Η Ιταλία έχει χαρίσει απλόχερα την… ευκαιρία στις μικρότερες ομάδες της πρώτης κατηγορίας, πως μπορούν να ζήσουν το όνειρό της αρκεί να το πιστέψουν. Δίπλα στα παραδείγματα της Νάπολι του Μαραντόνα ή της ευρωπαϊκής Κάλιαρι, στέκεται η Σαμπντόρια. Η ομάδα που ζούσε το δικό της… παραμύθι
Πέρασαν 32 χρόνια. Αυτός είναι ο αριθμός που οι φίλοι της Σαμπντόρια περιμένουν για δουν το «καμάρι» της Γένοβας (σύμφωνα με αυτούς) στην κορυφή της Ευρώπης. Ήταν 9 Μαΐου του 1990 όταν ο ιταλικός σύλλογος σκαρφάλωνε στο υψηλότερο σκαλί του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αφού πρώτα είχε κερδίσει την Άντερλεχτ με 2-0 χάρη στα δύο τέρματα του Βιάλι.
Ήταν η αρμάδα του Μπόσκοφ που θα ζήλευαν και οι μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Ρομπέρτο Μαντσίνι, Τζιανλούκα Βιάλι, Λούκα Πελεγκρίνι και μπαμπάς… Κιέζα. Οι βάσεις για μία τετραετία γεμάτη «χρυσό».
Δυναμική (και δαπανηρή) επιστροφή!
Αν κάποιος κοιτούσε την τετραετία της Σαμπντόρια, το καλοκαίρι του 1981, το μόνο σίγουρο είναι πως θα το θεωρούσε… όνειρο. Μία νέα σεζόν ξημέρωνε και η ομάδα της Γένοβας ήταν ακόμα στη Serie B. Εκείνη τη χρονιά πέτυχε τη μεγάλη επιστροφή στα μεγάλα σαλόνια αλλά ο Μαντοβάνι δεν αρκέστηκε σε αυτό. Ο ιταλικός σύλλογος προχώρησε σε μία σειρά από μεγάλες κινήσεις, μεταξύ των οποίων η απόκτηση του Ρομπέρτο Μαντσίνι από τη Μπολόνια, τον Λίαμ Μπρέιντι από τη Γιουβέντους αλλά και του Τρέβορ Φράνσις από τη Μάντσεστερ Σίτι έναντι ενός εκατ. ευρώ!
Με το «καλημέρα» η Σαμπντόρια έδειξε πως δεν αστειεύεται. Κέρδισε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος τη μεγάλη Γιουβέντους του Παόλο Ρόσι αλλά και την Ίντερ του Μπέργκομι μέσα στο Μιλάνο. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η ομάδα έκανε ισχυρές μεταγραφές όπως ο Φαούστο Πάρι, τον Τζιανλούκα Βιάλι, τον Παλιούκα αλλά και τον μεγάλο Σούνες, που ήταν ο αρχηγός της Λίβερπουλ.
Μαζί του, μάλιστα, το 1985, κατέκτησε το πρώτο κύπελλο της ιστορίας της. Μέχρι το 1988, όταν ανέλαβε ο Βουγιαντίν Μπόσκοφ.
Η προετοιμασία Ευρώπης με δύο σερί κύπελλα Ιταλίας…
Η εποχή του Βουγιαντίν Μπόσκοφ είχε ξεκινήσει. Η Σαμπντόρια είχε αφήσει πίσω τον εφιάλτη της Serie B και είχε επιστρέψει για τα καλά στα μεγάλα σαλόνια. Η μόνιμη θέση της στη μεγάλη κατηγορία ήταν πάνω από την 6η και οι ευρωπαϊκές συμμετοχές ήταν σύνηθες γεγονός. Ωστόσο το σύνολο του Μπόσκοφ ήθελε τίτλους. Διακρίσεις που δεν είχε προσθέσει στην ιστορία της η ομάδα της Γένοβας.
