Ήταν η 2η μέρα του Μαΐου το 2016, όταν η ποδοσφαιρική μοίρα, πρόσφερε απλόχερα ένα από τα μεγαλύτερα «θαύματα» του αθλήματος. Η Λέστερ στέφεται πρωταθλήτρια Αγγλίας. Όλα τα άλλα, μοιάζουν με… μύθο!
Συνέντευξη στον Νότη Χάλαρη
Οι απαντήσεις στην ερώτηση «τι σημαίνει το ποδόσφαιρο;» είναι πολλές. Δύσκολα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί το πόσα συναισθήματα μπορεί να προσφέρει αυτό το άθλημα μέσα σε δευτερόλεπτα. Ίσως, με την βοήθεια γεγονότων, μπορεί να δοθεί μία εξήγηση, όμως μόνο τα… θαύματα, είναι ικανά να την προσφέρουν.
Κοιτώντας με τρέμουλο και ρίγος τι κατάφερε η Εθνική Ελλάδας στο EURO 2004, είναι εύκολα αντιληπτό πως μία έκπληξη, μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Ένας «μύθος» που αρχίζει και τελειώνει μπροστά στην κατάκτηση, νίκη ή πρόκριση για μία ομάδα που κανείς δεν θα περίμενε να τα καταφέρει.
Όλα αυτά, συμπίπτουν στην 2η μέρα του Μαΐου του 2016. Πέρασαν έξι χρόνια από τότε. Από το βράδυ, που η ποδοσφαιρική μοίρα πρόσθεσε τη Λέστερ ανάμεσα στα θαύματα του αθλήματος. Οι «αλεπούδες» του Κλαούντιο Ρανιέρι αναδεικνύονται πρωταθλητές για Αγγλίας για πρώτη φορά στην ιστορία τους, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Με ομάδες όπως Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Τότεναμ απέναντί τους.
Σαν σήμερα, ο ποδοσφαιρικό πλανήτης φορούσε… μπλε!
Ένα χρόνο πριν πάλευε να… παραμείνει ως νεοφώτιστη!
Μπορεί κάποιος να πίστευε πως η Λέστερ είχε πλάνο. Μία ανάπτυξη και εξέλιξη που θα είχε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα κάποια στιγμή, όμως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι. Μία σεζόν πριν, οι «αλεπούδες» ήταν οι νεοφώτιστες της κατηγορίας και ο στόχος ήταν απλά η… παραμονή.
Τα κατάφεραν να μείνουν αλλά όχι και με τόσο μεγάλη ευκολία, αφού μέχρι και τις τελευταίες στροφές, πάλευαν για να παραμείνουν. Εν τέλει, τερμάτισαν στην 14η θέση αλλά στο +6 από την Χαλ που έπεσε. Άρα, δεν μπορεί να πει κάποιος πως τα πράγματα ήταν ιδιαιτέρως εύκολα για τον σύλλογο.
Για αυτό και το καλοκαίρι του 2015, αποφάσισε να προβεί σε ριζικές αλλαγές. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι (που είχε φύγει ως αποτυχημένος από την Εθνική Ελλάδας) αναλαμβάνει τα ηνία και στη μεταγραφική περίοδο, βγάζει από τα ταμεία το ποσό των 50 εκατ. ευρώ (!). Ανάμεσα στους παίκτες που ήρθαν, βρίσκεται και ο Γιόχαν Μπεναλουάν που αγωνίζεται τώρα στον Άρη αλλά και ο Ενγκολό Καντέ, που κόστισε εννιά εκατ. ευρώ για να αφήσει την Καέν.
Ο «δαίμονας» Βάρντι και η αποκαθήλωση των… μεγάλων!
Το ρόστερ δεν ξεπερνούσε τα 160 εκατ. ευρώ. Μπορεί να ακούγεται μεγάλο ποσό αλλά μιλάμε για την Αγγλία. Οπότε, ήταν από τα μικρότερα (!) της κατηγορίας, με τον αρχικό στόχο να είναι και πάλι η παραμονή. Καθόλου περίεργο μέχρι ο Τζέιμι Βάρντι να εξελιχθεί σε έναν πραγματικό «δαίμονα». Στα 28 του χρόνια και δίχως εμπειρία από υψηλό επίπεδο, ο Άγγλος φορ έκανε… θαύματα στον αγωνιστικό χώρο.
