Όλα είναι έτοιμα για τον 67ο τελικό στην ιστορία της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης. Του Champions League. Ρεάλ Μαδρίτης και Λίβερπουλ είναι έτοιμες για το τρίτο μεταξύ τους ραντεβού στον συγκεκριμένο θεσμό. Πρόκειται για τον 17ο τελικό του ισπανικού συλλόγου και τον 10ο του αγγλικού, ωστόσο, αμφότεροι έχουν προσφέρει μοναδικές στιγμές σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης.
Το BN Sports θυμάται τα δέκα καλύτερα μεγάλα ραντεβού των δύο ομάδων με φόντο το τρόπαιο με τα «μεγάλα αυτιά». Από τον πρώτο τελικό της ιστορίας, στο
Ρεάλ Μαδρίτης – Ρεμς 4-3 (Παρίσι, 1956)
Ο πρώτος τελικός στην ιστορία του Κυπέλλου Κυπελλούχων διεξήχθη στο μακρινό 1956. Το ημερολόγιο έδειχνε 13 Ιουνίου όταν η Ρεάλ Μαδρίτης πάτησε στον αγωνιστικό χώρο του Παρισιού απέναντι στη Ρεμς. Σε ένα συγκλονιστικό ματς, με απίστευτο κοντράστ συναισθημάτων, η «Βασίλισσα» έφτασε στη νίκη με 4-3 και κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας στον θεσμό. Ο Λεμπλόντ άνοιξε το σκορ στο 6’ και ο Τεπλόν ανέβασε τον δείκτη του σκορ στο 2-0 στο 10’. Ο Ντι Στέφανο μείωσε αρχικά στο 14’ και ο Ριάλ ισοφάρισε στο ημίωρο σε 2-2. Ο Χιντάλγο έβαλε ξανά μπροστά στο σκορ τους Γάλλους για να έρθουν οι Μαρκίτος και Ριάλ για να διαμορφώσουν το τελικό 4-3.
Ρεάλ Μαδρίτης – Άιντραχτ Φρανκφούρτης 7-3 (Γλασκόβη, 1960)
Ο τελικός με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (σημερινού Champions League). Η Ρεάλ Μαδρίτης που είχε κατακτήσει κάθε τίτλο από τη μέρα που ξεκίνησε η διοργάνωση, φιλοξένησε την Άιντραχτ Φρανκφούρτης στον πρώτο της και τελευταίο μέχρι φέτος, ευρωπαϊκό τελικό. Ντι Στέφανο και Πούσκας δίνουν πραγματικό ρεσιτάλ, με τον πρώτο να κάνει χατ-τρικ και τον δεύτερο να φτάνει τα τέσσερα γκολ για να διαμορφωθεί το τελικό και εξωπραγματικό, 7-3 υπέρ του ισπανικού συλλόγου.
Γιουβέντους – Ρεάλ Μαδρίτης 0-1 (Άμστερνταμ, 1998)
Η επιστροφή της Ρεάλ Μαδρίτης στις κατακτήσεις. Από το 1966, οι «μερένχες» δεν είχαν καταφέρει να προσθέσουν άλλο τρόπαιο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στη φαρέτρα τους. Μέχρι τον μεγάλο τελικό του 1998 στο Άμστερνταμ απέναντι στη Γιουβέντους. Η ντρίμπλα του Μιγιάτοβιτς και η άψογη εκτέλεσή του στο 66ο λεπτό ήταν το τέρμα που χάρισε τη τεράστια νίκη στη Ρεάλ, με τους Τορινέζους να διαμαρτύρονται έντονα για την αντικανονική θέση που βρισκόταν ο Σέρβος πριν σκοράρει. Ωστόσο, το γκολ μέτρησε κανονικά και οι Ισπανοί επέστρεψαν στις κατακτήσεις.
Λεβερκούζεν – Ρεάλ Μαδρίτης 1-2 (Γλασκόβη, 2002)
Μπορεί να είχε χρόνια να φτάσει έστω μέχρι τον τελικό, αλλά μόλις έκανε, δεν σταμάτησε να είναι πιστή στο ραντεβού της. Το 2002, στο γήπεδο της Γλασκόβης, η Ρεάλ Μαδρίτης διασταύρωσε τα ξίφη της με τη Λεβερκούζεν του Μπάλακ. Έχοντας τους γνωστούς «γκαλάκτικος» στο ρόστερ, η ισπανική ομάδα κατάφερε να βασιστεί πάνω της για να φτάσει σε ακόμα μία κατάκτηση. Βέβαια, το γκολ του Ραούλ στο 8’, ισοφαρίστηκε από αυτό του Λούσιο στο 14’, μέχρι να έρθει ο Ζιντάν με ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία του αθλήματος, στο 45’ και ολοκληρώσει το τελικό 2-1.
Ρεάλ Μαδρίτης – Ατλέτικο Μαδρίτης 4-1 (Λισσαβόνα, 2014)
Από τους πιο συγκλονιστικούς «εμφύλιους» στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών. Ρεάλ Μαδρίτης και Ατλέτικο Μαδρίτης ετοιμάζονται να βάψουν στα χρώματά τους την πρωτεύουσα της Ισπανίας. Ήταν Μάϊος του 2014, όταν αμφότερες βρέθηκαν αντιμέτωπες στη Λισσαβόνα. Οι «ροχιμπλάνκος» έκαναν το… μπαμ και προηγήθηκαν με τον Γοδίν στο 36’, διατηρώντας το σκορ μέχρι και το 93ο λεπτό. Εκεί όπου ο Σέρχιο Ράμος με «οβίδα» ισοφάρισε για τη Ρεάλ και έστειλε το ματς στην παράταση. Η σημασία του γκολ φάνηκε στην ολική ανατροπή και στο τελικό 4-1 υπέρ των «μερένχες», οι οποίοι επέστρεψαν στις κατακτήσεις μετά από 12 χρόνια.