Φτάνουμε στη σεζόν 1987/88. Ο 20χρονος Τζιανλούκα Παλιούκα παίρνει θέση κάτω από τα καρέ στον μεγάλο τελικό με τη Τορίνο. Έχοντας αποκλείσει τις Άσκολι και Ίντερ, η Σαμπντόρια ονειρεύεται τον παρθενικό της τίτλο. Ο Παλιούκα είναι τρομερός στον πρώτο αγώνα και κρατάει το μηδέν στην εστία του, για να συμπληρώσουν οι Μπρέγκελ και Βιάλι.
Το προβάδισμα του 2-0, κάνει την ομάδα του Μπόσκοφ να πάει με άλλον αέρα στο Τορίνο. Όχι με την καλή έννοια όμως. Η εμπειρία των «ταύρων» ήταν μεγαλύτερη και μέχρι το 35’ (!) είχαν ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα. Μέχρι την ολοκλήρωση των 90 λεπτών, όμως, η Σαμπντόρια κρατάει το σκορ σε αυτά τα ύψη. Στο 112’, ο Σαλσάνο δίνει το φιλί της «ζωής» και η Γένοβα βγαίνει στους δρόμους.
Ο πρώτος τίτλος επικυρώθηκε αλλά η διαδρομή δεν σταμάτησε εκεί. Ο άθλος μεγάλωσε ακόμα περισσότερο την επόμενη σεζόν. Η Σαμπντόρια έκλεισε το «εισιτήριο» για το Κύπελλο Κυπελλούχων, την ίδια στιγμή που η πορεία της στο πρωτάθλημα δεν αλλοιώθηκε. Με μία απίστευτη διαχείριση του Μπόσκοφ, οι Γενοβέζοι κατάφεραν να τερματίσουν 5οι αλλά να φτάσουν μέχρι και τον μεγάλο τελικό.
Η Μπαρτσελόνα ήταν το τελευταίο εμπόδιο που δεν μπόρεσε να περάσει ο ιταλικός σύλλογος, καθώς ηττήθηκε με 2-0. Η απώλεια του ευρωπαϊκού τίτλου, δεν έριξε την παρέα του Μαντσίνι. Ένα μήνα μετά, η Σαμπντόρια βρίσκεται και πάλι στον τελικό του κυπέλλου Ιταλίας. Αυτή τη φορά, απέναντι στέκεται η Νάπολι του αείμνηστου Ντιέγκο Μαραντόνα.
Το πρώτο ματς στη Νάπολι λήγει με 1-0 υπέρ των «γαλάζιων», με την ομάδα της Γένοβας να πηγαίνει στη ρεβάνς έχοντας την πλάτη στον τοίχο. Μέχρι να αναλάβουν οι Βιάλι και Μαντσίνι. Αμφότεροι πέτυχαν από ένα γκολ και ο δεύτερος μοίρασε και δύο ασίστ, διαμορφώνοντας το εκκωφαντικό 4-0 (!) και στέλνοντας το καναβάτσο την ομάδα του Αργεντινού θρύλου.
Η σαρωτική πορεία μέχρι τον ευρωπαϊκό τίτλο και ο μετέπειτα «ερυθρόλευκος» Κάτανετς!
Και μπαίνουμε στη χρυσή… διετία. Δύο χρόνια μέσα στα οποία η Σαμπντόρια έζησε το απόλυτο όνειρο. Στιγμές που θα ήθελε κάθε φίλαθλος να απολαύσει με την ομάδα του. Η αρχή έγινε με το ευρωπαϊκό θρίαμβο. Οι Γενοβέζοι τοποθετούνται στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Ως φιναλίστ της προηγούμενης σεζόν, η ενίσχυση με τους Σρέσκο Κάτανετς (μετέπειτα προπονητής του Ολυμπιακού) και Ατίλιο Λομπάρντο, την καθιστά ως φαβορί για παρόμοια πορεία.
