμές, παιχνίδια, ολόκληρες διοργανώσεις, που ασυνείδητα, η μνήμη τα έχει τοποθετήσει σε μία ξεχωριστή θέση. Στέκουν μόνα και κάθε απόπειρα του καινούργιου να τα φτάσει, μοιάζει καταδικασμένη να αποτύχει.
Στην κατηγορία αυτή ανήκει και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998. «Το καλύτερο Μουντιάλ όλων των εποχών» κατά πολλούς, την ώρα που άλλοι θα αντιπαραθέσουν αυτό του 2006 και οι παλαιότεροι ίσως κάποιο ανάμεσα στο 1974 και το 1986.
Απάντηση δεν δύναται να δοθεί. Ούτε χρειάζεται, άλλωστε. Το μόνο σίγουρο είναι, πως τόσο εκείνο στη Γαλλία, όσο και αυτό στη Γερμανία, «χαράχτηκαν», για ολότελα διαφορετικούς λόγους, από τον ίδιο άνθρωπο: τον Ζινεντίν Ζιντάν.
Οκτώ χρόνια πριν βάλει επίλογο στην καριέρα του με έναν τρόπο που δεν του άρμοζε και κανένας δεν θα περίμενε, το τελευταίο σφύριγμα στον τελικό του Μουντιάλ του 1998, δεν τον βρήκε να περνά απλώς δίπλα από το βαρύτιμο τρόπαιο. Με δύο δικές του καρφωτές, copy-paste κεφαλιές και το «κερασάκι» από τον Εμανουέλ Πετίτ, εξασφάλιζε την πρώτη κατάκτηση ενός Μουντιάλ στην ιστορία της Γαλλίας.
Όσον για τον αντίπαλό της εκείνο το βράδυ, τον είχαν «εξασφαλίσει» εμμέσως άλλοι...
Όσον για τον αντίπαλό της εκείνο το βράδυ, τον είχαν «εξασφαλίσει» εμμέσως άλλοι...
Ο κυνισμός του «τίποτα στην τύχη»!
Η ανυπομονησία για το συγκεκριμένο τουρνουά ήταν τεράστια. Ειδικά για τους Γάλλους. Φιλοξενούσαν ξανά ένα Παγκόσμιο Κύπελλο μετά από μισό αιώνα, ενώ επέστρεφαν στην τελική φάση του θεσμού μετά από δώδεκα χρόνια και δύο σερί απουσίες.
Μασκότ ο Footix, ένας μπλε πετεινός με την εμβληματική μπάλα Tricolore -στα χρώματα της Γαλλίας- ανά χείρας, πλήθος καινοτομιών, όπως η αύξηση των ομάδων από 24 σε 32, η πρόκριση μόνο των δύο πρώτων από κάθε όμιλο και πάνω από όλα, ο κανονισμός του «χρυσού γκολ». Δεν γινόταν να μείνουν τα πάντα στην τύχη. Το Μουντιάλ του 1998 έπρεπε να πετύχει και μάλιστα, όπως αποκαλύφθηκε διά στόματος Μισέλ Πλατινί μετά από χρόνια, πάση θυσία.
«Όταν φτιάχναμε το καλεντάρι της διοργάνωσης κάναμε ένα τρικ. Τοποθετήσαμε τη Βραζιλία στον πρώτο όμιλο και τη Γαλλία στον τρίτο, ώστε να συναντηθούν μόνο στον τελικό. Ένας τελικός ανάμεσα σε Γαλλία και Βραζιλία ήταν το όνειρο όλων. Προετοιμαζόμασταν επί έξι χρόνια για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πώς να μην κάναμε μία σκανδαλιά; Πιστεύετε ότι οι άλλοι δεν έχουν κάνει;» δήλωνε κυνικά. Ωστόσο, δεν είναι αυτή η πιο βαριά «σκιά».
Ένα «φαινόμενο» σκιά του εαυτού του
Ο τελικός κρίθηκε από τον Ζιντάν, αλλά δεν ήταν αυτός το μεγαλύτερο αστέρι πριν ξεκινήσει.
Ο Ρονάλντο, το «φαινόμενο», επί δύο σερί σεζόν βρισκόταν σε δαιμονιώδη κατάσταση, έχοντας πετύχει 47 γκολ με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα σε όλες τις διοργανώσεις τη το 1996/97, που «έστρωσαν» τον δρόμο για την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας, και άλλα 34 με την Ίντερ, την αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδο. Στον τελικό, όμως, στην πιο κρίσιμη στιγμή, ήταν μία «σκιά» του εαυτού του.
Φήμες, θεωρίες συνωμοσίας και ίντριγκες δίνουν και παίρνουν έως σήμερα για το τι συνέβη στον Ρονάλντο πριν τον αγώνα. Κρίσεις επιληψίας, άγχους ή νευρικός κλονισμός, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα. Μόνο ο Ρονάλντο, ο Ρομπέρτο Κάρλος που έτρεξε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου ζητώντας βοήθεια και ο προπονητής της εθνικής Βραζιλίας, Μάριο Ζαγκάλο, γνωρίζουν την αλήθεια.
«Είχα έναν τρομερό φόβο. Έχασα το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά κέρδισα ένα άλλο κύπελλο, αυτό της ζωής. Δεν θυμάμαι τι έγινε, αλλά πήγα να κοιμηθώ και, όπως μου είπε ο γιατρός, έπαθα επιληπτική κρίση για 30 με 40 δευτερόλεπτα. Μετά ξύπνησα και πονούσα παντού, αλλά με το πέρασμα του χρόνου ο πόνος μειωνόταν. Ηρέμησα λίγο κι αποφάσισα να παίξω και να βοηθήσω την ομάδα», δήλωσε ο ίδιος ο Ρονάλντο, αλλά τα ερωτηματικά για τη χρησιμοποίησή του δεν «σβήστηκαν».
Άλλωστε, αρχικά δεν βρισκόταν αυτός στην ενδεκάδα, αλλά ο Εντμούντο.
Άλλωστε, αρχικά δεν βρισκόταν αυτός στην ενδεκάδα, αλλά ο Εντμούντο.
Εκ του αποτελέσματος, η παρουσία του στο γήπεδο μόνο καλό δεν έκανε. Ο ίδιος ήταν άφαντος, οι συμπαίκτες του έτρεμαν για την υγεία του και μόνο όσοι λατρεύουν να αναζητούν την αλήθεια πίσω από τα «φώτα» βγήκαν κερδισμένοι. Ωστόσο, έως και σήμερα, συνεχίζουν να ψάχνουν.
Φάνης Τσοκανάς
Φάνης Τσοκανάς