Το ένα γκολ ερχόταν μετά το άλλο, συνοδευόμενος από τον Ριγιάντ Μαχρέζ που δεν άφηνε κανέναν αμυντικό να τον σταματήσει από τα «φτερά» της ομάδας. Σύντομα ο Ρανιέρι έφτιαξε μία πραγματική «μηχανή». Κανείς δεν πίστευε πως η Λέστερ κατάφερνε να λυγίσει τις μεγάλες ομάδες της κατηγορίας και ειδικά, στην έδρα της.
Οι πρόωροι αποκλεισμοί σε League Cup και FA Cup δεν έριξε το ηθικό των «αλεπούδων». Ούτε το βαρύ 5-2 από την Άρσεναλ μέσα στο «σπίτι» τους. Άλλωστε ήταν η μοναδική ήττα μαζί με το 1-0 της Λίβερπουλ στο Άνφιλντ αλλά και το 2-1 στο Έμιρεϊτς, πάλι από τους «κανονιέρηδες».
Και όμως, οι «οιωνοί», έδειχναν πρωτάθλημα. Η Λέστερ είχε κάνει μοναδική πορεία. Εκτός των συνηθισμένων για μία τέτοια ομάδα. Θύμιζε τη Νότιγχαμ του Κλαφ και όλοι πίστευαν, παιχνίδι με το παιχνίδι, ότι το θαύμα πλησιάζει. Η Αγγλία θα ζούσε στιγμές που έλειπαν 38 χρόνια από εκείνη τη σεζόν.
Από την άλλη, νίκησε Τσέλσι και Λίβερπουλ, πανηγύρισε το διπλό στο Έτιχαντ επί της Μάντσεστερ Σίτι και μάλιστα, με 3-1 ενώ έμεινε αήττητη με Τότεναμ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Το όνειρο δεν μεγάλωνε. Γινόταν πραγματικότητα.
Η βραδιά που γράφτηκε ιστορία…
Πρωτομαγιά του 2016. Η Λέστερ φιλοξενείται στο Ολντ Τράφορντ από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η διαφορά από την Τότεναμ, ήταν επτά βαθμούς. Ο Μαρσιάλ ανοίγει το σκορ στο 8ο λεπτό αλλά ο Μόργκανφέρνει το ματς στα ίσια, στο 17’. Στο τελευταίο σφύριγμα της λήξης, οι οπαδοί της κάνουν τους υπολογισμούς. Ήττα ή ισοπαλία της Τότεναμ επί της Τσέλσι που έπαιζαν ένα 24ωρο μετά.
Όλος ο πλανήτης καθηλώνεται μπροστά την τηλεόραση για το συγκεκριμένο ντέρμπι. Όχι γιατί ενδιαφερόταν για την κόντρα των δύο ομάδων αλλά για να δει τη Λέστερ να είναι πρωταθλήτρια. Ούτε η 4άρα της Σαουθάμπτον στη Μάντσεστερ Σίτι είχε σημασία αλλά ούτε το 3-1 της Σουόνσι επί της Λίβερπουλ. Στο πρώτο 45λεπτο, η «φλόγα» για στέψη της Λέστερ σβήνει.
Η Τότεναμ είναι μπροστά στο σκορ με 2-0 χάρη στα γκολ των Κέιν και Σον. Η Τσέλσι δείχνει να μην μπορεί να αντιστρέψει την κατάσταση, όμως στο δεύτερο ημίχρονο, η ποδοσφαιρική μοίρα θα ολοκληρώσει το… θαύμα της. Ο Κέιχιλ μειώνει στο 58ο λεπτό και όλο το Στάμφορντ Μπριτζ είναι όρθιο. Δεν θέλουν να δουν την συμπολίτισσα να κυνηγάει το πρωτάθλημα και ο Έντεν Αζάρ, στο 83’, δίνει την χαριστική βολή.
Το Λέστερ στον 7ο ουρανό. Στο σφύριγμα της λήξης, όλη η Ευρώπη πανηγυρίζει. Χαίρεται για την «αλεπού» που τα έβαλε με τους… λύκους και νίκησε. Ένα νέο ποδοσφαιρικό θαύμα που μπαίνει στο βιβλίοτης ιστορίας. Το σύνολο του Ρανιέρι δεν έχει γράψει ιστορία. Έχει γίνει η… ιστορία. Είναι το πρώτο της πρωτάθλημα στα 138 χρόνια που υπάρχει ως σύλλογος.
Γιόχαν Μπεναλουάν: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στιγμή που κρατούσα το τρόπαιο στα χέρια μου – Ακόμα γελάω με το κέικ του προέδρου…»
Μέλος σε εκείνη τη σεζόν για τη Λέστερ, ήταν και ο Γιόχαν Μπεναλουάν. Ο στόπερ του Άρη μπορεί να μην μέτρησε αρκετά αγωνιστικά λεπτά, όμως έζησε με τον καλύτερο τρόπο το θαύμα των «αλεπούδων» και μοιράζεται στο BN Sports όσα έζησε.
