Μία ημέρα σαν σήμερα (17/06), εν έτει 2001, η Ρόμα αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Ιταλίας μετά από 28 χρόνια «ανομβρίας». Ο Γκάμπριελ Μπατιστούτα, μετά από 10 χρόνια προσπάθειας, «λυτρώνεται» χωρίς να φορά τη φανέλα της Φιορεντίνα. Κάτι που δεδομένα του άφησε γλυκόπικρη γεύση.
Τρεις δεκαετίες αναμονής για τη Ρόμα, τελείωσαν το μεσημέρι της 17ης Ιουνίου του 2001. Η υπερομάδα του Φάμπιο Καπέλο, έχοντας στις τάξεις της παίκτες όπως οι Τότι, Μπατιστούτα, Καφού, Έμερσον, Μοντέλα, «ισοπεδώνει» την Πάρμα στο Ολίμπικο με 3-1 και κατακτά το πρώτο της Σκουντέτο μετά από 28 χρόνια.
Τότι, Μοντέλα και Μπατιστούτα, με ένα γκολ έκαστος, κηρύσσουν την έναρξη ενός ξέφρενου «πάρτι». Ο καθένας «ξορκίζει» τους δικούς του δαίμονες, με τον Μπατιγκόλ, ωστόσο, να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Μόλις λίγους μήνες πριν, έχει αποφασίσει να βγάλει τη φανέλα της Φιορεντίνα. Μετά από συνεχείς αποτυχίες να κατακτήσει το Σκουντέτο, αλλά και απορρίψεις υψηλότατων προτάσεων, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον σύλλογο, βγάζει τα «βιόλα», ώστε να μπορέσει να διεκδικήσει ένα πρωτάθλημα.
Μέσω μίας συμφωνίας κυρίων -εννέα χρόνια στον σύλλογο ήταν αυτά- η Φιορεντίνα τον παραχωρεί στη Ρόμα, την ομάδα που έμοιαζε ως το μικρότερο «κακό» στην παρούσα φάση, εν αντιθέσει με παραδοσιακούς εχθρούς, όπως οι Μίλαν-Ίντερ, και υπεράνω όλων η Γιουβέντους.
Περίπου 37 εκατ. ευρώ βγαίνουν από τα ταμεία της ομάδας, ώστε να ολοκληρωθεί η ακριβότερη μεταγραφή παίκτη άνω των 30 ετών. Ο Μπατιστούτα τα «εξαργυρώνει» στον μέγιστο βαθμό.
Σε 28 ματς, βρίσκει «δίχτυα» 20 φορές και παρόλα αυτά, τερματίζει 4ος ανάμεσα στους πρώτους σκόρερ της Serie A. Άλλες εποχές για το Καμπιονάτο. Σχεδόν κάθε γκολ του, όμως, κρίνει αποτελέσματα. Από τα 14 ματς που σκοράρει, στα 12 η Ρόμα κερδίζει. Ένα από αυτά, όμως, του αφήνει γλυκόπικρη γεύση.
Ένα γκολ-μαχαιριά, για τον ίδιο τον «δημιουργό» του
Στις 26 Νοεμβρίου του 2000, στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής της Serie A, η Φιορεντίνα ταξιδεύει στην «αιώνια πόλη». Η Ρόμα κόντρα στους «βιόλα». Ο Μπατιστούτα απέναντι στην αιώνια αγάπη του.
Στο 83ο λεπτό, η μπάλα στρώνεται στον Μπατιγκόλ, που με έναν κεραυνό εκτός περιοχής, κρεμάει τον συμπαίκτη του μέχρι πρότινος, Τόλντο, και επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά, το παρατσούκλι που τον συνοδεύει έως σήμερα.
Μέσα στην έκσταση της στιγμής, χάνεται μέσα στην αγκαλιά των συμπαικτών του. Αντί να πανηγυρίσει, δακρύζει. Μπροστά στην εικόνα, τα λόγια περισσεύουν.
Έκτοτε, η Ρόμα μοιάζει με «τρένο» δίχως φρένα. Κόβει πρώτη το «νήμα» της Serie A, κατακτά το πολυπόθητο Σκουντέτο και αυτή η «ζαριά» γεμάτη ρίσκο για τον Μπατιστούτα, στις αρχές του καλοκαιριού, φαίνεται πως άξιζε τον κόπο.
Ίσως ένα πρωτάθλημα στη Φλωρεντία να είχε άλλη «γεύση». Πιο γλυκιά, πιο ρομαντική, αλλά το ποδόσφαιρο δεν είναι Χολιγουντιανός κινηματογράφος για να έχει πάντοτε το ιδανικό φινάλε.
Κοιτώντας από απόσταση χρόνου τα όσα υπέροχα χάρισε στο κοινό ο Μπατιστούτα, γνωρίζοντας τι είδους πόνους αντιμετώπισε για να φτάσει έως το δικό του «Έβερεστ» στην Ιταλία, το φινάλε μοιάζει γλυκόπικρο. Ακριβώς σαν το γκολ στο Ολίμπικο.
Άλλωστε, ο ίδιος έχει φροντίσει να δώσει τις απαντήσεις.
«Όλη μου την καριέρα έκανα τα πάντα για να κάνω τη Φιορεντίνα πρωταθλήτρια. Δεν τα κατάφερα, αλλά τα έδωσα όλα.
Όταν συνειδητοποίησα πως εξάντλησα τις πιθανότητες, αποφάσισα να μετακομίσω στη Ρόμα, όπου και τα κατάφερα.
Πιστεύω πως το άξιζα. Έκανα τόσες θυσίες, για να γευτώ τη χαρά ενός πρωταθλήματος».
Φάνης Τσοκανάς
www.bnsports.gr