Μπραν και Μπορούσια Ντόρτμουντ σβήνονται εύκολα από τον δρόμο της, με την Γκρασχόπερς να μην μπορεί να την κοντράρει στα προημιτελικά. Η πρόκριση στους «4» τη φέρνει αντιμέτωπη με τη Μονακό του Βενγκέρ. Ένα ζευγάρι που πολλοί θα περίμεναν στον μεγάλο τελικό. Το 2-0 στη Γένοβα, σε συνδυασμό με το 2-2 στο Πριγκιπάτο, χαρίζουν στον ιταλικό σύλλογο μία θέση στον μεγάλο τελικό.
Εκεί, περιμένει η Άντερλεχτ. Η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς στην Ευρώπη αλλά η Σαμπντόρια δεν αφήνει την ευκαιρία, ο Τζιανλούκα Βιάλι αναλαμβάνει δράση στην παράταση και με δύο δικά του γκολ, σηκώνει στις πλάτες του την ιστορία της ομάδας. Στο τελευταίο σφύριγμα, ο ιταλικός σύλλογος στέφεται πρωταθλητής στο Κύπελλο Κυπελλούχων και κατακτάει τον πρώτο και τελευταίο (μέχρι σήμερα) τρόπαιο της ιστορίας του.
Το επεισοδιακό πρωτάθλημα που δεν γινόταν να μην πάει στη Γένοβα!
Με τον αέρα του Ευρωπαίου πρωταθλητή, η Σαμπντόρια μπαίνει στο νέο πρωτάθλημα με φουλ τις μηχανές. Μία καλοκουρδισμένη ομάδα που είχε τις πιο ισχυρές βάσεις και τις δυνατές σχέσεις στο εσωτερικό της. Αυτό αποδεικνύεται από το πόσα εμπόδια βρήκε στο διάβα της μέχρι την κορυφή της Ιταλίας. Η φορά με την οποία ερχόταν ήταν γνωστή σε όλους. Το καταλάβαιναν πως ο παρθενικός τίτλος της Σαμπντόρια, ήταν λίγους μήνες μακριά.
Δύο τεσσάρες στη Νάπολι, ισάριθμες νίκες με Μίλαν και Ίντερ, αήττητη επί της Γιουβέντους και της Λάτσιο. Όλα έδειχναν πως το όνειρο του πρωταθλήματος έρχεται. Την ίδια στιγμή, στο Κύπελλο Κυπελλούχων μπορεί να απέκλεισε τον Ολυμπιακό με δύο νίκες (1-0 και 3-1) αλλά κόλλησε πάνω στη Λέγκια Βαρσοβίας στα προημιτελικά. Παράλληλα, στον τρίτο συνεχόμενο (!) τελικό κυπέλλου, η Ρόμα στάθηκε δύσκολο εμπόδιο και δεν μπόρεσε στους διπλούς αγώνες να στεφθεί κυπελλούχος.
Από την άλλη, η Σαμπντόρια δεν είχε μόνο αγωνιστικά θέματα. Εκτός αγωνιστικού χώρου έγιναν… τέρατα για τον σύλλογο. Αρχικά, το καλοκαίρι του 1990, η Γιουβέντους προσελκύει τα «αστέρια» της Σαμπντόρια. Μαντσίνι, Βιάλι, Βιέρκοβοντ, Παλιούκα, Μανίνι και Πάρι. Αυτούς ήθελε η οικογένεια Ανιέλι στο Τορίνο για να βάλει στοπ στα ανεπιτυχή αποτελέσματα.
Αμφότεροι μετά το ραντεβού με τους ανθρώπους της ομάδας, δείπνησαν. Άρχισαν να συζητούν το μέλλον τους μέχρι τη στιγμή που ο Ρομπέρτο Μαντσίνι σηκώθηκε όρθιος. Όλοι τον πρόσεξαν. «Κανείς δεν θα εγκαταλείψει τη Γένοβα εάν δεν κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Η κατανόηση τέτοιων αποφάσεων είναι δύσκολη και μάλιστα εν αγνοία του Μαντοβάνι».