Αναλυτικά είπε:
- Πες μου αρχικά πως κατέληξες στη Λέστερ και πως κύλησε η σεζόν;
«Ήταν μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για εμένα γιατί είχα κάνει αρκετά καλές σεζόν στην Ιταλία και εκείνη ήταν η πρώτη μου στην Αγγλία. Για εμένα ήταν μεγάλη απόφαση γιατί ήμουν σε καλή ηλικία και μετά από γεμάτη χρονιά με την Αταλάντα. Με ήθελαν οι Ρόμα και Ίντερ αλλά ο Κλαούντιο Ρανιέρι με κάλεσε και πήρα την απόφαση να πάω στη Λέστερ. Μπορεί να ήταν μικρότερη ομάδα από τις προτάσεις που είχα αλλά ήταν το όνειρο μου να πάω στο Νησί.
Ο στόχος ήταν η παραμονή μας στην κατηγορία. Κερδίσαμε το πρώτο ματς, κερδίσαμε το δεύτερο, το τρίτο κλπ. Και τότε λέγαμε μεταξύ μας πάμε δυναμικά, μπορούμε να μείνουμε στη Premier League. Είχαμε μαζέψει πολλούς βαθμούς και τότε είπαμε να κάνουμε κάτι καλό. Να γράψουμε ιστορία. Ήταν φοβερό γιατί όταν ξεκινήσαμε τη σεζόν παλεύαμε για την παραμονή και προς το τέλος για τον τίτλο. Ήταν τρελό»
- Πότε αρχίσατε να πιστεύετε πως μπορείτε να γίνετε πρωταθλητές;
«Θα έλεγα μετά το παιχνίδι το ματς με τη Λίβερπουλ. Όταν ο Βάρντι έβαλε αυτό το φοβερό γκολ από μακριά και κερδίσαμε 2-0. Τότε αρχίσαμε να λέμε πως μπορούμε να κάνουμε κάτι ξεχωριστό. Καταλάβαμε την ποιότητα μας και ότι μπορούμε να πάρουμε τον τίτλο»
- Ποιο ήταν το κλειδί της επιτυχίας;
«Ότι βλέπαμε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και δεν είχαμε άγχος. Βγαίναμε για να κερδίσουμε αλλά ότι και να γινόταν, δεν θα χάναμε τίποτα. Δεν σκεφτόμασταν την διαφορά με τις άλλες ομάδες. Πιστεύαμε στην δική μας δύναμη και είχαμε και πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Τον Βάρντι, τον Καντέ, τον Μαχρέζ. Ήταν οι παίκτες-κλειδιά»
- Τι θυμάσαι πιο έντονα σε αυτή τη σεζόν;
«Θα πω την πρώτη μου μέρα στη Λέστερ και την τελευταία της σεζόν. Στην πρώτη μέρα μπαίνεις στην ομάδα και νιώθεις ωραία, διαφορετικά. Στο τέλος της σεζόν όμως, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο, ήταν το κάτι άλλο. Η καλύτερη στιγμή θα έλεγα πως είναι όταν είχα το τρόπαιο στα χέρια μου. Ήταν μοναδικό συναίσθημα. Το στάδιο ήταν γεμάτο, θυμάμαι τον Μποτσέλι που τραγούδησε. Ήταν τρελό για όλους μας και δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ»
- Πως ένιωσες όταν κατακτήσατε μαθηματικά το πρωτάθλημα; Μόλις είδες την Τσέλσι να παίρνει ισοπαλία από την Τότεναμ.
«Δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν μπορείς να πιστέψεις ή να καταλάβεις πόσο σημαντικό επίτευγμα είναι. Πρόκειται για το πιο δύσκολο πρωτάθλημα του κόσμου. Έχει πολύ αθλητικά κορμιά και κάθε αντίπαλος είναι πάρα πολύ δύσκολος. Έπαιξα στην Ιταλία αλλά όταν πήγα εκεί, παίζαμε για 90 λεπτά σερί. Δεν ηρεμούσες και θέλει αρκετά καλή φυσική κατάσταση. Όταν φτάνεις να κατακτάς το πρωτάθλημα, λοιπόν, σε τέτοια λίγκα, δεν το πιστεύεις. Πετύχαμε να γραφτούμε στην ιστορία για πάντα. Να υπάρχουμε εκεί και είναι κάτι που θα λέω συνέχεια. Ένα όνειρο θεωρώ.»