Λίβερπουλ – Γκλάντμπαχ 3-1 (Ρώμη, 1977)
Ο πρώτος τελικός της Λίβερπουλ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, ήταν το 1977 απέναντι στη Γκλάντμπαχ, στο γήπεδο της Ρώμης. Οι «κόκκινοι» του Μπομπ Πέισλι ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση και το τελικό 3-1 το επιβεβαίωσε. Σε έναν τρομερό τελικό, η Λίβερπουλ άνοιξε το σκορ στο 28’ αλλά είδε τον Σίμονσεν να ισοφαρίζει στο 51’. Από εκεί και πέρα, ο αγγλικός σύλλογος πήρε πάνω του το ματς και με τους Σμιθ και Νιλ, έφυγε με το τρόπαιο από την Ιταλία.
Λίβερπουλ – Μπριζ 1-0 (Λονδίνο, 1978)
Η Λίβερπουλ όχι απλώς έκανε την αρχή αλλά και το back to back στις κατακτήσεις. Ένα χρόνο μετά τη Ρώμη, ήρθε η σειρά της Μπριζ για να τεθεί απέναντι στον αγγλικό σύλλογο. Αυτή τη φορά, στο Γουέμπλεϊ της Αγγλίας, όπου οι «κόκκινοι» ήταν ξανά επιβλητικοί. Βέβαια, χρειάστηκε το «χρυσό» γκολ του Κένι Νταλγκλίς στο 64’ για να «σπάσουν» την ισχυρή άμυνα των Βέλγων και στο τέλος να πανηγυρίσουν με το κύπελλο στα χέρια.
Λίβερπουλ – Ρεάλ Μαδρίτης 1-0 (Παρίσι, 1981)
Ο φετινός τελικός, γυρνάει τον χρόνο αρκετά πίσω. Συγκεκριμένα, στις 27 Μαΐου του 1981. Δηλαδή μία μέρα πριν από τον σημερινό (28/5). Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης κοντράρονται για πρώτη φορά σε τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μάλιστα, στο Παρίσι. Σε ένα déjà vu του τωρινού ραντεβού τους. Ο Άλαν Κένεντι, στο 82ο λεπτό, στέλνει σε πελάγη ευτυχίας τους οπαδούς των «κόκκινων», οι οποίοι απολαμβάνουν την ομάδα τους να κατακτάει το τρίτο ευρωπαϊκό σε πέντε χρόνια.
Λίβερπουλ – Ρόμα 1-1, 4-2 πεν. (Ρώμη, 1984)
Άπαντες ήξεραν πόσο σημαντικός και εξαιρετικός πορτιέρο ήταν ο Γκρόμπελαρ αλλά εκείνος δεν χρειάστηκε να το… αποδείξει στον τελικό της Ιταλίας. Τέλη Μαΐου του 1984 και στο γήπεδο της Ρώμης γεμίζει από κόσμο. Η Ρόμα βρίσκεται για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό τελικό και αντιμετωπίζει τη μεγάλη Λίβερπουλ του Φάγκαν. Ο Νιλ «παγώνει» το γήπεδο από νωρίς αλλά ο Φούτσο ισοφαρίζει πριν το πρώτο μέρος σε 1-1. Η έντονη ατμόσφαιρα δεν άλλαξε την ροή του ματς, με τις δύο ομάδες να οδηγούνται στη διαδικασία των πέναλτι. Εκεί, Κόντι και Γκρατσιάνι αστοχούν, με τον πρώτο να στέλνει τη μπάλα άουτ και ο δεύτερο, στο δοκάρι. Έτσι, οι «κόκκινοι» επικρατούν με 4-2 και πανηγυρίζουν το κύπελλο με τα «μεγάλα αυτιά».
Μίλαν – Λίβερπουλ 3-3, 2-3 πεν. (Κωνσταντινούπολη, 2005)
Ο τελικός των… τελικών. Ο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης φιλοξενεί δύο μεγάλους συλλόγους. Τη Λίβερπουλ του Τζέραρντ και τη Μίλαν του Κακά. Αμφότερες έχουν κάνει τρομερή πορεία μέχρι τον μεγάλο τελικό του Champions League, το 2005. Όλα έδειχναν πως ήταν ένας… περίπατος για τους «ροσονέρι», αφού στο ημίχρονο προηγούνται με 3-0 (!). Η διαφορά ήταν εμφανή μεταξύ των δύο ομάδων αλλά οι «κόκκινοι» δεν θα τα παρατούσαν έτσι απλά. Μέσα σε έξι λεπτά, ο αγγλικός σύλλογος βρήκε τρία γκολ (!!) και έφερε τούμπα το ματς για οδηγήσει την υπόθεση του τίτλου στην διαδικασία των πέναλτι. Ο Ντούντεκ ήταν ο ήρωας που απέκρουσε την εκτέλεση του Σεφτσένκο και χάρισε το ευρωπαϊκό στη Λίβερπουλ, σε μία από τις πιο επικές ανατροπές της ιστορίας.
Νότης Χάλαρης