Ο ίδιος, αρκετά χρόνια συμπλήρωσε πάνω σε αυτή την απόφαση: «Το ότι δεν έφυγα οφείλεται και στον Μαντοβάνι. Πιστεύω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή αξίζουν πολλά και δεν θα μου άρεσε να γυρίσω την πλάτη σε κάποιον που με αγαπάει». Λίγο πριν τη μεγάλη στιγμή της κατάκτησης, ένα ακόμα πλήγμα ήρθε για να αναστατώσει την ομάδα.
Το περιοδικό «Novella 2000» ρίχνει… βόμβα και παρουσιάζει έναν «μύθο». Συγκεκριμένα, στα όρια του κουτσομπολιού, φήμες έδιναν και έπαιρναν πως το παρεάκι της Σαμπντόρια θα… τιναχθεί στον αέρα. Είχε να κάνει με τους Ντοσένα, Μαντσίνι και Βιάλι.
Συγκεκριμένα, ο πρώτος ζήτησε από τον Βιάλι να του δώσει το σπίτι του για να πάει μία γυναίκα. Δεν ήθελε να την πάει σε ξενοδοχείο και ο Ιταλός φορ δέχθηκε να τον βοηθήσει. Λόγω του ότι ο Βιάλι ήταν πειραχτήρι, έπεισε τον Μαντσίνι να πάνε να του κάνουν πλάκα όσο ήταν εκείνος με τη γυναίκα στο σπίτι του. Αυτό που αντίκρισαν, ήταν τον Ντοσένα με τη γυναίκα του Μαντσίνι! Η φήμη γρήγορα φάνηκε να μην είναι αληθινή καθώς η ομάδα ούτε έγινε άνω-κάτω αλλά ούτε στερήθηκε το πρωτάθλημα. Βέβαια, ο Ντοσένα έφυγε ξαφνικά από την ομάδα στο τέλος της σεζόν.
Το τέλος… εποχής!
Το 1991/92, η Σαμπντόρια είχε φτάσει στο «Έβερεστ» του ιταλικού ποδοσφαίρου αλλά και του ευρωπαϊκού. Η πρωταθλήτρια Ιταλίας μπαίνει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Εκεί κάνει μαγική πορεία. Περνάει εύκολα τις Χόνβεντ και Ρόζενμποργκ για να μπει στον ίδιο όμιλο με Ερυθρό Αστέρα, Άντερλεχτ και Παναθηναϊκό. Η μόνη ομάδα που δεν κέρδισε ήταν οι «πράσινοι». Στην Αθήνα 0-0 και στη Γένοβα 1-1, ωστόσο η πρόκριση στον μεγάλο τελικό ήρθε.
Η Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ είχε πάρει ήδη θέση στο Γουέμπλεϊ. Ο Παλιούκα κάνει φοβερό ματς και το παιχνίδι μένει στο 0-0, με αποτέλεσμα να πάει στην παράταση. Έτσι όπως είχε κυλήσει και ο τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την Άντερλεχτ. Όμως, αυτή τη φορά δεν θα ήταν ο Βιάλι ο… ήρωας του αγώνα. Ο Ρόναλντ Κούμαν εκτελεί το φάουλ στο 112’ και χαρίζει το ευρωπαϊκό στη Μπαρτσελόνα. Η Σαμπντόρια, μετά από τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, μένει χωρίς τίτλο καθώς τερματίζει 6η στο πρωτάθλημα και μένει εκτός κυπέλλου Ιταλίας στα ημιτελικά.
Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Ο Μπόσκοφ αποχωρεί έπειτα από έξι χρόνια για να αναλάβει τη Ρόμα ενώ ο Βιάλι κουνάει μαντήλι για να υπογράψει στη Γιουβέντους έναντι του ρεκόρ μεταγραφής ύψους 16,5 εκατ. ευρώ. Ο Μαντσίνι μένει μόνος για να σηκώσει το βάρος, ωστόσο οι τίτλοι δεν επιστρέφουν. Η Σαμπντόρια συμβιβάζεται με τη μέση του βαθμολογικού πίνακα και αφήνει πίσω τη χρυσή εποχή της.
Νότης Χάλαρης