- Ένα όνειρο που ούτε εσύ δεν είχες φανταστεί…
«Κοίτα θα σου πω, πριν υπογράψω στη Λέστερ, είχα αρκετές προτάσεις, με κάποιες από αυτές τις Ρόμα και Ίντερ. Και εγώ επέλεξα την Λέστερ παρότι την προηγούμενη σεζόν πάλευε για να μείνει. Το όνειρο μου όμως ήταν να παίξω στην Αγγλία. Με πήρε τηλέφωνο και ο Ρανιέρι, ο οποίος είναι τεράστιο όνομα στην Ιταλία. Μου ζήτησε να πάω εκεί για να παλέψω σε μία πραγματικά δύσκολη λίγκα. Μου αρέσει πολύ να παλεύω και να κοντράρομαι σε υψηλό επίπεδο και έτσι με έπεισε. Ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω αν θα πάω.
Όταν το έκανα, πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είπα πως θα πάω Αγγλία. Ήξερα ότι δεν θα πάω σε μεγάλο κλαμπ και ότι θα είναι δύσκολο αλλά είναι το όνειρο μου. Αυτό τον δρόμο ήθελα να χαράξω. Και τώρα, δεν θα άλλαζα ποτέ την απόφασή μου. Πήγα σε μία ομάδα που είχε στόχο τη μέση του βαθμολογικού πίνακα και φτάσαμε να κατακτούμε το πρωτάθλημα και την επόμενη σεζόν να παίζω Champions League. Αν δουλεύεις και πιστεύεις στον εαυτό σου, πετυχαίνεις. Το λέω συνέχεια από τότε. Αν το πιστεύεις και δουλεύεις, μπορεί να πετύχεις τα πάντα»
- Πες μου για τον Ρανιέρι. Έφυγε από την Ελλάδα ως «αποτυχημένος» αλλά στη Λέστερ έκανε το θαύμα. Εσύ τι άποψη έχεις και πως θα τον χαρακτήριζες;
«Για εμένα ήταν μία εύκολη προσαρμογή. Επειδή μίλαγα ιταλικά και όλο το σταφ του μιλούσε επίσης ιταλικά, ήταν πολύ καλό για εμένα. Από εκεί και πέρα, έχει την εμπειρία να διαχειριστεί σωστά όλους τους παίκτες και από εκεί και πέρα, να δώσει σε όλους το κίνητρο να παλέψουμε και να είμαστε συγκεντρωμένοι. Ήταν πάντα συγκεντρωμένος εκείνος και μας βοηθούσε όλους με τρομερό τρόπο, καθώς είχε εμπειρία από το πρωτάθλημα. Είναι το μεγάλο «κλειδί» της επιτυχίας μας»
- Πες μου μία ιδιαίτερη ιστορία από εκείνη τη σεζόν που δεν ξέρουν και πολλοί
«Έχουμε πάρα πολλές ιστορίες αλλά θα σου πω αυτή. Όταν παίζαμε παιχνίδια, δεν είχαμε πίεση ή άγχος. Ο καθένας έβρισκε ένα τρόπο να χαλαρώνει. Μουσική, χορό, παιχνίδια κλπ. Αλλά στο παιχνίδι τα δίναμε όλα. Θυμάμαι, λοιπόν, πριν το παιχνίδι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο πρόεδρος της ομάδας, ο Βιτσάι Σριβανταναπράμπα, ο οποίος ήταν τόσο καλός άνθρωπος και ιδιοκτήτης, για αυτό και στεναχωρήθηκα πολύ όταν έγινε το δυστύχημα με το ελικόπτερο. Πριν το ματς είχαμε βγει για ζέσταμα και μετά μπήκαμε στα αποδυτήρια για να αλλάξουμε για το ματς.
Είχαμε δέκα λεπτά στην διάθεσή μας για να βγούμε. Και ήταν ματς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έτσι; Και μπαίνει ο Βιτσάι στα αποδυτήρια με ένα τεράστιο κέικ. Πραγματικό τεράστιο κέικ. Και όλοι φωνάζαμε ότι «θα κάνουμε πάρτι» και ο Ρανιέρι φώναζε πως έχουμε παιχνίδι. Ήταν απίστευτο επειδή είπαμε το τραγουδάκι στον προπονητή και μετά βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο και είπαμε πάμε να κερδίσουμε. Ήταν πραγματικό τρελό. Και μετά το ματς μπήκαμε και συνεχίσαμε τον χαμό (γέλια). Είναι τόσο ωραίες στιγμές γιατί τις θυμάμαι και γελάω ακόμα»
